Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιάνναρης
Παίζουν: Ελένη Καστάνη, Ακύλα Καραζήση, Αμαλία Μουτούση, Αιμίλιος Χειλάκης
Υπόθεση: Οι ένοικοι μίας τριώροφης πολυκατοικίας φεύγουν για διακοπές. Ένας κλέφτης βρίσκει την ευκαιρία και μπουκάρει στα άδεια τους διαμερίσματα αποκαλύπτοντας μας τις σκοτεινές τους πλευρές.
Γιατί να την δω;: Το ‘χουμε τονίσει πολλάκις απ’ αυτή την στήλη ότι με την πρώτη ευκαιρία θα προτείνουμε ελληνικές νεότερες ταινίες. Να λοιπόν μία καλή ευκαιρία, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου. Και αν για κάποιους είναι ημέρα κατάνυξης, για κάποιος άλλους ημέρα γεμάτη φαγοπότι, για κάποιος τρίτους είναι ημέρα προσμονής. Προσμονής κάποιου θαύματος, κάποιας ανάτασης της ψυχής που μέσα στην καλοκαιρινή ραστώνη ξαλαφρώνει και βλέπει τον πραγματική της στόχο.
Η άδεια ζωή των ηρώων της ταινίας γεμίζει αυτό το υπαρξιακό δράμα του Γιάνναρη. Κρυφά όνειρα στριμωγμένα στα ντουλάπια τους, επιθυμίες που ποτέ δεν θα εκφραστούν και μία ζωή που απλά βγαίνει και οδεύει για άλλους αργά για άλλους γρήγορα προς το τέλος της. Διαφορετικές κατευθύνσεις και όμως μία βαθιά θλίψη που ενώνει σαν ομφάλιος λώρος τις τέσσερις διαφορετικές ιστορίες. Ο χειμώνας μοιάζει τρομακτικός. Ο δεκαπενταύγουστος είναι η τελευταία σωτηρία. Ας γίνει κάτι, κάποιο θαύμα. Αίμα στο οδόστρωμα, άδειασμα στις ψυχή. Και όλα αυτά με φόντο μία ελληνική ενδοχώρα που αναστενάζει κάτω από το βάρος της μουχλιασμένης μας ρουτίνας.
Αλλά ας δούμε τι λέει ο Γιάνναρης για την ταινία του:
«Ο ‘Δεκαπενταύγουστος’ είναι μια μαγική ταινία δρόμου μέσα στο θερμό καλοκαιρινό τοπίο της Ελλάδας.
Ο κόσμος φεύγει για τις τελευταίες διακοπές. Μια απόδραση. Μαζική. Γιορτάζοντας την Κοίμηση της Θεοτόκου. Καιρός για τάματα. Καιρός θαυμάτων και αναγέννησης.
Και η στιγμή που οι διαρρήκτες κάνουν θραύση. Αδεια διαμερίσματα και σπίτια λεηλατούνται. Αυτό το Σαββατοκύριακο εκατοντάδες αφήνουν βαρύ φόρο αίματος στους δρόμους. Βαρύς ο φόρος.
Δεκαπενταύγουστος. Τελειώνει το καλοκαίρι. Καλό χειμώνα πια. Κρυπτοσκάει μύτη η θανάσιμη ρουτίνα του χειμώνα. Για μια ακόμη φορά προσπαθείς να αλλάξεις τη ζωή σου. Φέτος το καλοκαίρι θα γυρίσεις αλλιώς.
Οι χαρακτήρες της ταινίας, οι ένοικοι μιας τριώροφης πολυκατοικίας στο κέντρο της Αθήνας, μας μιλάνε για την αγάπη. Για την έλλειψη αγάπης. Εκεί που η αγάπη καταρρέει. Μας λένε για την ανάγκη που νιώθουν να αρχίσουν πάλι από το μηδέν. Από την αρχή. Για θαύματα που προσεύχονται να γίνουν. Μας μιλάνε για καθημερινά πράγματα και πόθους καθημερινούς. Και μέσα από τα μάτια του νεαρού διαρρήκτη… μαθαίνουμε επίσης την πιο σκοτεινή πλευρά. Τις άλλες επιθυμίες. Τις αντιφατικές. Παραβιάζει τα μυστικά τους και μια αλλαγή συντελείται στη ζωή εκείνων και στη δική του. Και στην αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού, τα όνειρα και οι επιθυμίες τους γίνονται πραγματικότητα.»