Η ταινία της ημέρας: In A Better World/ Ίσως αύριο (2010)

Written by

Σκηνοθεσία: Σουζαν Μπιερ

Σενάριο: Άντρες Τόμας Γιένσεν

Παίζουν: Ούλριχ Τόμσεν,Μίκαελ Πίρσμπραντ,Τρίνε Ντίρχολμ

Διάρκεια: 115′

Είδος: Κοινωνικό δράμα

Υπόθεση: Σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην Αφρική, ο Άντον, ένα Δανός γιατρός προσφέρει τις υπηρεσίες του κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Πίσω στην Δανία βρίσκεται η οικογένεια του που δεν διάγει και τις καλύτερες της ημέρες. Ο μεγάλος του γιος, ο Ελίας, έχει να αντιμετωπίσει στην ενδοσχολική βία. Η γνωριμία του με τον άρτι αφιχθέντα Κρίστιαν θα αλλάξει τις ισορροπίες μέσα του και θα έρθει αντιμέτωπος με την δική του ενεργητική στάση που πρέπει (;) να έχει απέναντι στην βία.

Γιατί να την δω;: Την γουστάρουμε την Σούζαν Μπιέρ. Το χουμε δηλώσει ξανά απ’ αυτήν εδώ την στήλη. Και μας αρέσει διότι έχει πλέον ένα δικό της στυλ, αναγνωρίσιμο. Στο “Ίσως Αύριο” (αλήθεια, γιατί δεν το μετέφρασαν απλά ως “Σε ένα καλύτερο κόσμο”;) επιβεβαιώνει την ωρίμανση της και καταφέρνει να αποκτήσει το Όσκαρ καλύτερη ξενόγλωσσης ταινίας (απέναντι στον ‘δικό μας΄ “Κυνόδοντα”) αλλά και να επικοινωνήσει σε μεγάλο βαθμό με το σινεφιλ κοινό της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Μας έχει συνηθίσει στην διαπραγμάτευση δύσκολων θεμάτων. Καταπιάνεται λοιπόν και σ’ αυτή την ταινία με την βία, αγαπημένο της θέμα, και της δίνει την οικουμενικότητα που την ισχυροποιεί τόσο (θα το πω προβοκατόρικα) μαζαντζμενίστικα όσο και δραματουργικά.

Δανία και Αφρική μοιάζουν να έχουν πολλά κοινά. Στρατόπεδο προσφύγων και δημοτικό σχολείο. Μαφιόζοι φύλαρχοι και νταήδες έφηβοι. Και στην μέση η αντίδραση. Πως απαντάς στην βία; Ο Κρίστιαν, ο νέος φίλος του Ελίας, ο οποίος έχασε την μητέρα του από καρκίνο (τι βία κι αυτή θεε μου!) έχει την απάντηση. Αυτοδικία. Και εκεί ξεκινά το γαιτανάκι. Στροφίλισμα και μπρος πίσω, σφαλιάρα στην σφαλιάρα και οργή που άντε να βρει τρόπο να ξεδώσει στην σύγχρονη αστική κοινωνία. Και οι γονείς; Στον κόσμο τους! Ο Άντον όταν γυρίζει τελικά από την Αφρική έχει να ασχοληθεί με το διαζύγιο με την γυναίκα του (μητέρα του Ελίας). Όσο φιλότιμες και αν είναι οι προσπάθειες του, το θεωρητικό και το ηθικό έρχονται να συγκρουστούν βίαια με μία βίαιη πραγματικότητα. Πως να απαντήσω στην σφαλιάρα ρε μπαμπά;

Η Μπιέρ παίρνει ξεκάθαρη θέση. Η βία φέρνει βία είτε αυτή παράγεται στην Αφρική είτε στην Δανία. Είτε την κάνεις απέναντι στον μαφιόζο είτε απέναντι στον συμμαθητή σου. Άρα ποια είναι η απάντηση; Ευτυχώς δεν υπάρχει. Και αυτό είναι ένα στοιχείο της Μπιερ, το ότι δηλαδή αποφεύγει να απαντήσει και αρκείται στην ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη έκθεση του προβλήματος. Γι αυτό και τα φιλμ της είναι πάντα στιβαρό, δεμένα, καθαρό, με ερμηνείες μεστές και ξεκάθαρες, με μηνύματα διαυγή. Δεν έχω καταλήξει στο αν είναι η καλύτερη της ταινία αλλά σίγουρα είναι η πιο ώριμη της (μαζί ίσως με το “A second chance”).

Που να την δω;: Σήμερα (6/12) στη ΝΕΡΙΤ στις 22.15 ή αλλιώς σε dvd από την Odeon.