Σκηνοθεσία: Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ
Σενάριο: Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ, Όλεγκ Νεγκίν
Παίζουν: Έλενα Λιάντοβα, Βλαντιμίρ Βντοβιντζέκοφ, Αλεξέι Ζερεμπιάκοφ
Υπόθεση: (από το πρόγραμμα του 55ο ΦΚΘ) Ο Κόλια ζει σ’ ένα μικρό χωριό κοντά στη θάλασσα Μπάρεντς στη Βόρειο Ρωσία. Έχει ένα ιδιόκτητο συνεργείο αυτοκινήτων δίπλα στο σπίτι του, όπου ζει με τη νεαρή γυναίκα του, Λίλια, και τον Ρόμα, γιο του απ’ τον προηγούμενό του γάμο. Ο Βαντίμ Σελεβγιάτ, ο δήμαρχος της πόλης, θέλει να του πάρει την επιχείρηση, το σπίτι και τη γη. Πρώτα προσπαθεί να τα εξαγοράσει, αλλά ο Κόλια δεν αντέχει να χάσει ό,τι έχει και δεν έχει – όχι μόνο τη γη, αλλά και την ομορφιά που τον περιβάλλει από τη μέρα που γεννήθηκε. Κι έτσι, ο Βαντίμ Σελεβγιάτ αρχίζει να γίνεται πιο επιθετικός…
Γιατί να την δω;: Ήταν το 2003, έντεκα χρόνια πίσω, όταν ο Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ έκανε το ντεμπούτο του με την Επιστροφή και μας άφηνε με το στόμα ανοιχτό. Πέρασε καιρός, ο Ζβιάγκιντσεφ έκανε ακόμα δύο μεγάλου μήκους ταινίες, εξαιρετικής ποιότητας οι οποίες όμως δεν έφτασαν τον πήχη που είχε βάλει ο ίδιος με την πρώτη του δουλειά. Και έρχεται τώρα, με το Λεβιάθαν, να μας αφήσει πάλι με ανοιχτό το στόμα, σ’ αυτήν την δίωρη συν είκοσι λεπτά ταινία του με θέμα αυτή την φορά την σύγκρουση ενός πολίτη με την διεφθαρμένη εξουσία που δρα στα όρια της μαφιόζικης συμμορίας. Ο Κόλια λοιπον, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον δήμαρχο της μικρής πόλης ο οποίος έχοντας μαζί του όλες τις μορφές εξουσίας, καταφέρνει να πάρει το σπίτι του Κόλια. Εκείνος έχει στο πλευρό του έναν νέο δικηγόρο από την Μόσχα, φίλο του εκτός των άλλων, τον Ντιμίτρι, ο οποίος έχει στα χέρια του στοιχεία που θα κάνουν τον δήμαρχο να οπισθοχωρήσει. Και αν στην αρχή πετυχαίνει τον στόχο του, η συνέχεια δεν είναι το ίδιο αποτελεσματική διότι η δύναμη έρχεται να υπερισχύσει όλων των άλλων αρετών. Ταυτόχρονα μ’ αυτην την ιστόρια, έχουμε δύο μικρότερες ιστορίες που παίζουν καταλυτικό ρόλο στη ταινία. Έχουμε από την μία την Λιλια, την όμορφη γυναίκα του Κόλια, η οποία είναι μπερδεμένη με τα αισθήματα της η οποία τελικά θα τον απατήσει με τον Ντιμίτρι, και την ιστορία του Ρόμα, του μικρού του γιο που μισεί την μητριά του και το δείχνει με κάθε δυνατό τρόπο. Ο Λεβιάθαν-Εξουσία καταβροχθίζει τον Κόλια, ο Λεβιάθαν-Καθημερινότητα συντρίβει του πάντες.
Η ταινία κυλά σαν νεράκι. Δεν σε κουράζει καθόλου. Δεν κοιτάς ούτε μία φορά το ρολόι σου. Έχει κάτι μαγικό. Είναι δεμένη, σωστά ενορχηστρωμένη, με ένα τέμπο που ακολουθεί πιστά την ένταση της ιστορίας, με χιούμορ, με ξεκάθαρα, κρυστάλλινα μηνύματα. Στο τέλος της ταινίας θέλεις κι άλλο. Όχι γιατί μένεις ανικανοποίητος, αλλά γιατί σε χει ήδη συνεπάρει ο κόσμος του Ζβιαγκίντσεφ και παρόλη την σκλήροτητα του σε χει κατακτήσει. Ονειρεμένη ταινία την οποία θα πρότεινα να δείτε σε μεγάλο πανί (κανονικά όλες τις ταινίες έτσι πρέπει να τις βλέπουμε αλλά μπορώ να καταλάβω την δυσκολία αυτού). Μην την χάσετε λοιπόν!