Η ταινία της ημέρας: Mon oncle/ Ο θείος μου (1958)

Written by

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Ζακ Τατί

Παίζουν: Ζακν Τατί, Ζεν-Πιερ Ζολά, Αντριάν Σεβαντί

Υπόθεση: Ο κύριος Ιλό, ένας μποέμ τύπος των φτωχογειτονιών επισκέπτεται την αδερφή του, σύζυγο πλουσίου. Το μοντέρνο τεχνολογικό περιβάλλον μοιάζει πολύ ξένο στον κύριο Ιλό που δυσκολεύεται να πάει με τα νερά του.

Γιατί να την δω;: Γλυκύτατη ταινία με έναν Ζακ Τατί χάρμα οφθαλμών! Αστείας, κριτική, με ανθρώπινο μήνυμα, συγκινητική, ύμνος στην απλότητα της ζωής, στα βασικά αισθήματα των ανθρώπων που χάνονται μέσα στον φουτουριστικό πνίξιμο των καιρών. Χωρίς να κυλιάσει, χωρίς μελοδράματα ή φθηνούς αστεισμούς, ο Ζακ Τατί δίνει στο κοινό μία ταινία με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Χωρίς να πει κουβέντα σε όλη την ταινία, μας υπενθυμίζει ότι στο σινεμά το γέλιο το παράγει η κάμερα και το απελευθερώνει ο ηθοποιός με τους πιο απλούς εμβρυακούς τρόπους. Γνήσιος συνεχιστής του Τσάπλιν και του Κίτον, ο Ζακ Τατί μπολίαζει μαεστρικά τις αξίες και τα πιστεύω του στο αυθόρμητο και πηγαίο χιούμορ του καυτεριάζοντας δυναμικά την σύγχρονη πραγματικότητα και το δεδομένο ως αξία και ως αναγκαιότητα. Το χιούμορ σπάει τα δεσμά του σύγχρονου ανθρώπου που ζει σαν μηχανή και απενοχοποιηεί την ανάγκη του για χαλαρότητα, χαβαλέ, τεμπελιά και αυθορμητισμό. Αυτή η παιδικότητα που λείπει από τον άνθρωπο του σήμερα βρίσκεται στα χέρια και στο μυαλό του Τατί ο οποίος ο κύριος Ιλό μπορεί να συνεννοηθεί μόνο με τον μικρό του ανηψιό. Ο θείος μας λοιπόν, είναι η όαση για τον κόσμο που έρχεται, για την σοβαρότητα που μας επιβάλλουν για την μηχανιστική συνήθεια της καθημερινότητας που μας σπρώχνει σαν μηχάνημα κοπής στο άκρο της πορείας και στον θάνατο. Η ταινία βραβεύτηκε με όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης.