Σκηνοθεσία: Μπαζ Λούρμαν
Σενάριο: Μπαζ Λούρμαν (μεταφορά από το βιβλίο του Σκοτ Φιτζγκεραλντ)
Παίζουν: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κάρει Μάλιγκαν, Τζοελ Εγκερτον
Υπόθεση: Ο Νικ Κάραγουέι, το alter ego του Φιτζγκεραλντ, περιπλανιέται στην Νέα Υόρκη του 1922 όπου ο νεοπλουτισμός, η γοητεία, η πλάνη, η τζαζ, ο χορός κυριαρχούν. Πέφτει πάνω στον Γκατσμπυ που μπορεί και κατέχει όλα τα παραπάνω και η ζωή γίνεται ένα ατελείωτο ξέφρενο πάρτυ.
Γιατί να την δω;: Ένα ατελείωτο πάρτυ που έχει φώτα και μελαγχολία, νόημα και ανατροπή, πλούτο και ρομάντζο, έρωτα και θάνατο, χορό, τζαζ, τρέλα, λάμψης, λουλούδια και ένα πίδακα ευτυχίας και διονυσιακής έκστασης γεμίζουν απ’ άκρη σ’ άκρη την οθόνη.Ο Λούρμαν, σκηνοθέτης του Μουλέν Ρουζ, δίνει όλη την πρέπουσα σημασία στην αντίθεση πάρτι-σκοτεινή μεριά του πλούτο. Μία σύγκρουση του μέσα και του έξω, του φαίνεσθαι και του είναι. Ένα τεράστιο κέρδος για το σινεμά καθώς η μεταφορά ενός τέτοιου βιβλίου, αναγνωρισμένου και πολυδιαβασένου είναι ρίσκο για την έβδομη τέχνη. Στα χέρια όμως του εξαιρετικού Λούρμαν γίνεται μία ταινία που κάνει τον Γκατσμπυ να διατηρεί την κινηματογραφική του αυτονομία απέναντι στο βιβλίο. Ένας Ντι Κάπριο ρομαντικός, μελαγχολικός αλλά και δυναμικός, σκοτεινός και περιχαρής, γεμάτος ενέργεια αλλά και ταυτόχρονα μονάχος μπροστά στην δύναμη του έρωτα. Μία ταινία που καταφέρνει να γίνει ένα ορμητικό ποτάμι θεάματος, καλοζυγιασμένη, με βιντεοκλιπιστικο στυλ, με μεγάλα πλάνα, τεράστιες κινήσεις της κάμερας και πάθος, πολύ πάθος! Ο Γκάτσμπυ γίνεται και του Λουρμαν.