Σκηνοθεσία: Ρο Χάουαρτ
Σενάριο: Πίτερ Μόργκαν
Υπόθεση: Η μεγάλη κόντρα ανάμεσα στα μεγάλα αστέρια της Φόρμουλα 1, Νίκι Λάουντα και Τζέιμς Χαντ, την δεκαετία του 1970.
Γιατί να την δω;: Ο Νίκι Λάουντα είναι μία από τις μεγαλύτερες μορφές της F1. Τρεις φορές πρωταθλητής κόσμου, βαριά τραυματισμένος και με το μισό του πρόσωπο καμένο έπειτα από το φρικτό ατύχημα στο Νιρμπούγκεν, σωστός επαγγελματίας, αφοσιωμένος στην δουλειά του, μετρημένος και πανέξυπνος. Τι θα ήταν όμως μία μεγάλη προσωπικότητα αν δεν είχε έναν μεγάλο αντίπαλο; Και αυτόν τον αντίπαλο ο Λάουντα τον βρήκε στο πρόσωπο του Τζέιμς Χαντ. Ο Χαντ ήταν ο ακριβώς αντίθετος χαρακτήρας απ’ αυτόν του Λάουντα. Τολμηρός, θαρραλέος, πλειμπόι, λάτρευε τα πάρτι, το ποτό και τις γυναίκες και διήγε βίο ροκ σταρ.
Η κόντρα τους (αλλά και ο αμοιβαίος τους σεβασμός) ήταν γνωστή σε όλο τον κόσμο της F1. Μιλάμε για την δεκαετία στην οποία ο μηχανοκίνητος αθλητισμός κέρδιζε πολλούς θεατές και αύξανε τα κέρδη της βιομηχανίας της F1 παράλληλα με την αύξηση της επικινδυνότητας του αθλήματος. Σ’ αυτή λοιπόν την μαγική δεκαετία κεντράρει ο φακός του Χάουαρντ ο οποίος φτιάχνει την πιο δυνατή του ταινία (είναι ο σκηνοθέτης του Cinderella Man, Frost/Nixon, Ένας υπέροχος άνθρωπος κτλ.). Καταφέρνει να βάλει στην ταινία ακριβώς τα στοιχεία που χρειάζεται ένα έργο που ασχολείται με την ταχύτητα. Η ανθρώπινη πλευρά των πρωταγωνιστών κάνει το στόρυ λίγο πιο μελό αλλά παράλληλα το αποφορτίζει από την ψευτομάγκικη κουλτούρα των ταινιών ταχύτητας. Άψογος και φρενήρης ρυθμός σε μία ταινία που καταφέρνει να μην κοιλιάσει και προσθέτει στην ήδη φορτισμένη ιστορία της κόντρας Λάουντα-Χαρτ τον δυναμισμό που χρειάζεται για την κάνει αγαπητή στο ευρύ κοινό άσχετα αν αυτό ασχολείται ή όχι με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Ο Νίκι Λάουντα είδε την ταινία και του άρεσε. Δεν μπορούμε προφανώς να ξέρουμε την γνώμη του Τζεις Χαρτ καθώς δεν είναι στη ζωή. Η αλήθεια είναι πως αν και τον δείχνει όπως ήταν, ταυτόχρονα τον ρίχνει απέναντι στον πιο συμβατικό και λιγότερο δυναμικό Λάουντα, στοιχεία που συνήθως στον κινηματογράφο κάνουν τον χαρακτήρα αντιπαθή. Εδώ έχουμε αντιστροφή των ρόλων και ο ροκ σταρ Τζέιμς Χαντ φαίνεται άστοχα παρορμητικός ενώ ο Νίκι Λάουντα έξυπνα συγκρατημένος. Άσχετα λοιπόν αν κάποιος ασχολείται με την F1 ή όχι, αξίζει να δει την ταινία την οποία θα την παρακολουθήσει με…τέρμα τα γκάζια!