Σκηνοθεσία: Σουσάνε Μπιέρ
Σενάριο: Αντρε Τόμα Γιένσεν
Παίζουν: Νικολάι Κόστερ-Ουαλντάου, Ούρλιχ Τόμσεν, Μαρία Μπονεβί
Υπόθεση: (όπως δημοσιεύτηκε στο πρόγραμμα του φεστιβάλ) Ο Αντρέας, ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός ντετέκτιβ, έχει πολλά στο κεφάλι του. Στο σπίτι, αυτός και η γυναίκα του, Άννε, βασανίζονται με τον νεογέννητο γιο τους, που από τη στιγμή που ξυπνάει δεν σταματάει να κλαίει. Εν τω μεταξύ, στη δουλειά, ο Αντρέας παλεύει να συμμαζέψει τον συνάδελφό του, Σίμον, που μόλις πήρε διαζύγιο και περνά τον περισσότερο καιρό σε στριπτιζάδικα, μεθυσμένος και έτοιμος για καυγά. Μια μέρα, ο Αντρέας κι ο Σίμον δέχονται μια κλήση για κατ’ οίκον παρενόχληση. Εκεί βρίσκουν τον Τρίσταν, έναν έμπορο ναρκωτικών μ’ ένα ιστορικό βίας, ο οποίος έχει φτάσει πια να παίρνει ο ίδιος ναρκωτικά και να αναγκάζει τη φιλενάδα του, Σάνε, να κάνει το ίδιο. Όταν ο Αντρέας και ο Σίμον παρεμβαίνουν στον καυγά του ζευγαριού, γίνονται μάρτυρες μιας εξοργιστικής πράξης αμέλειας που στέλνει έναν έξω φρενών Αντρέας πίσω στη θαλπωρή της οικογένειάς του. Ώσπου μια νύχτα συμβαίνει κάτι αδιανόητο και μια ξαφνική τραγωδία βρίσκει τη μικρή οικογένεια. Όταν ο Αντρέας βλέπει τη ζωή του να αποσυντίθεται, κάνει μια επιλογή που θα οδηγήσει τον ίδιο αλλά και όσους ξέρει σ’ ένα αδιέξοδο ηθικής αταξίας.
Γιατί να την δω;: Η Μπιέρ μας έχει συνηθίσει σε ωραίες ταινίες. Κουβαλάει και το οσκαρικό βραβείο με το αριστούργημα “In a better world”. Κατάφερε λοιπόν μία Δανέζα σκηνοθέτις να αποκτήσει ένα πιστό και ανυπόμονο κοινό. Η νέα της ταινία κρατά τον πήχη ψηλά και προστίθεται αμέσως στον καλό ευρωπαικό κινηματογράφο. Η προβληματική γύρω από το δίκαιο συνεχίζει να την γοητεύει. Στην ταινία που προτείνουμε, η οποία προβλήθηκε χθες (1/11) στα πλαίσια του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην κατάμεστη αίθουσα του κινηματογράφου Ολύμπιον, ο Αντρέας, ένας ταλαντούχος ντετέκτιβ έχει διπλή ζωή. Από την μία η σκληράδα της επαγγελματικής του υπόστασης και από την άλλη η γλυκύτητα του ρόλου του πατέρα. Η ταυτότητα του δομείται πάνω σ’ αυτούς του άξονες. Ο μικρός του γιος, ο Αλεξάντερ, κλαίει ασταμάτητα. Αυτό όμως λίγο τον ενοχλεί. Μωρό είναι, θα κλάψει. Η γυναίκα του, Αννέ, είναι νευρική και αρκετά ασταθής αλλά όχι σε σημείο που να του δημιουργεί κάποιο πρόβλημα. Όλα αυτά θα αρχίσουν να του φαίνονται πταίσματα όταν θα έρθει αντιμέτωπος με τον Τριστάν και την Σανέ, δύο ναρκωμανείς πρώην εμπόρους που μεγαλώνουν ένα μωρό, στον Σόφους, σε άθλιες συνθήκες. Όταν ο Αντρέας θα κάνει έφοδο στο σπίτι του Τριστάν θα αντικρίσει ένα μωρό γεμάτο με τα ίδια του περιττώματα. Η κοινωνική δικαιοσύνη, αυτός ο κώδικας κοινής συμφωνίας μεταξύ των ανθρώπων και οι αρχές τήρησης της δεν μπορούν να πάρουν το μωρό από τους γονείς καθώς ούτε κακοποιημένο είναι ούτε προκύπτει κάτι μεμπτό. Η λογική κόντρα στον νόμο.
Η ιστορία και η ισορροπίες αλλάζουν όταν ο γιος του Αντρέας πεθαίνει. Απελπισμένος για την απώλεια του μικρού του γιου προσπαθεί να αποκαταστήσει την αδικία. Αλλάζει λοιπόν τον Αλεξάντερ με τον Σόφους και “σώζει” τον ίδιο και την γυναίκα αλλά και τον παραμελημένο Σόφους. Η εξέλιξη της ιστορίας αποκτά εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς τα νέα δεδομένα επηρεάζουν ακραία όλους τους συμμετέχοντες. Η κριτική πάνω στο δίκαιο της κοινωνίας και το εσωτερικό ένστικτο γύρω από την αδικία έρχεται να πλαισιωθεί με την λεπτότητα που προσεγγίζουν οι δυτικές κοινωνίες την υπόθεση της κηδεμονίας. Δεν είναι τυχαίο πως την παράβαση την κάνει ένας αστυνομικός, δηλαδή (θεωρητικά) ένας εγγυητής της ορθής λειτουργίας της ευνομούμενης κοινωνίας. Η σκληρότητα της απώλειας και το πατρικό ένστικτο επηρεάζουν τον Αντρέας ως πρωτόγονα αόριστα και συγκεχυμένα αισθήματα που αδυνατεί να το εκλογικεύσει. Η ταινία έχει την ευελιξία να προσθέτει συνεχώς καινούργια στοιχεία που ανατρέπουν τις ισορροπίες των σχέσεων και δομούν με τρόπο δυναμικό μία πλειάδα αντικρουόμενων κινήτρων. Κατά την γνώμη μας πρόκειται για μία πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, με αρκετές ενδιαφέρουσες οπτικές σκηνοθετικές πινελιές (αλλαγή μεγέθους κάδρου, “λάθος” στα ρακόρ, μικρά jump cut) τα οποία όμως αδυνατούν να ενταχθούν ως δομικά στοιχεία της αφήγησης και μένουν μέρη του οπτικού κομματιού. Εξαιρετική ερμηνεία από τον σταρ Νικολάι Κόστερ-Ουαλντάου, όμορφη φωτογραφία, ισορροπημένο και έξυπνο μοντάζ!