Σκηνοθεσία-Σενάριο: Τζος Λώσον
Παίζουν: Μπογιάνα Νοβάκοβιτς, Μπεν Λάουσον, Ντέιμον Χέριναμ
Υπόθεση: (όπως δημοσιεύεται στο πρόγραμμα του φεστιβάλ) Μια κωμωδία για το σεξ, τον έρωτα, τις σχέσεις και τα ταμπού, ο Μικρός θάνατος είναι μια ταινία ξεκαρδιστική, ειλικρινής και τελικά συγκινητική, για την κρυφή σεξουαλική ζωή πέντε καθημερινών ζευγαριών. Η Μέιβ έχει μια επικίνδυνη σεξουαλική φαντασίωση που ο Πωλ πασχίζει να εκπληρώσει, η Ίβι και ο Νταν ανενεώνουν τη σχέση τους με παιχνίδια ρόλων, η Ροουίνα ανακαλύπτει πως αντλεί ευχαρίστηση από τον πόνο του συζύγου της Ρίτσαρντ, ο Φιλ ζει έναν πρωτόγνωρο έρωτα με τη σύζυγό του Μωρίν στις πιο ήσυχες στιγμές της, ενώ η Μόνικα κι ο Σαμ μπλέκονται σ’ ένα πονηρό και χαοτικό τηλεφώνημα. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τζος Λώσον επιλέγει μερικούς από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της Αυστραλίας για να εξερευνήσει τις παράξενες, σπαρταριστές και καμιά φορά καταστροφικές καταστάσεις όπου μπορεί να μας οδηγήσει η επιθυμία μας, στο κυνήγι αυτής της φευγαλέας στιγμής σεξουαλικής έκστασης· της στιγμής που οι Γάλλοι αποκαλούν «la petite mort» – ο μικρός θάνατος.
Γιατί να την δω; : Ο Σοπενάουερ, αυτός ο μισάνθρωπος, είχε γράψει: ‘Η ευθυμία αποτελεί άμεσο κέρδος. Είναι το μετρητό της ευτυχίας. Τα άλλα δεν είναι παρά τραπεζικές επιταγές.’ Μαξ Λίντερ, Μακ Σένετ, Μπάστερ Κίτον, Τσάρλι Τσάπλιν, Χάρολντ Λόιντ,οι Αδερφοί Μαρξ, Ζακ Τατί Λουι ντε Φινές, Τζέρι Λιούις, Πίτερ Σέλερς, Γούντι Άλλεν και θα μπορούσα να φέρω άπειρα παραδείγματα τεράστιων κωμικών. Γιατί όμως η κωμωδία δεν έχει αποκτήσει την θέση που της αρμόζει τουλάχιστον στα μάτια των (περισσότερων) σινεφίλ; Η αλήθεια είναι ότι ο σνομπισμός και η δυσκοιλιότητα είναι χαρακτηριστικά των δήθεν κουλτουριάρηδων ανά τον κόσμο, αυτών με τα φουλάρια και το μπλαζέ βλέμμα, των ίδιων ακριβώς που σπρώχνουν για να μπουν στο Ολύμπιον για να πιάσουν καλή θέση και να λυτρώσουν την ψυχή τους βλέποντας κάποια από τις πολλές ταινίες. Είναι αυτό που λέει ο Δεληβοριάς “…άλλοι μιλάνε για τέχνη, για ρεύματα και τάσεις. Περνάει μια όμορφη και οι ίδιοι λένε “κοίτα την καριόλα”.” Το γέλιο λυτρώνει είτε μας αρέσει είτε όχι. Αν διαφωνούμε επί τούτου μπορούμε να διαβάσουμε το “Όνομα του ρόδου” και να ξανακουβεντιάσουμε σε νέα βάση. Και για να προλάβω τους καλοθελητές, όλα τα είδη έχουν όμορφες και αδιάφορες ταινίες! Και ναι, όλα τα είδη είναι απαραίτητα και αναγκαία.
Αφήνοντας πίσω την οργή για τους ψευτοδιανοούμενους που μόνο κακό κάνουν στην τέχνη, θα ασχοληθώ με το αριστούργημα που είδα χθες το βράδυ στο κατάμεστο Ολύμπιον. Ναι, αριστούργημα! Γιατί κατάφερε να με κάνει να γελάω (εμένα και άλλους εκατοντάδες ανθρώπους) με την ψυχή μου δίνοντας μου ένα έργο με συνοχή, στόχο, εξυπνάδα και πολύ κουβέντα γύρω από το δεύτερο πιο αγαπημένο τόπικ του σύγχρονου ανθρώπου (μετά το χρήμα) που δεν είναι άλλο από το ΣΕΞ! Ο τίτλος άλλωστε παραπέμπει άμεσα εκεί (στην αγγλική αργκώ σημαίνει Οργασμός και η παρομοίωση του με τον θάνατο είναι εξαιρετικά πετυχημένη!) Το ‘χε κάνει και ο Άλλεν παλιότερα (θα θυμάστε το Everything we always wanted to know about sex) και τον ακολούθησαν πολλοί ακόμη αλλά η αλήθεια είναι πως είχα καιρό να δω τόσο καλή κωμωδία! Το στόρυ είναι απλό. Η όλη αφήγηση κινείται γύρω από σεξουαλικές φαντασιώσεις τεσσάρων ζευγαριών που με κάποιο αλλόκοτο τρόπο συνδέονται. Μέσα λοιπόν από τις ιδιαίτερες “εμμονές” των ζευγαριών γύρω από σεξ παρατηρούμε την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Χωρίς ίχνος ταμπού, με μία ειρωνική και παιχνιδιάρικη διάθεση, με μπόλικο μαύρο χιούμορ, αισθητικά προσεγμένο, με εξαιρετικές ερμηνείες, η ταινία καταφέρνει να μην κοιλιάσει σε κανένα της σημείο και να πετύχει χωρίς κόπο τον στόχο της αλλά παράλληλα να φτιάξει και ένα λαβ στόρυ που ξεπροβάλει δειλά δειλά για να προσδώσει μία παραπάνω συναισθηματική ένταση. Όλα τα λεφτά η σκηνή με τον κωφάλαλο που θέλει να κάνει ιντερνετικό σεξ.
Δεν θα υπερβάλω αν πω πως είναι μία από τις καλύτερες κωμωδίες που έχω δει ποτέ έχοντας όλα τα απαραίτητα εργαλεία γέλιου που χρειάζεται κάποιος για να φτιάξει μία στιβαρή και με συνοχή ταινία που στηρίζεται στο πιο δύσκολα απ’ όλα τα συναισθήματα του ανθρώπου: το γέλιο και επακόλουθα την χαρά. Τα πανέξυπνα τρικ που χρησιμοποιεί (για παράδειγμα τον νέο γείτονα με καταδίκη για σεξουαλικά εγκλήματα που φτιάχνει κουλουράκια) είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμα καθώς δικαιώνουν όσους πιστεύουν πως οι παράλληλες ιστορίες σπανίως φτιάχνουν μια ταινία χωρίς ρυθμό. Το ντεμπούτο του Τζος Λώσον είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικό. Αναμένουμε για τα επόμενα λοιπόν!
Υ.Γ. Μπορείτε να δείτε την ταινία το Σάββατο 8/11 στις 20.00 στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα. Μην την χάσετε!