Χαρούμενες φωνές, ενθουσιασμός και χαμόγελα στο Βασιλικό θέατρο την Κυριακή το πρωί. Ο λόγος για μια εξαιρετική παιδική παράσταση “Οι τρεις σωματοφύλακες”, βασισμένη στο κλασικό έργο του Αλέξανδρου Δουμά σε σκηνοθεσία του Γιάννη Βούρου από το Κ.Θ.Β.Ε.
Τη θεατρική διασκευή του έργου πραγματοποίησε η Ξένια Γεωργοπούλου, η οποία κατάφερε να κάνει ένα ογκώδες μυθιστόρημα, να είναι σύντομο – όσο χρειάζεται για παιδική παράσταση- και εύληπτο επίσης. Χρήσιμοι και οι δυο αφηγητές, οι οποίοι μάλιστα, κάνανε τα παιδάκια να ξετρελαθούν μαζί τους και να γελάνε κάθε φορά που έλεγαν ή έκαναν κάτι.
Η σκηνοθεσία του Γιάννη Βούρου είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Υπήρχαν μερικές πολύ ωραίες εικόνες αισθητικά, τίποτα περιττό, όλα στο μέτρο που ταιριάζει για να κρατηθούν τα παιδιά σε εγρήγορσει. Ευχαριστήθηκα πολύ την επαναλαμβανόμενη εικόνα με τον Νταρτανιάν να γίνεται ροκ σταρ, πολύ πρωτότυπη, πήγε την παράσταση λίγο πιο πέρα.
Πραγματικά εξαιρετικά είναι τα κοστούμια και τα σκηνικά του δίδυμου Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα και Ράνια Υφαντίδου. Ειδικά για τα πολύχρωμα κοστούμια, ισχύει ότι αν έχεις και λεφτά εκτός από ιδέες, μπορείς να κάνεις θαύματα. Προσωπικά, μου άρεσε πάρα πολύ τόσο το σκηνικό του παλατιού, όσο και το πώς εμφάνισαν επί σκηνής τα άλογα. Πολύ πιο άρτια αισθητικά ιδέα και χωρίς να δημιουργεί την αμηχανία που δημιουργείται όταν κάποιος ηθοποιός φορά κοστούμι ζώου για να παίξει το ζώο.
Η μουσική του Κώστα Βόμβολου, βασισμένη κυρίως σε ροκ μοτίβα, σου έμενε στο νου, σε ξεσήκωνε και σ’ έκανε να την τραγουδάς. Απόλυτα ταιριαστή με το πνεύμα της παράστασης. Τις χορογραφίες επιμελήθηκε ο Δημήτρης Κυανίδης, χορογραφίες καλά δουλεμένες, αλλά χωρίς να έχω να προσθέσω τίποτα το θετικό ή αρνητικό σε σχέση μ’ αυτές.
Η παράσταση είχε και video art του Γιάννη Πειραλή, αλίμονο αν δεν είχε άλλωστε! Ευτυχώς όμως, ήταν ίσως από τις ελάχιστες φορές που το βίντεο συμπλήρωνε το συνολικό αποτέλεσμα, το βοηθούσε, λειτουργούσε ως σκηνικό και μας τοποθέτησε και στον χάρτη να δούμε πού είναι η Γασκώνη.
Τις σπαθογραφίες – βασικό συστατικό της παράστασης- επιμελήθηκε η Σόνια Ψωμιάδου, τους φωτισμούς, για τους οποίους διατηρώ κάποιες μικρές επιφυλάξεις, έκανε ο Στέλιος Τζολόπουλος και την μουσική διδασκαλία ο Νίκος Βουδούρης. Στη θέση του βοηθού σκηνοθέτη η Δελίνα Βασιλειάδου.
Επί σκηνής εμφανίζονται συνολικά 30 άτομα. Είκοσι βασικοί ηθοποιοί, τέσσερις ακροβάτες και έξι σπουδαστές της δραματικής σχολής του ΚΘΒΕ. Δεν θα μπορούσα να πω για κανέναν σχεδόν ότι δεν έπαιζε καλά, ή έστω ικανοποιητικά, παρεκτός ίσως από τον Καρδινάλιο Ρισελιέ (Γιάννης Πλακίδης). Η όποια υπερβολή των άλλων ηθοποιών δικαιολογούνταν από τη σκηνοθετική άποψη.Θα ήθελα μόνο να γράψω για τον νεαρό Ντ’ Αρτανιάν (Ορέστης Χαλκιάς) που είναι γεμάτος όρεξη και ενέργεια και χαίρεσαι να τον βλέπεις να παίζει γιατί το χαίρεται κι ο ίδιος και για τον Άθω (Νίκος Νικολαϊδης), για τον λόγο ότι μου φάνηκε πως έχει μια έντονη θεατρική υπόσταση στη σκηνή άμα τη εμφανίσει.
Το καστ απαρτίζεται επίσης από τους Στράτο Ανούδη, Αναστασία Δαλιάκα, Έφη Δρόσου, Αλέξανδρος Ζαφειριάδης, Νίκος Κεπεσίδης, Λευτέρης Λιθαρής, Μιχάλης Μιχαλακίδης, Σταύρος Μπίλλιος, Δαμιανός Νικολαϊδης,Δημήτρης Παπιόπουλος, Θανάσης Ρέστας, Αλεξία Σαπρανίδου, Στέργιος Τζαφέρης, Φίλιππος Τσαουσέλης, Βασίλης Τσόρλαλης,και Μαρίνα Χατζηιωάννου, ενώ σε διπλή διανομή εμφανίζεται και η Λουκία Βασιλείου.Συμμετέχουν ακόμη οι ακροβάτες: Camilla Bombardini, Ασημίνα Πολυχρονίου, Βύρωνας Σκούρης και Θανάσης Τζιόβας, καθώς και οι φοιτητές της δραματικής σχολής του ΚΘΒΕ: Ελευθερία Αγγελίτσα, Αριστοτέλης Ζαχαράκης, Στέλιος Καλιστράτης, Αντώνης Μιχαλόπουλος, Χρήστος Τσαβλίδης και Μαρία Χάνου.
Το μόνο αρνητικό της παράστασης ήταν πως στην αρχή που τραγουδούσαν όλοι μαζί και στην ουσία μας συστήνονταν οι χαρακτήρες, αν και ήταν όντως ωραία ιδέα αυτό, εντούτοις δεν ακούγονταν καθαρά τι έλεγαν, περισσότερο ακούγονταν σαν φασαρία. Το σημαντικό, όμως, είναι πως όσα παιδιά άκουσα να μιλάνε, έδειχναν ικανοποιημένα με την παράσταση που παρακολούθησαν κι αυτό είναι αναμφίβολα το επιθυμητό.