Ο Ιερώνυμος Καλετσάνος γεννήθηκε στην Ολλανδία και είναι εδώ και πολλά χρόνια στο χώρο της υποκριτικής. Έχει τελειώσει το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και ήταν έξι χρόνια στο θέατρο Αμόρε. Συμμετείχε σε πολλές θεατρικές και κινηματογραφικές επιτυχίες, όπως οι ταινίες «Wasted Youth» και «J.AC.E». Για τη δεύτερη μάλιστα το 2013 έλαβε το βραβείο καλύτερου Β’ ανδρικού ρόλου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Φέτος ενσαρκώνει τον ρόλο του Χαιρέα στην παράσταση «Καλιγούλας» –το κορυφαίο έργο του βραβευμένου με Νόμπελ Αλμπέρ Καμύ-, η οποία μετά την επιτυχία που σημείωσε στην Αθήνα, ανεβαίνει για τρεις παραστάσεις και στη Θεσσαλονίκη. Μίλησε στο cityculture.gr και την Ανδριάνα Γεωργίου.
Είστε περισσότερο ηθοποιός θεάτρου. Γιατί προτιμάτε κυρίως το θέατρο και τον κινηματογράφο και όχι την τηλεόραση; Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς μου είναι στο θέατρο. Αυτό αληθεύει… Στην τηλεόραση πλέον δεν γίνονται και δουλειές έτσι κι αλλιώς. Όσον αφορά στον κινηματογράφο, είναι και θέμα τύχης. Δηλαδή να σου προκύψει κάτι σε μια χρονική περίοδο που είσαι ελεύθερος, να μην έχεις κάτι άλλο να κάνεις. Και επειδή ακριβώς δεν είμαστε και εκπαιδευμένοι σε αυτό το πράγμα στην Ελλάδα, χρειάζεται μια αφοσίωση. Θέλει χώρο για να κάνεις σινεμά. Οπότε μια «αρπαχτή» σε μια ταινία ή μια εμφάνιση δεν θα με ενδιέφερε, αν δεν ενδιέφερε και το σενάριο για παράδειγμα. Και βέβαια αγαπάω πρωτίστως το θέατρο. Από εκεί ξεκίνησα και θεωρώ ότι είναι και το μεγαλύτερο σχολείο για τον ηθοποιό.
Τι σημαίνει ηθοποιός για εσάς; Ένας αφηγητής που χειρίζεται όμως όλα τα μέσα, πλην της φωνής. Περιλαμβάνεται και το σώμα… μετέχει σε μια αφήγηση που την έχει αποφασίσει κάποιος άλλος, ένας σκηνοθέτης. Είναι ένας διάμεσος θα έλεγα.
Θα μπορούσατε να κάνετε κάποιο άλλο επάγγελμα εκτός από αυτό του ηθοποιού; Νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω διάφορα επαγγέλματα, αλλά δεν το σκέφτομαι. Είμαι αφοσιωμένος σε αυτό που κάνω.
Ξεχωρίζετε κάποια από τις δουλειές που έχετε κάνει; Κινηματογραφική ή θεατρική; Ειλικρινά δεν έχω ξεχωρίσει κάποια. Και θα πω κάτι κοινότυπο- έχει η καθεμία την ιδιαιτερότητά της. Από άλλη είχα μεγαλύτερο όφελος σαν ηθοποιός, άλλη είχε μεγαλύτερη επιτυχία, από το οποίο επίσης έχεις ένα έμμεσο όφελος. Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποια. Θα μπορούσα να πω κάποια στιγμή, αλλά όχι ποια, ότι παλιότερα για παράδειγμα έναν ρόλο θα ήθελα να τον ξαναπαίξω, γιατί θα ήθελα να δοκιμάσω κάτι άλλο. Αυτό όμως δεν γίνεται, γιατί ούτε ο ίδιος σκηνοθέτης, θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Οπότε κάθε δουλειά μου την αγαπώ ξεχωριστά γι’ αυτό που έχει, γι’ αυτό που μου έχει δώσει και αν της έχω δώσει ακόμα καλύτερα.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ηθοποιός την περίοδο της κρίσης στην Ελλάδα; Είναι δύσκολο. Από την άλλη σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι τριγύρω μας, οι οποίοι περνούν το ίδιο δύσκολα χωρίς να κάνουν απαραίτητα αυτό που αγαπούν, είναι απλά το επάγγελμά τους. Οπότε από αυτή την πλευρά κατά μια έννοια είμαι ευνοημένος. Είναι δύσκολα και δεν νομίζω ότι ωφελεί και η γκρίνια. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και υπάρχει και ασάφεια και άγχος. Οι δουλειές γίνονται πολύ γρήγορα χωρίς να τους δοθεί χώρος και χρόνος, που σημαίνει χρήμα. Το σινεμά και το θέατρο χρειάζονται χρήμα για να γίνουν.
Θαυμάζετε πολύ κάποιον Έλληνα ή ξένο ηθοποιό, που μπορεί να ήταν και πρότυπο για εσάς; Έχω μείνει άφωνος από κάποιες ερμηνείες, αλλά ποτέ δεν κρατώ μία ή έναν ηθοποιό, για παράδειγμα, που είναι το είδωλό μου. Στην Ελλάδα θαυμάζω κάποιους ηθοποιούς τόσο πολύ, που θα ήταν καλύτερο να μην πω ποιοι είναι. Δεν το ξέρουν ούτε οι ίδιοι.
Όσον αφορά στις κριτικές, θεωρείτε ότι είναι αντικειμενικές; Σας βοηθούν είτε είναι αρνητικές είτε θετικές; Το να είναι αρνητική μια κριτική ενδεχομένως να είναι πολύ βοηθητικό για έναν καλλιτέχνη. Απλώς το πρόβλημα είναι ότι οι κριτικές του θεάτρου είναι λίγο πρόχειρα γραμμένες. Σαν να μην υπάρχει μια εποπτεία όλων των συνθηκών, των παραγόντων που συνθέτουν ένα θέατρο. Λίγο πολύ περνάει απαρατήρητος ο φωτισμός, τα κουστούμια…. Από την άλλη όταν είναι δημιουργική μια κριτική, είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Δεν επηρεάζομαι όμως πολύ από την κριτική, είτε είναι αρνητική είτε θετική, γιατί ξέρω ότι είναι υποκειμενική. Είναι η γνώμη κάποιου ανθρώπου και τίποτα άλλο.
Παίζετε στην παράσταση «Καλιγούλας», η οποία μετά το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, θα ανέβει και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Ο ρόλος του Χαιρέα πόσο απαιτητικός είναι; Είναι απαιτητικός, γιατί η Αλίκη Δανέζη Knutsen (σκηνοθέτης) έχει κάνει μια αρκετά εκρηκτική παράσταση, με έντονους ρυθμούς, live μουσική κ.λπ.. Ο Χαιρέας είναι το αντίπαλο δέος του Καλιγούλα, ταυτόχρονα όμως είναι ένας πολύ πνευματώδης άνθρωπος. Αυτό το πράγμα γίνεται σε ένα πολύ πυκνό σύμπαν που έχει φτιάξει η σκηνοθέτης -η οποία έχει κάνει εξαιρετική δουλειά- και πρέπει εκεί να αποδοθεί ταυτόχρονα ο ρυθμός της παράστασης με την πνευματικότητα του ρόλου. Είναι μια διελκυστίνδα, αλλά νομίζω ότι τα καταφέρνουμε. Είχα και εξαιρετική βοήθεια και από τους συνεργάτες και όλα πήγαν καλά.
Α Λ Μ Π Ε Ρ Κ Α Μ Υ
«ΚΑΛΙΓΟYΛΑΣ»
Σκηνοθεσία Αλίκη Δανέζη-Knutsen
Με τον Γιάννη Στάνκογλου στο ρόλο του Καλιγούλα.
Πρωτότυπη μουσική live επί σκηνής από τον Blaine Reininger των Tuxedomoon.
Δείτε εδώ τις μέρες και τις ώρες των παραστάσεων
cityculture.gr/ γράφει η Ανδριάνα Γεωργίου