Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω

Written by

  Πίσω στις ρίζες μας. Ενδελέχεια για σήμερα. Αγαπημένο συγκρότημα από αυτά των ’90s. Αυτά που έχω πει και θα λέω πάντοτε πως συνόδευσαν τα πιο όμορφα χρόνια μας. Ωστόσο θα σταθώ πιο πολύ σε αυτό που με ώθησε να γράψω το σημερινό άρθρο.

Χθες ανέφερα τους 1550. Κακά τα ψέματα, όσοι παρακολουθούν την πορεία τους ξέρουν πως στην προσπάθεια τους να παραμείνουν στο μουσικό χώρο άλλαξαν. Ύφος, στίχο, τρόπο εμφάνισης στην σκηνή. Απλά γιατί το τραγούδι ”Ήσουν παντού” που κυκλοφόρησαν το 1999 και έτυχε να βρεθεί μπροστά μου σήμερα δεν θα πουλούσε. Δεν θα πουλούσε όχι γιατί δεν ήταν καλό αλλά γιατί η κοινωνία μας όπως έχει διαμορφωθεί θα το απέρριπτε και το έμπειρο μάτι των δισκογραφικών εταιριών το έχει διαβάσει αυτό. Εδώ και χρόνια.

Η μουσική κάθε εποχής είναι καθρέπτης της κοινωνίας. Εμείς είμαστε το πρόβλημα.

Τουλάχιστον έχουμε να θυμόμαστε μουσική. Μ-Ο-Υ-Σ-Ι-Κ-Η (!) από την εφηβική μας ηλικία. Σε δέκα χρόνια η δεκατεσσάρων ετών σήμερα αδερφή μου θα θυμάται τους καλλιτέχνες-πυροτέχνημα;

Υ.Γ. : Ακόμα υπάρχει απλά η δισκογραφική εταιρία, η τηλεόραση που βλέπεις και το ραδιόφωνο που σου πλασάρουν δεν θα στην δώσει.

Money makes the world go round…

 Ενδελέχεια – Βουτιά από ψηλά από το ομώνυμο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1997

Lyrics

 

Ο δρόμος μας τυφλός,της πιάτσας παραπαίδι.
Τα όνειρα υπόσχεση ρουφιάνου θυρωρού.
Στα τάστα της κιθάρας οργή που περισσεύει
Σα φόνος που σχεδιάστηκε στη σκέψη ενός μώρου.

Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα,
Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.

Τα λόγια χαρτζιλίκι από μισθό της πείνας
που ωμά καταναλώθηκε χωρίς ανταμοιβή.
Τα μάτια σου προάστιο χαμένο της Αθήνας
που κυνηγά τη φήμη του σε ό,τι κι αν συμβεί.

Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα,
Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.

Η δύναμη που ξέπεσε και έγινε κατάρα.
Η φήμη που απλώθηκε και έγινε λοιμός.
Η πίκρα πως κατάγεται απ’τη δική μας φάρα
μας έπεισε και έγινε αφέντης τιμωρός.

Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα,
Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.

 

γράφει ο Φάνης Τσοκανάς