Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη ήταν η παρακολούθηση της παράστασης «Ειλύθια» στο θέατρο Αυλαία. Μια ανατρεπτική, πρωτότυπη κωμωδία γραμμένη, σκηνοθετημένη και παιγμένη από νέα παιδιά, με όρεξη, με μεράκι και με πολύ ταλέντο.
Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο Αυλαία, τον Μάιο του 2012 και το καλοκαίρι του ίδιου έτους πήρε μέρος στο Δεύτερο Πανελλήνιο Φεστιβάλ του Διστόμου όπου και κέρδισε 4 βραβεία (ανάμεσα σε αυτά για την ερμηνεία της παραμάνας η Έστερ Σερεμέτη Αζάρια και έπαινο ερμηνείας ο Μιχάλης Δαρνάκης) Ξαναεπέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος για να την απολαύσουμε όσοι δεν την είχαμε προλάβει.
Η υπόθεση είναι μια παρωδία των τραγωδιών- κωμωδιών και συμμετέχουν γνωστά αλλά και φανταστικά πρόσωπα της αρχαίας γραμματείας μας όπως ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Αριστοφάνης. Ο ίδιος ο τίτλος της παράστασης, από τη μια παίζει με την ομόηχή της λέξη αλλά παραπέμπει επίσης στη δευτερεύουσα θεότητα της αρχαιότητας που βοηθούσε τις γυναίκες στον τοκετό.
Με αφορμή την εμμονή μιας φανταστικής βασίλισσας της Θήβας να γράψει επιτέλους κάποιος ένα έργο γι’ αυτήν ξετυλίσσεται το όλο στόρυ, το οποίο ακολουθεί παρωδώντας τη δομή της αρχαίας τραγωδίας. Σε έμμετρο στίχο, ο οποίος παρακολουθείται πολύ εύκολα, καθώς είναι ανάλαφρος και προκαλεί αφορμές για περαιτέρω γέλιο με τις αναπάντεχες ρίμες που δημιουργεί (είναι αλήθεια βέβαια ότι κάποιες φορές ξεφεύγει σε ευκολίες προσπαθώντας να βγάλει γέλιο).
Διαθέτει ακόμα και χορό γυναικών, ο οποίος όμως είναι συγχρόνως και μέρος του σκηνικού της παράστασης, όταν δεν συμμετέχει στην εξέλιξη της ιστορίας. Δύο σε ένα ή μάλλον τρία σε ένα καθώς η κορυφαία του χορού εκτελεί και τον ρόλο της μητέρας της βασίλισσας.
Μέσα από το ξετύλιγμα της ιστορίας θα απολαύσετε ξεκαρδιστικά επεισόδια. Είναι ένα πείραμα συνδυασμού Αριστοφάνη και Μποστ με πολύ ευρηματικό τρόπο.
Στον ρόλο της Ειλύθιας, η Φένια Πλίατσικα διαθέτει το ταλέντο εκείνο που, αν δουλευτεί συστηματικά, θα μπορέσει να αποδώσει ρόλους καρατερίστας. Μπριόζα, χυμώδης μας πείθει στον ρόλο της ματαιόδοξης, νεόπλουτης βασίλισσας, χωρίς να πέφτει σε υπερβολές. Μια άλλη μαντάμ Σουσού της αρχαίας κοινωνίας. Αλήθεια πόσο οικείες οι συμπεριφορές και τα σουσούμια της στην νεοελληνική κοινωνία!!! Στον ρόλο της παραμάνας της, Τριγλυκερίδας, η Έστερ Σερεμέτη Αζάρια. Γεννημένη κωμικός παίζει με τη φωνή της, τις κινήσεις της, την έκφρασή της. Πιστεύω ότι έχει πολύ μέλλον ως ηθοποιός.
Πάρα πολύ καλοί οι άνδρες της παράστασης: στον ρόλο του Σοφοκλή και του Θεού ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης, στον ρόλο του Ευρπίδη και Σανταχλή ο Ανδρέας Μαυρίδης και στον ρόλο του Αριστοφάνη και Τραγελάφιλου ο Μιχάλης Δαρνάκης. Διαθέτουν ωραία σκηνική παρουσία, κίνηση και φωνή.
Η Μαρία Λαφτσίδου στον ρόλο της μάντισσας Φυτείας είναι απολαυστική. Η κίνησή της είναι εκπληκτική-παίζει ακόμα και με τα δάχτυλα των ποδιών της-δείχνοντας ότι είναι ένα άτομο με πολλές δυνατότητες. Εξάλλου υπογράφει μαζί με τον Δαρνάκη το κείμενο και τη σκηνοθεσία αποδεικνύοντας ότι πολλές φορές το «τάλαντο» είναι συγκεντρωμένο. Πιστεύω ότι τα δύο αυτά νέα παιδιά θα μας εκπλήξουν πολλές φορές ευχάριστα στο μέλλον.
Θετική εντύπωση μας δημιούργησαν τα ευρηματικά σκηνικά με τα ζωντανά αγάλματα και την πολύ ευέλικτη αλλαγή των σκηνικών. Λειτουργικά τα κοστούμια χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο.
Στα συν η ζωντανή μουσική της παράστασης από τους Los Mujeroς, ίσως θα έπρεπε να συμμετέχει περισσότερο μέσα στην εξέλιξη της παράστασης.
Εν κατακλείδι μια παράσταση πολύ επαγγελματική, από νέα παιδιά που στην πλειοψηφία τους είναι ακόμα σπουδαστές, μια παράσταση που θα μπορούσε να σπάσει τα ταμεία χωρίς να ποντάρει στο φθηνό θέαμα και στον εύκολο εντυπωσιασμό
Θα τολμήσω να πω πως μπορεί να σταθεί πολύ ικανοποιητικά και να ανέβει σε μεγάλες και «σοβαρές» σκηνές στις οποίες έχουμε δει πράματα και θάματα χάριν εντυπωσιασμού. Στα σχέδιά τους είναι εξάλλου και η καλοκαιρινή περιοδεία και ευχόμαστε να πάει καλά. Μπράβο σε όλα τα παιδιά και σε όλους τους συντελεστές!