Dan Brown : Inferno (κριτική – ναι… είναι το κορυφαίο “καλοκαιρινό” βιβλίο)

Written by

“Οι πιο σκοτεινές γωνιές στην Κόλαση είναι φυλαγμένες για εκείνους

που διατηρούν την ουδετερότητα τους σε εποχές ηθικής κρίσης. “

Τα “Best sellers”

Κάθε νέο βιβλίο του  Dan Brown είναι και ένα νέο παγκόσμιο best seller. Αυτό σημαίνει ότι διαβάζεται από εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες σε όλο τον κόσμο. Και αυτό φρονώ πως είναι το πρώτο αρνητικό που σουλατσάρει στο μυαλό του υποψήφιου να το διαβάσει, αν αυτός όπως και εγώ, συμπεριλαμβάνει την αφεντομουτσουνάρα του στη ΚΑΒ (Κλειστή Αδελφότητα Βιβλιόφιλων – δεν δίνεις εξετάσεις – δεν περνάς από face control – απλά αυτο-αναγορεύεσαι μέλος).

inferno_0

a. Πρωταρχικά  όσοι είμαστε μέλη αυτής της ναρκισιστικής  σέχτας, μας ξενίζει ο όρος best seller . Κρυφή επιθυμία όλων μας, για την ακρίβεια κάθε εραστή της ανάγνωσης, είναι να ανακαλύψει έναν άγνωστο συγγραφέα, να αποτελέσει μέλος των λίγων και εκλεκτών που ¨μυρίστηκαν¨ κάτι ξεχωριστό, που εκτίμησαν ένα καταχωνιασμένο διαμάντι ανάμεσα στα πολλαπλά σκουπίδια που κυκλοφορούν.

b. Είναι κοινό μυστικό πως οι πολυδιαβασμένοι συγγραφείς οφείλουν πάμπολλα στο marketing των εκδοτικών οίκων και πάνω από όλα τη θέση που κατέκτησαν στην αγορά. Καμία αντίρρηση. Και οι εκκλησίες καμπάνες χτυπάνε για να μαζέψουν τα πλήθη.

c. Δεν είναι τυχαίο πως αναγνώσματα β και γ διαλογής πέτυχαν να εκτοξευθούν στα ύψη οι πωλήσεις τους, χάριν των επιδέξιων κινήσεων των επαγγελματιών του χώρου. Αυτή είναι η δουλειά τους, για αυτή πληρώνονται και την κάνουν καλά.

d. Στα προηγούμενα έρχεται να προστεθεί και το δεκανίκι της αδιάφορης κριτικής, που λέει πολλά, χωρίς ποτέ να λέει τα αυτονόητα: αν εντέλει το βιβλίο που σου λιβανίζει  είναι καλό, αδιάφορο, ή κακό. Με αυτά και άλλα παρόμοια  πολλοί αναγνώστες πολλάκις έχουν φάει στη μάπα δεκάδες φόλες από συγγραφείς που παρουσιάστηκαν πρίγκιπες   και αποδείχθηκαν βατράχια.

Αυτά είναι γνωστά. Ο πρόλογος ήταν για να δικαιολογήσω τον σκεπτικισμό με τον οποίο αντιμετώπισα το νέο βιβλίο του Νταν Μπράουν.

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου


DAN-BROWN-INFERNO-COVERΨάξε και θα βρεις.

Αυτή η φράση επιστρέφει διαρκώς, σαν ηχώ, στο μυαλό του διάσημου καθηγητή του Χάρβαρντ Ρόμπερτ Λάνγκτον, ο οποίος ξυπνά σε ένα θάλαμο νοσοκομείου, ανήμπορος να θυμηθεί πώς ακριβώς κατέληξε εκεί. Ούτε μπορεί να καταλάβει πώς βρέθηκε στο σακάκι του ένα μυστηριώδες, μακάβριο αντικείμενο. Έπειτα από μια επίθεση εναντίον του, ο Λάνγκτον και η νεαρή γιατρός Σιένα Μπρουκς μπλέκουν σε μια ανελέητη καταδίωξη στους δρόμους της Φλωρεντίας. Ο Λάνγκτον όμως γνωρίζει τα κρυφά περάσματα και τα αρχαία μυστικά της πόλης και αυτή είναι η μόνη ελπίδα να ξεφύγουν από τους άγνωστους διώκτες τους.

Με οδηγό στίχους από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη, ο Λάνγκτον και η Σιένα πρέπει να αποκρυπτογραφήσουν μια σειρά από κώδικες που κρύβονται σε περίφημα αναγεννησιακά έργα τέχνης – γλυπτά, πίνακες και κτίρια. Μόνο με τον τρόπο αυτόν μπορούν να βρουν τις απαντήσεις σε ένα γρίφο που ίσως τους βοηθήσει να σώσουν τον κόσμο από μια τρομερή απειλή…

Αυτά αναφέρει ο εκδότης…

Από τη πλευρά του αναγνώστη

Παρόλο τον σκεπτικισμό με τον οποίο το αντιμετώπισα από τις πρώτες σελίδες παρασύρθηκα.  Υπέστην άμεσα τα συμπτώματα και τις συνέπειες της ανάγνωσης ενός άκρως ενδιαφέροντος μυθιστορήματος. Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.  Αν σας άρεσε  ο Κώδικας Ντα βίντσι, αν ερέθισαν την φαντασία σας οι Ιλλουμινάτι, τότε  πολύ περισσότερο θα σας συναρπάσει το Inferno *Κόλαση. Μπορώ να πω ότι  είχα την ευκαιρία να περιπλανηθώ στις σελίδες ενός βιβλίου που με ταξίδεψε πρώτη θέση Φλωρεντία – Βενετία – Κωνσταντινούπολη και δεν επέτρεψε ούτε ένα λεπτό κάτι άλλο να αποσπάσει την προσοχή μου.  Όποιος έχει περιπλανηθεί σ αυτές τις τρεις πόλεις, με νοσταλγία αλλά και με συνενοχή θα χαμογελάσει όταν διαβάσει τις αναφορές σε τοποθεσίες και έργα τέχνης. Ιδιαίτερα για μας τους Έλληνες οι περιγραφές μέσα στο ναό της Αγίας Σοφίας αλλά και η μαγευτική διαδρομή στη Βασιλική Κινστέρνα ή Κιστέρνα, γνωστή πλέον ως Γερεμπατάν Σαράι (τουρκ. Yerebatan Saray=υπόγειο παλάτι) θα κάνει τις  μνήμες να λικνίζονται.  Κάποιες στιγμές ένιωθα πως ήμουν εκεί μπροστά, αόρατος παρατηρητής των εξελίξεων της ιστορίας που ο Λάνγκτον, η Σιένα και οι υπόλοιποι δευτεραγωνιστές προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν.

 

Κατά τη γνώμη μου είναι (ας μου επιτραπεί η υπερβολή) το περισσότερο “λογοτεχνίζον” βιβλίο του Νταν Μπράουν. Αυτό γιατί μέχρι σήμερα στα προηγούμενα βιβλία του, το βάρος έπεφτε κυρίως στη θρησκεία και στα σύμβολα. Αυτή τη φορά όμως η προσοχή μας μετατοπίζεται λίγο από τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς και εστιάζεται στις λέξεις, στο κείμενο. Κύριος άξονας η ¨θεία Κωμωδία¨ του Δάντη. Καθόλου κακό. Δίνονται πληροφορίες που με μεγάλο ενδιαφέρον κεντρίζουν τον αναγνώστη να συνεχίσει.

To Inferno έχει όλα τα καλά στοιχεία που αγάπησαν οι αναγνώστες στα βιβλία αυτού του συγγραφέα. Συνεχή δράση με τη μορφή καταιγίδας. Ανατροπές μέχρι την τελευταία σελίδα.  Φίλοι που γίνονται εχθροί αλλά τελικά είναι φίλοι και τανάπαλιν. Η συνταγή γνωστή και δοκιμασμένη. Αστυνομική πλοκή και καλλιτεχνική ματιά.  Συνωμοσίες που είσαι έτοιμος να πιστέψεις, ιδιαίτερα όταν αυτή τη φορά συνδέονται με μια πιο έντονη επιστημονική θεώρηση. «Θα σκότωνες το μισό πληθυσμό της γης σήμερα για να γλιτώσεις τον κόσμο από την εξαφάνιση; »  Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει σε συναγερμό τις συνειδήσεις μας κατά τη διάρκεια της πλοκής.

Επιπλέον τολμώ να πω ότι συγκριτικά με τα προηγούμενα βιβλία που αποτελούν σημείο αναφοράς για τους αναγνώστες του, είναι το λιγότερο κουραστικό στις περιγραφές του. Αν ο στόχος ενός συγγραφέα είναι να προβληματίσει, να εξάψει την φαντασία, να ¨απορροφήσει¨ τον αναγνώστη, να μεταφέρει πληροφορίες, να υφάνει μια συναρπαστική περιπέτεια, τότε ο Νταν Μπράουν το έχει πετύχει.

Το inferno αρκετοί ¨ειδικοί¨  θα το συμπεριλάβουν στα λεγόμενα ¨καλοκαιρινά¨  αναγνώσματα του 2013 .  Η λέξη καλοκαιρινά όταν χρησιμοποιείται  εμπεριέχει μια υπόγεια ελαφριά μομφή. Γιατί καλοκαιρινά συνηθίσαμε να αποκαλούμε τα επονομαζόμενα  “εύκολα” βιβλία,  που δεν σε βασανίζουν με δύσκολο-πρόσιτα νοήματα.  Αυτά δηλαδή που ρέουν σαν νεράκι. Κανένα πρόβλημα. θα συμφωνήσω απόλυτα πως διαβάζεται άνετα πάνω σε μια ξαπλώστρα κάτω από μια ομπρέλα. Αλλά με μια διευκρίνηση…ένα καλογραμμένο βιβλίο δεν έχει τόπο και χρόνο. Μα εδώ είναι και το μεγαλείο ενός συγγραφέα, ο τρόπος που γράφει, η υπόθεση που ξετιλύγεται να καταφέρνει να μη σε κάνει να το αφήσεις από τα χέρια σου.

Επιμύθιο: To Inferno του Dan Brown είναι ένα πολύ ενδιαφέρον (από άποψη πλοκής και πληροφοριών) καλοκαιρινό (μια που πρόσφατα κυκλοφόρησε – έτος 2013) ανάγνωσμα. Διαβάζεται όπως όλα τα  καλογραμμένα βιβλία ΠΑΝΤΟΥ! Στο σπίτι, στο λεωφορείο, στο μετρό, στο τραίνο, στις διακοπές, στη ζούλα στο γραφείο.  Παρ όλες τις 667 (!!!) σελίδες του, διαβάζεται με μια ανάσα! Θα αφήσει ικανοποιημένους από τον πρωτόπειρο αναγνώστη, μέχρι τον εραστή των μεγάλων μυθιστοριογράφων.
 
Inferno / Dan Brown / εκδόσεις Ψυχογιός

cityculture.gr/ γράφει ο Πέτρος Γραμμενίδης