Inferno, μία κόλαση δια χειρός Dan Brown

Written by

Dan Brown's Inferno Set To Be The Best Seller Of The YearΑν ποτέ αποφασίσετε να πάτε στην Φλωρεντία, την Βενετία και την Κωνσταντινούπολη, μην τρέξετε να αγοράσετε από κάποιο βιβλιοπωλείο τους οδηγούς του National Geographic ή του Lonely Planet.  Απλά αγοράστε το νέο βιβλίο του Dan Brown. Αποτελείται από 664 σελίδες λεπτομερούς ξενάγησης στις πόλεις αυτές. Και όχι μόνο των πόλεων αλλά και των μουσείων, και των αγαλμάτων, των εκκλησιών, και ότι άλλο απαρτίζουν την ιστορία τέχνης τους.

Αφού σύρθηκα με το ζόρι μέχρι περίπου την σελίδα 270, άρχισε κάπως να γίνεται ενδιαφέρον. Για δύο παραγράφους. Και μετά, πάει ανά παράγραφο σχεδόν. Δράση ή μάλλον υπόθεση σε μία, ανάλυση στην άλλη. Αυτό το βιβλίο είναι πολύ καλό για επίδοξους ιστορικούς τέχνης. Τελεία και παύλα.

Η γνωστή καταιγιστική δράση των προηγούμενων βιβλίων, δεν υπάρχει. Θα ήταν εξαιρετικό αν αποτελούνταν από τις μισές σελίδες.

Χμ… νομίζω ότι πιάσατε το νόημα. Ας αναφέρω λίγο την υπόθεση. Ένας παρανοϊκός λοιπόν γενετιστής, προσλαμβάνει μία «εταιρία» για να τον κρύψει από προσώπου γης,  να κρατήσει τους εχθρούς του μακριά, για να δουλέψει απερίσπαστος το επόμενο πόνημά του. Ο εχθρός του είναι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, με επικεφαλής την  διευθύντριά του.  Θα αναρωτηθήκατε που κολλάει ο πρωταγωνιστής μας, Ρόμπερτ Λάνγκτον καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης. Ο παρανοϊκός γενετιστής λοιπόν λατρεύει τον Δάντη, και αφήνει πίσω του στοιχεία από την Θεία Κωμωδία του μεγάλου ποιητή για να προσδιορίσει τον τόπο όπου άφησε το μεγαλούργημά του, λίγο πριν αυτοκτονήσει. Η Διευθύντρια του Π.Ο.Υ. καλεί τον Λάνγκτον να ερμηνεύσει όλα τα στοιχεία. Και εδώ ξεκινάει μία λεπτομερέστατη ανάλυση όλων των έργων, κυρίως ζωγραφικοί πίνακες, που είχαν σαν έμπνευση την Θεία Κωμωδία.

dan-brown-inferno-bad-book-reviews[1]Προς το τέλος του βιβλίου η ξενάγηση δίνει την θέση της σε όλο και μεγαλύτερα τμήματα στην δράση, αλλά είχα ήδη κουραστεί. Σπανίως παραλείπω ολόκληρα κομμάτια ενός βιβλίου. Σε αυτό το έκανα.

Βέβαια πρέπει να ομολογήσω ότι θα γινόταν μία τέλεια ταινία. Μόνο για να δούμε και στην οθόνη όλα τα αριστουργήματα που αναφέρονται, ξοδεύοντας απλά το αντίτιμο του εισιτηρίου για τον κινηματογράφο.