Όταν το Hollywood αποφασίζει να ασχοληθεί με την ιστορία, κάπου κάποιος ιστορικός σκίζει τα πτυχία του…
Σίγουρα όταν κυκλοφορεί μια ταινία που δεν αποτελεί βιογραφία, αλλά απλά είναι βασισμένη σε ένα θρύλο ή μύθο, δεν περιμένεις ο σεναριογράφος να ακολουθήσει κατά γράμμα τις ιστορικές πηγές. Στην περίπτωση του Ηρακλή όμως, έσπασαν όλα τα ρεκόρ.
Η υπόθεση
Στην αρχαία Ελλάδα το 1200 π.Χ., η βασίλισσα Αλκμήνη υποκύπτει στην επιθυμία του Δία για να φέρει ένα γιο που υπόσχεται να ανατρέψει την τυραννική εξουσία του βασιλιά και να φέρει την ειρήνη σε μια χώρα που ταλαιπωρείται. Όμως αυτός ο πρίγκιπας, ο Ηρακλής, δεν γνωρίζει τίποτα για την πραγματική του ταυτότητα ή το πεπρωμένο του. Θέλει μόνο ένα πράγμα: την αγάπη της Ήβης, πριγκίπισσας της Κρήτης. Όταν ο Ηρακλής μαθαίνει για τον ανώτερο σκοπό του, πρέπει να επιλέξει: να φύγει με την αληθινή του αγάπη ή να εκπληρώσει το πεπρωμένο του και να γίνει ο αληθινός ήρωας της εποχής του;
Η ταινία μπλέκει την ελληνική ιστορία με την ρωμαϊκή, που για τους αμερικανούς δεν έχει μάλλον καμία διαφορά. Έτσι ο Ηρακλής καταλήγει να μάχεται αρχικά σαν σκλάβος μονομάχος σε αρένες και έπειτα σαν ρωμαίος στρατιώτης για να απελευθερώσει το λαό από τον τύραννο βασιλιά. Στο πλευρό του θα βρεθεί ο στρατηγός Σωτήρης (ναι καλά διαβάσατε) που θα τον βοηθήσει να επιστρέψει στην Ελλάδα και στην αγκαλιά της πριγκίπισσας Ήβης.
Καλογυμνασμένα κορμιά, μάχες και μερικά οπτικά εφέ σε μια ταινία που γυρίστηκε στην Βουλγαρία για να ρίξει το κόστος της. Το μόνο που κατάφερε όμως ήταν να ρίξει το επίπεδό της. Οι κριτικές ήταν άκρως αρνητικές και αναφέρω ενδεικτικά τρεις:
Δίνει ακριβώς αυτά που υπόσχεται: μυώδεις νεαρούς, λίγα ρούχα, ουρλιαχτά και ψηφιακές μάχες – New York Times
Στην καλύτερη βιάζει τον μύθο. Απευθύνεται σε αφελείς θεατές – Los Angeles Times
Πραγματικά δεν βρίσκουμε τίποτα μυθικό σε αυτό το φιλμ – Film.com
Κανείς δεν χαρίστηκε στον έμπειρο σκηνοθέτη Renny Harlin (Πολύ σκληρός για να πεθάνει 2, Βαθιά άγρια θάλασσα κα), ούτε στον πρωταγωνιστή Kellan Lutz (Χαραυγή, Αναλώσιμοι κα). Η ταινία είναι μάλλον βαρετή, αφού οι ήρωές της δεν καταφέρουν να κερδίσουν τον θαυμασμό ούτε να προσφέρουν γέλιο ή συγκίνηση.
Μετά την επιτυχία των 300, που με σχετικά χαμηλό budget έσπασαν τα ταμεία παγκοσμίως, οι εταιρείες παραγωγής ταινιών επενδύουν τα χρήματά τους σε σενάρια βασισμένα στην ελληνική και όχι μόνο ιστορία. Τον Δεκέμβριο που πέρασε στις αίθουσες κυκλοφόρησε το Ronin 47, βασισμένο σε ιαπωνικό θρύλο, ενώ μέσα στο 2014 αναμένεται να κυκλοφορήσει ακόμα μια ταινία για τον Ηρακλή, μία για την Πομπηία, αλλά και η συνέχεια των 300. Ας ελπίσουμε ένας από τους 12 Θεούς του Ολύμπου να τους φωτίσει…