Ανοίγει η παραλία επιτέλους!
Περπατώντας στην παραλία σκεφτόμουν πόσο σχετικό πράγμα είναι ο χρόνος.
Μπορεί να μην αφήνει τα σημάδια του πάνω μας, ίσως λόγω καλού “deal” μαζί του, αλλά δε συμβαίνει το ίδιο και με τα πράγματα γύρω μας. Αλλάζουν τα κτίρια, οι δρόμοι, τα μαγαζιά.
Κοιτώντας την ανὰπλαση της νέας παραλίας νιώθω ότι σα να πέρασε πολύς καιρός. Πόσος αλήθεια από τότε που η παραλία της Θεσσαλονίκης είναι κλειστή; Πόσος καιρός που οι Θεσσαλονικείς ασφυκτιούν προσπαθώντας να χωρέσουν την βόλτα τους στη διαδρομή Λ. Πύργος- Λιμάνι και περιοχή Μπότσαρη- Μ. Μουσικής. Αν δεν έχει ζήσει κάποιος στη Θεσσαλονίκη, δε μπορέι ίσως να νιώσει πόσο πολύ συνδεδεμένοι είμαστε με την θάλασσα και πως η βόλτα σε αυτήν είναι το μεγαλύτερο αγχολυτικό μας.
Σε μια βδομάδα περίπου θα φύγουν οι περιφράξεις και θα έχουμε την ευκαιρία να μετρήσουμε ξανά την απόσταση Μέγαρο Μουσικής – Λιμάνι… Και η αλήθεια είναι ότι νιώθω σα να ζούμε σε κλουβί τόσα χρόνια, με όλες αυτές τις περιφράξεις. Ειδικά όταν ζεις δίπλα στην παραλία είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα να πρέπει να περπατήσεις μέχρι την Μπότσαρη για να καθίσεις δίπλα στη θάλασσα τα βράδια που έχεις ανάγκη ν`ακούσεις απλά το κύμα. Σε λίγες μέρες θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας από εκει που τον αφήσαμε.
Πλήθος οι αναμνήσεις. Βόλτες στην παραλία στο δημοτικό, στο γυμνάσιο, στο Λύκειο, Πανεπιστήμιο, σε ερωτεύμενα φεγγάρια, σε ηλιόλουστες Κυριακές, στα πολύχρωμα φεστιβάλ βιβλίου, σε μυρωδάτα καλοκαίρια. Πλήθος κόσμου και πλήθος εικόνων από εποχές που έμοιαζαν τόσο ξένοιαστες και ας μη το ξέραμε τότε.
Το πάρκο του Οδυσσέα Φωκά και η Ποδηλατούπολη, το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής δηλαδή. Όσες φορές και να κλείσω τα μάτια μου ανοίγοντάς τα, θα με συναντήσω κάπου εκεί και σε άλλη ηλικία, με άλλα ρούχα, με ο ίδιο χαμόγελο.
Σε λίγες μέρες θα ανοίξει η παραλία και εγώ θα πρέπει να έρθω αντιμέτωπη με τον χρόνο που περνάει αφενός και αφετέρου θα πρέπει να την συνδέσω με νέες αναμνήσεις και να απωθήσω στο μυαλό μου όσα ήδη έχω.
Η αλήθεια είναι πως η παραλία χρειαζόταν συντήρηση και κάποιες αλλαγές. Δε θα εκφέρω γνώμη για το τελικό αποτέλεσμα καθώς θα κρίνει ο καθένας κατά πόσο καλύπτεται από αυτό. 
Όμως αν μπορούσα να επιλέξω, θα ήθελα να ξαναδω το αγαπημενο μου πάρκο του Φωκά και να το βγάλω φωτογραφίες. Ετσι σα μια μικρή προσπάθεια να περισώσω τα κομμάτια της παιδικής μου ηλικίας.
Ραντεβού στην παραλία!!
ήρθε η ώρα να το ξαναπούμε χωρίς να χρειάζεται να δώσουμε διευκρινήσεις για το ποιο κομμάτι.
Θέλω να ξαναδώ το γλυπτό του Ζογγολόπουλου με τις ομπρελίτσες και να ξανακοιτάξω τον
Μ. Αλέξανδρο.
Παραλία μας έλειψες πολύ.
Κείμενο και φωτογραφίες: Κωνσταντίνα Γιαννουπλάκη
