Κοίτα σταθερά στο φως! Εκεί θα με βρεις, θα κάθομαι ανάμεσα στον Έρωτα κ στο Θάνατο

Written by

Φίλοι μου σας αποχαιρετώ!

Φεύγω διακοπές με τους εραστές μου, οι οποίοι είναι όλοι νεκροί (νεκρόφιλη εγώ;;;;) Βεβαίως δεν αποκλείεται να με συντροφεύσει και ένας υπερήλικας που είναι εν ζωή. Ο συγκεκριμένος μπορεί να σ’ έχει συνοδεύσει στα πρώτα σου βήματα προς την κατανόηση της ψυχοθεραπείας. Γιάλομ τον λένε και είναι παντρεμένος

Και τώρα θα ρωτήσεις, γιατί επιλέγω τους νεκρούς από τους ζωντανούς? (να  παρακολουθήσεις το σεμινάριο που κάνω «Γιατί επιλέγουμε τον σύντροφο που επιλέγουμε»). OK, μην εκνευρίζεσαι, θα σε διευκολύνω…Γιατί διαθέτουν κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τους τελευταίους. Οι νεκροί εραστές μου είναι πάντα πρόθυμοι να μείνουν μαζί μου όσο χρόνο το επιθυμώ. Δεν διστάζουν να μου εκμυστηρευτούν τις πιο σκοτεινές αλλά και τις πιο φωτεινές τους σκέψεις. Δεν φοβούνται μην τους απορρίψω γιατί γνωρίζουν ότι η σύνδεση μας είναι βαθιά και ψυχική. Δεν καθυστερούν ποτέ στα ραντεβού μας. Δεν βρίσκουν δικαιολογίες για να μη με αντιμετωπίσουν. Δεν γίνονται απαιτητικοί όταν μ’ έχουν και εκδικητικοί όταν δεν με έχουν. Δεν διαμαρτύρονται αν μια μέρα δεν τους συναντήσω γιατί γνωρίζουν ότι σύντομα σ’ αυτούς θα επιστρέψω. Α! και το κυριότερο? Δεν αρρωσταίνουν ποτέ! Τους έχει θεραπεύσει από όλες τις ασθένειες ο μέγας θεραπευτής, ο θάνατος. Ο τελευταίος σπουδαίος εραστής που οι μυημένοι τον επιζητούν ενώ οι υπόλοιποι σκιάζονται ακόμα και στην ιδέα του.

Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν θα κυλήσω την ψυχή μου στις σελίδες του Γιουνγκ, του Ελύτη, του Νίτσε…θα ξαπλώσω στο ντιβάνι του Φρόιντ, θα φιλοσοφήσω για τον έρωτα με τον Πλάτωνα, για την χαρά της ζωής με τον Επίκουρο, για τα παράδοξα της ψυχής με τον Ηράκλειτο. Θα γελάσω μέχρι να πονέσει το στομάχι μου με το κυνικό χιούμορ του Διογένη, θ’  αγαπήσω για άλλη μια φορά τον Καζαντζάκη, και τέλος, χορτάτη πια, θα επιτρέψω στον μέγα θεραπευτή, τον θάνατο να με διδάξει να πεθαίνω καλά, για να μάθω να ζω καλά.

Έφυγα! πάω να ξεφυλλίσω τα φύλλα της καρδιάς των θερινών εραστών μου. Αυτών που πέθαναν αφού πραγματικά έζησαν. Και να ξέρεις είμαι απόλυτα πιστή σ΄ αυτούς που ο πόνος του Έρωτα έχει μελώσει τις ψυχές τους. Σ΄ αυτούς που αφού με τόλμη έδωσαν τις μάχες τους εναντίον του, παραδόθηκαν γιατί τώρα πια γνωρίζουν: O Έρωτας είναι ΑΗΤΤΗΤΟΣ στην μάχη. Σταμάτα να μάχεσαι λοιπόν. Άφησε τον να σου διδάξει πόσο επείγον είναι ν’ αγαπάς!

Τα λέμε το φθινόπωρο.

γράφει η Ιωάννα Μακρίδου που νοστάλγησε το θάνατο. Αυτόν που περιέχει μέσα του τον Έρωτα για μια ολοκληρωμένη ζωή.