Ο Κώστας Μακεδόνας παραχώρησε συνέντευξη στο Thessaloniki Culture και στην Ευαγγελία Κανταρτζή.
Ο Κώστας Μακεδόνας είναι ένας αγαπημένος τραγουδιστής. Αγαπημένος όχι μόνο για το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του αλλά και για το ήθος που εκπέμπει: ως καλλιτέχνης αλλά και ως άτομο και προσωπικότητα. Οι εμφανίσεις του πάντα είναι προσεγμένες όπως και οι επιλογές του. Το καλοκαίρι τον απολαύσαμε στο «Ποιος τη ζωή μου» με ερμηνείες συγκλονιστικές.
Ο Μακεδόνας ή Πάκας, όπως είναι το αληθινό του όνομα, δεν έχει επιλέξει το ψευδώνυμό του τυχαία. Με καταγωγή από τη Μακεδονία, σπούδασε και έζησε στη Θεσσαλονίκη. Τραγουδώντας στις μπουάτ της πόλης, μια περίοδο μάλιστα που το είδος αυτό ανθούσε στη Θεσσαλονίκη, συνάντησε τον Σταμάτη Κραουνάκη και η γνωριμία αυτή ήταν καθοριστική. Κάθοδος στην Αθήνα το 1988 και η συνέχεια και η επιτυχία είναι γνωστά. Εμφανίσεις με τη Μοσχολιού, την Τσανακλίδου, Πρωτοψάλτη. Έχει συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς στιχουργούς, συνθέτες, καλλιτέχνες και έχει τραγουδήσει πολλές επιτυχίες.
Για τον Μακεδόνα, που εμφανίζεται σε ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο πρόγραμμα στην Αθήνα, ένα πρόγραμμα μπορεί να είναι, όπως μας λέει και ο ίδιος, και ποιοτικό και ψυχαγωγικό συνάμα. Το στερεότυπο που θέλει αυτό που αποκαλούμε έντεχνο να είναι βαρετό και μη διασκεδαστικό τείνει να εκλείψει. Ίσως είναι άλλες πλέον και οι ανάγκες του κόσμου. Στην Αθήνα πάντως με το πρόγραμμα ο κόσμος και «ψυχαγωγείται» και διασκεδάζει και εκτονώνεται.
Στη Θεσσαλονίκης το πρόγραμμα έχει μια νέα ματιά, ματιά Θεσσαλονικιώτικια καθώς ο Κώστας Μακεδόνας αποφάσισε να το πλαισιώσει με συνεργάτες Θεσσαλονικείς. Μιχάλης Εμιρλής και Δήμητρα Αντωνακούδη με μια επταμελή ορχήστρα συνεργατών.
Και το κοινό της Θεσσαλονίκης; Αυτό το κοινό που έχει τη φήμη του “δύσκολου” κοινού; Είναι πράγματι διαφορετικό; Ο Μακεδόνας πιστεύει ότι «το κοινό της Θεσσαλονίκης παλιά ήταν πράγματι διαφορετικό. Δεν είχε την ανάλογη παιδεία, καθώς οι ευκαιρίες που είχε να δει και να ακούσει ήταν πιο λίγες. Γι’ αυτό ήταν και πιο δύσκολο κοινό”. ‘Ομως φαίνεται ότι κάτι διατηρεί ατόφιο και τότε και τώρα. “Αν όμως αρέσει κάτι, το αρέσει με πάθος. Σήμερα βέβαια όλα αυτά έχουν αλλάξει, οι ευκαιρίες είναι ίδιες σχεδόν αλλά ένα έχει μείνει το ίδιο. Το πάθος. Το κοινό της Θεσσαλονίκης έχει πάθος σε αυτό που το συγκινεί και σε αυτό που αγαπάει”.
Τον ρωτήσαμε αν νιώθει ότι αυτά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, το κοινό έχει άλλες απαιτήσεις και ζητάει διαφορετικά πράγματα από τους καλλιτέχνες. Ο Κώστας Μακεδόνας αισθάνεται αυτή τη διαφοροποίηση. «Το κοινό είναι περισσότερο επιλεκτικό» μας λέει. «Επειδή δεν έχει ευκαιρίες να βγει έξω συχνά ή τόσο συχνά όπως άλλοτε, τώρα βγαίνει επιλέγοντας προσεχτικά. Συνήθως μαθαίνει ακούγοντας από άλλους και μετά αποφασίζει να πάει».
Όλη αυτή η κρίση που βιώνουμε φαίνεται ότι έχει επηρεάσει και τον ίδιο τον Μακεδόνα. «Την πατήσαμε. Όλοι πιστέψαμε στα χρόνια της οικονομικής ευημερίας ότι αυτή θα κρατούσε για πάντα. Με στεναχωρεί πολύ ιδιαίτερα όσον αφορά τους μεγάλους ανθρώπους που εργάστηκαν, πάλεψαν και δεν μπορούν να επιβιώσουν» Είναι πράγματα που όλους μας αγγίζουν. «Οι άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια αλλά και οι νέοι άνθρωποι που δεν έχουν μέλλον. ΄Ενα θολό τοπίο. Αλλά και η ανεργία που έχει φτάσει το 30% και στους νέους το 60%. Όλοι τα περνάμε, ακόμα και αυτοί που αμείβονται λίγο καλύτερα. Το τέλος του μήνα που έρχεται και δεν ξέρεις αν θα τα καταφέρεις, πώς θα τα βγάλεις πέρα…»
Όμως η μουσική πάντα φαίνεται πως έχει κάτι να μας δώσει. Μια διέξοδο, μια ανάσα φυγής από το απωθητικό παρόν: «Το πιο απλό» σύμφωνα με τον Μακεδόνα που έχει να προσφέρει η μουσική και οι μουσικοί σε αυτούς τους καιρούς, «είναι να σε ψυχαγωγήσει. Να τραγουδήσεις, να εκφράσεις αυτό που θες, να συγκινηθείς, ακούγοντας άλλους ή ακόμα και ακούγοντας μουσική μόνος στο σπίτι.
Ο Κώστας Μακεδόνας περιμένει τα μεγάλα έργα στη μουσική. «Σε περιόδους κρίσης δημιουργήθηκαν τα μεγάλα έργα: στον πόλεμο, στη δικτατορία στην αντίσταση. Παλαιότερα υπήρχαν μεγάλα έργα, του Μαρκόπουλου, του Ελευθερίου. Αλλά δεν μπορεί να μας εκφράζουν τα ίδια έργα και σήμερα. Δεν μπορούν αυτοί να εκφράσουν τη σημερινή κρίση. Βέβαια ίσως υπάρχουν νέα παιδιά που έχουν δημιουργήσει αξιόλογα έργα και δεν τα έχουμε ανακαλύψει ακόμα» καταλήγει ο Μακεδόνας, «γιατί και εκεί χρειάζεται οικονομική δυνατότητα, να μπορέσεις να κυκλοφορήσει τα cd.
Θα τελειώσω κλείνοντας με μια πέρα για πέρα αληθινή κουβέντα του Μακεδόνα: «΄Oταν ο κόσμος πονάει τότε γράφει μεγάλα τραγούδια».
Ίσως δεν πονέσαμε ακόμα αρκετά…