Μεθαύριο κλείνω τα 49…..
Μέρες τώρα μπήκα στην διαδικασία να κάνω έναν απολογισμό.
Πάντα πίστευα ότι αυτό γίνεται στα 50, αλλά ένας χρόνος πάνω ένας χρόνος κάτω δεν έχει σημασία.
Μάλλον…..
Και δεν είναι κάτι που επεδίωξα να κάνω. Ήταν αυθόρμητη αντίδραση του εγκεφάλου μου. Μάλλον μου την φυλούσε την έκπληξη χρόνια τώρα, γιατί δεν έχω καθόλου καλή σχέση με τον χρόνο.
Ίσως είναι ότι έφτασα σε αυτήν την ηλικία χωρίς σύζυγο και παιδιά, κάτι που στην ελληνική κοινωνία ακόμα θεωρείται ένα είδος καταξίωσης της γυναίκας.
Εμένα όμως η μαμά μου, μου έλεγε : Ελσάκι, σε ξορκίζω μην παντρευτείς ποτέ μικρή.
Τώρα η μαμά μου παντρεμένη το 1944 στα 18 της, είχε ίσως στο μυαλό να με δει παντρεμένη εκεί γύρω στα τριάντα.
Αλλά είπαμε εγώ δεν έχω καλή σχέση με τον χρόνο, και πάντα άκουγα την μαμά μου.
Σχεδόν……
Σχέσεις….. χμ….. 5 ½ , ακούγεται σαν νούμερο παπουτσιού, στην Αγγλία αντιστοιχεί νομίζω στο 38 ½ ….. ξεφεύγω….
Λοιπόν, 2 καλές σχέσεις, 3 έτσι και έτσι, ½ Χριστέ μου ευτυχώς που δεν έγινε τίποτα…
Έχει καιρό που σκέφτηκα ότι τελικά μάλλον δεν ήθελα να συμβιβαστώ, να νοικοκυρευτώ, να παντρευτώ…. Πέστε το όπως θέλετε….
Πάντως μόλις βρισκόμουν με κάποιον που ήταν έτοιμος για γάμο, το αντιλαμβάνεσαι άμεσα αυτό, το έσκαγα, στο δεύτερο ραντεβού….. χμ…. μάλλον μερικοί εκεί έξω δεν έχουν και την καλύτερη ιδέα για μένα…
Αναφορά σε μία περίπτωση μόνο…. Εδώ το έσκασα στο πρώτο ραντεβού…
Ήμουν 19 χρονών, γεννημένη μεγαλωμένη στην πόλη, και ήθελε να παντρευτούμε να πάμε στο χωριό, με τον μπαχτσέ μας για φρέσκα μαρουλάκια, τις κοτούλες μας και τα κατσικάκια μας….. φρίκαρα….
Οικογένεια…. Βλέπω τις φίλες μου παντρεμένες με παιδιά. Με όλα τα καλά και τα άσχημα ενός γάμου, με τον μηδενικό χρόνο για τον εαυτό τους και τις τεράστιες ευθύνες….
Παιδιά….. χμ….. έπαθα αρκετές κρίσεις πανικού. Φταίνε οι ορμόνες. Κάποιες φορές ήθελα να αποκτήσω παιδιά, μερικές για λάθος λόγους.
Με φοβίζει όμως η μοναξιά στα γεράματα. Ξέρετε όταν θα είμαι 105 και οι δυνάμεις μου θα αρχίσουν να με εγκαταλείπουν. Αλλά η σκέψη να κάνω παιδί για να με γηροκομήσει, εντάσσετε για μένα στους λάθος λόγους…….
Και τα παιδιά έχουν ευθύνες…. Είχα πολλές ευθύνες στην ζωή μου και ίσως να μην ήθελα να αποκτήσω και άλλες… άρα δεν ήθελα να αποκτήσω παιδιά;
Μα τι λέω, εδώ μια γάτα δεν μπορώ να αποφασίσω να πάρω γιατί σκέφτομαι την δέσμευση……
Τι έκανα λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια;
Χμ…. σχολείο 12 χρόνια και κάτι ψιλά, 28 χρόνια δουλειάς, σύνολο 40…..
Τα υπόλοιπα 9 τι έγιναν;
Κλεμμένο από την ταινία….. δεν θυμάμαι τον τίτλο της αυτή την στιγμή, ίσως φταίει η ηλικία…
Για να δούμε….
9 χρόνια με ταξίδια, πολλά ταξίδια, γνώρισα χώρες, πολιτισμούς, αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία, ανθρώπους.
Δοκίμασα απίστευτες γεύσεις φαγητών και ποτών, είδα άγνωστα για μένα είδη θεάτρου και χορού, άκουσα παράξενες για τα αυτιά μου μουσικές, πήρα μέρος ή παρακολούθησα τελετές άλλων θρησκειών….
Βίωσα ακραίες καιρικές συνθήκες, στους -20ο C, στους +50ο C, σε μεγάλα υψόμετρα, σε πλημμύρες….
Γνώρισα την Ελλάδα, με παρέα καλών φίλων, γύρισα τα νησιά, έκανα απίθανες διακοπές σε κάμπινγκ, σε δωμάτια χωρίς νερό που έπρεπε να βγάζω με κουβά από το πηγάδι, σε ξενώνες χαμένους μέσα στα δάση….
Έκανα υπέροχα γλέντια, πάντα με καλούς φίλους, γέλασα, μέθυσα, χόρεψα, τραγούδησα, μου πρόσφεραν ανθοδέσμες κόκκινα τριαντάφυλλα, έγινα η φαντασίωση κάποιου, φλέρταρα, με φλέρταραν, ερωτεύτηκα, με ερωτεύτηκαν, αγάπησα, πληγώθηκα…..
Έχω τα αδέλφια μου, τα ανίψια μου, δύο βαφτισιμιούς, πολλούς φίλους, που αρκετούς από αυτούς θεωρώ οικογένειά μου….
Μπορεί να έχω την αποκλειστική χρήση του τηλεκοντρόλ στο σπίτι μου, εξαιρετική εμπειρία, αλλά νιώθω γεμάτη, ικανοποιημένη, ευτυχισμένη….
Εντάξει, επειδή μου αρέσει και υπηρετώ πάντα την αλήθεια, θα το πω…
Δεν είναι και τόσο ρόδινη η μοναχικότητα…… μερικές φορές θέλεις να μαλώσεις με κάποιον για το τι πρόγραμμα θα δεις τελικά….. μερικές φορές θέλεις κάποιον να σου κουβαλήσει τα ψώνια γιατί είναι βαριά, ή να ανέβει στην σκάλα να κάνει κανένα μερεμέτι, απλά γιατί εσύ φοβάσαι να ανεβείς στην σκάλα….. ή απλά να είναι εκεί δίπλα σου…..
Μπορεί να σκέφτομαι ότι κάπου, κάποτε, να έκανα μια λάθος στροφή. Αλλά αν δεν την έκανα δεν θα ήμουν αυτή που είμαι τώρα, αυτή που γράφει αυτό το κείμενο και σας πρήζει χωρίς να φταίτε σε τίποτα…
Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου, για αυτούς που έβαλα στην ζωή μου, είτε έμεινα ή έφυγαν…
Προσπαθώ να ξορκίσω τον φόβο των γηρατειών, και της μοναξιάς και σκέφτομαι ότι ποτέ μα ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως θα στα φέρει η ζωή, ακόμα και αν έχεις δημιουργήσει δική σου οικογένεια….
Βάζω νέους στόχους, σπουδάζω να πάρω πτυχίο πανεπιστημίου, ζωγραφίζω, γράφω, ενίοτε ασχολούμαι με την χαρακτική….
Έχω βάλει και ένα μεταπτυχιακό στο μάτι, ίσως και κάποια δουλειά μετά από αυτό…
Σχεδιάζω νέα ταξίδια….
Έχω ζήσει τόσα πολλά τελικά και έχω να ζήσω άλλα τόσα…..
Και θα τα ζήσω……. Χμ…. δεν είναι καθόλου άσχημο να είσαι 49, λέγεται και εμπειρία…… ωριμότητα;
Αλλά, μαμά είμαι ακόμα μικρή……
(φωτογραφία :George Loverdos, B&L Photo Studio)