Το συγκεκριμένο γράμμα το έστειλε μία μαθήτρια στη LIFO. Σε όλο το διαδίκτυο κυκλοφορεί με τον politically correct τίτλο «Μια μαθήτρια εκφράζει την αγανάκτηση της για τις πανελλήνιες, με αφορμή τη αυτοκτονία του 18χρονου». Το περιεχόμενο βέβαια είναι γεμάτο με την (διόλου άδικη) αγανάκτηση και τον αυθορμητισμό της ηλικίας της.  Μάλιστα είχε και την συγκεκριμένη σημείωση: «Δεν ξέρω αν είναι ευγενικό να στείλω φωτογραφία με την λέξη «γαμώ». Συμπαθάτε με. Και ευχηθείτε στους άλλους 249.000 κουβάδες κλάμα καλή τύχη».

Συγκεκριμένα, η μαθήτρια γράφει:

«Σε 24 ώρες από τώρα το διαγώνισμα της Βιολογίας θα έχει τελειώσει και εγώ ελπίζω ότι θα αντέξω να δω τις ερωτήσεις χωρίς να πάθω κρίση πανικού. Σε 24 ώρες θα δω γονείς έξω από το 1ο Λύκειο Γλυφάδας να περιμένουν με ύφος που με κάνει να θέλω να ξεράσω. Σε 24 ώρες όσοι φίλοι μου δίνουν βιολογία πουν ότι το διαγώνισμα ήταν εύκολο (Γενική Παιδεία είναι σιγά το πράγμα) θα μου θυμίσουν πόσο τεμπέλα ήμουν για 2 μήνες. Σε 24 ώρες θα γυρίσω σπίτι, θα πω ότι τα πήγα σχετικά καλά, θα πάρω τηλέφωνο τη γιαγιά μου και θα κλάψω για 2-3 ώρες. Σε 24 ώρες θα κλάψω γιατί άντεξα να μην πηδήξω από την ταράτσα όπως ο μαθητής. Είχε «ψυχολογικά προβλήματα», «μάλλον είχε μπλεξίματα», «ήταν θύμα εκβιασμού».

ΔΙΟΤΙ ΤΥΧΑΙΑ ΠΗΔΗΞΕ στις 28 ΜΑΪΟΥ 2014. ΤΥΧΑΙΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΝΑ ΠΗΔΗΞΕΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΕΝΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΤΥΧΑΙΑ, ΤΥΧΑΙΑ, ΤΥΧΑΙΑ.

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΣΑΣ, ΓΑΜΩ ΤΟΥΣ 50ΑΡΗΔΕΣ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ Ή ΜΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ. ΓΑΜΩ ΤΟΥΣ 250.000 ΚΟΥΒΑΔΕΣ ΚΛΑΜΑ, ΓΑΜΩ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΦΑΓΕΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ».

Το λιγότερο που μπορώ να πω, είναι πως είναι τραγικό που ένα παιδί επέλεξε να βάλει τέλος στη ζωή που δεν έζησε, μη αντέχοντας την πίεση. Δεν ξέρω αν θα έπρεπε σεβόμενος τον πόνο της οικογένειας του να σταματήσω εδώ αλλά δεν μπορώ… δεν μπορώ να μη ρωτήσω.

Πόση πίεση μπορεί να εισέπραξε αυτό το παιδί, για να φθάσει σε αυτό το σημείο; Μπορούν να καταλάβουν οι γονείς πόσο μετράει η στάση τους;

Οι εκάστοτε εξετάσεις ναι μεν είναι σημαντικές, αλλά δεν είναι το παν. Δεν κρίνουν και δεν διασφαλίζουν  καμία επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία.  Και κυρίως δεν  αποδεικνύουν τίποτε για την εξυπνάδα και τις ικανότητες του παιδιού. Οι πανελλήνιες δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συνδέονται με την αξία που έχουν ως προσωπικότητες οι έφηβοι και να  καθορίζουν την αυτοεκτίμησή τους.  

Σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα το 73% των Ελλήνων πατέρων και το 76% των μητέρων είναι πεπεισμένοι ότι τα παιδιά τους είναι ικανά να πραγματοποιήσουν ανώτατες σπουδές.  Ακόμη χειρότερα και υπακούοντας στα κοινωνικά πρότυπα το 90% των πρώτων και το 96% των δεύτερων δήλωσαν, μάλιστα, ότι ήταν διατεθειμένοι να υποστούν οποιαδήποτε θυσία για να μπορέσουν τα παιδιά τους να περάσουν στο Πανεπιστήμιο. Όμως γονείς και παιδιά είναι συγκοινωνούντα δοχεία.

Λόγω των αυξημένων φιλοδοξιών των ελληνικών οικογενειών ως προς τη μόρφωση των παιδιών τους και τις ακόμα πιο υψηλές προσδοκίες τους,  τα παιδιά  -ιδιαίτερα αυτά με ευαίσθητο ψυχισμό-, δεν μπορούν να  διαχειριστούν την πίεση για επιτυχία. Γίνεται αφόρητη και τα πλακώνει. Και σε αυτό το μεγαλύτερο μερίδιο του βάρους της ευθύνης το έχουν αποκλειστικά οι γονείς.

«Από παντού δέχομαι πιέσεις. Πρώτα-πρώτα από τους γονείς μου. Λένε πως στηρίζονται σε μένα και ελπίζουν».
«Δεν σε φοβόμαστε, θα τα καταφέρεις… Όσο το λένε αυτό τόσο με αγχώνουν»..
«Καθηγητές και γονείς πάνω από το κεφάλι σου, λένε ότι σε καταλαβαίνουν, ωστόσο αυτό δεν φαίνεται».
«Πολλές φορές φτάνω σε σημείο να κλαίω από τα νεύρα μου, γιατί όλοι προσπαθούν να με πείσουν ότι χωρίς τις εξετάσεις, το μέλλον μου είναι χαμένο».

Οι γονείς έχοντας αγωνία για το μέλλον των παιδιών τους, ασκούν ακόμα μεγαλύτερη πίεση, φθάνουν σχεδόν στα όρια να τρομοκρατούν τα παιδιά τους για το τι τους περιμένει αν αποτύχουν τροφοδοτώντας τα,  με ακόμα περισσότερο άγχος . Το χειρότερο όλων όμως είναι οι απειλές αλλά και κυρίως οι επιπλήξεις που ξεστομίζουν μέσα στην άγνοια τους πολλοί από τους γονείς:

«ρεζίλι μας έκανες»,
«είσαι άχρηστος»,
«είσαι αποτυχημένος»,
«ξέρεις τι έχω κάνει εγώ για σένα»,
«ο πατέρας σου δυο δουλειές κάνει για να σε στείλουμε φροντιστήριο»,
«εσύ φταις που αρρώστησε η μάννα σου»
«για τίποτε δεν είσαι ικανός»