Με αφορμή την παράσταση stand up comedy : “Να ένας σοφός” που παίζεται στον θέατρο Άβατον στην Αθήνα, ο Λάμπρος Φισφής μίλησε στην Ιωάννα Λιούτσια και το thessaloniki-portal.gr
Τι να περιμένουμε και τι να μην περιμένουμε στην παράσταση “Να ένας Σοφός” ; Είναι μια 100% παράσταση stand up comedy. Ένας κωμικός μονόλογος που ασχολείται με διαφορετικά θέματα και πτυχές της καθημερινότητάς μας. Μου αρέσει να μελετάω τους ανθρώπους και τα πράγματα, να ανακαλύπτω μικρές παράξενες λεπτομέρειες και μετά να τις μοιράζομαι με το κοινό. Αυτό που μπορεί να περιμένει κάποιος από αυτή την παράσταση είναι να γελάσει για 2 ώρες! Η παραστάση που κάνω υπόσχεται αυτό και μόνο αυτό.
8 με 10 γέλια το λεπτό. Κάθε λεπτό.
Τι σε ώθησε στο είδος της stand up comedy; Μου άρεσε πολύ να γράφω και να κάνω τον κόσμο να γελάει. Αλλά δεν μου άρεσε ιδιαίτερα να παίζω ρόλους. Για αυτό και δεν πήγα σε δραματική σχολή. Κάποια στιγμή νοίκιασα από το βίντεο κλάμπ (άγνωστη λέξη για τους νέους) μια βιντεοκασέτα (αυτό που είχαμε πριν τα dvd) του Eddie Murphy. Με το που το είδα αποφάσισα ότι αυτό θέλω να κάνω. Και μόλις 4 χρόνια μετά το έκανα για πρώτη φορά.
Πόσο εύκολο είναι να επικοινωνείς με το κοινό και ίσως και να “ελέγχεις” τις αντιδράσεις του; Δεν είναι καθόλου έυκολο να επικοινωνείς με το κοινό. Εμένα προσωπικά μου πήρε πολύ καιρό μέχρι να καταφέρω να έχω μια ωραία επικοινωνία με το κοινό χωρίς να προσβάλω κανέναν. Αλλά όταν το καταφέρεις είναι πολύ ωραίο! Ουσιαστικά αυτό που κάνεις είναι να πάρεις άτομα που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους και σε 2 ώρες να τα κάνεις μια παρέα.
Σ’ έχουν φέρει ποτέ από το κοινό σε δύσκολη θέση να μην έχεις τίποτα να πεις; Να με φέρει σε δύσκολη θέση όχι. Να μην έχω κάτι να πω ναι. Σε ένα κομμάτι του κειμένου μου ας πούμε ρωτάω τα ζευγάρια στο κοινό να μου πουν τι χαϊδευτικά χρησιμοποιούν μεταξύ τους. Κάποιες φορές αυτά που μου λένε είναι τόσο σοκαριστικά τραβηγμένα που όπως και οι υπόλοιποι στο κοινό έτσι και εγώ κολλάω.
Πόσο ανάγκη έχουμε το γέλιο σήμερα; Από τη μια πιστεύω ότι η Ελλάδα πάντα είχε ανάγκη το γέλιο. Πάντα περνούσαμε δύσκολα. Από την άλλη σίγουρα αυτή η περίοδος είναι ιδιαίτερα δύσκολη και ο κόσμος θέλει να γελάσει. Γι’ αυτό και οι κωμωδίες κάθε τύπου πιστεύω τα πάνε καλύτερα. Ο κόσμος πάει σε μια παράσταση και είναι έτοιμος να γελάσει. Δεν το παίζει δύσκολος.
Πώς θα ήθελες να είναι το 2014; Θα ήθελα παγκόσμια ειρήνη. Να σταματήσει η φτώχεια. Να σταματάνε τα μηχανάκια να παρκάρουν σαν αυτοκίνητα και να βγουν τσίχλες με γεύση μπέικον. Απλά πράγματα!