Γράφει ο Χόρχε Μπουκάι –ο αργεντινός ψυχοθεραπευτής της καρδίας μας− στο βιβλίο του Ο δρόμος της ευτυχίας, την παρακάτω ιστορία:
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας πρίγκιπας που ζούσε σε ένα παλάτι και είχε ό,τι μπορούσε να επιθυμήσει, όπως κάθε παραμυθένιος πρίγκιπας. Το πρωί της ιστορίας μας βλέπει να περνάει ένας ζητιάνος και να του ζητάει ελεημοσύνη: «Με συγχωρείς άρχοντά μου, είσαι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. […] Αν θέλεις πραγματικά να μου δώσεις ελεημοσύνη, δώσε μου αρκετά, ώστε να γεμίσει το πιάτο μου».
Ο πρίγκιπας αν και οργίστηκε με το ζητιάνο, σκέφτηκε ότι μπορεί να έχει κάποιο δίκιο. Αν δεν μπορεί ένας πρίγκιπας να ικανοποιήσει ένα ζητιάνο, τότε ποιός μπορεί να το κάνει; Χτυπάει, λοιπόν, τα χέρια του και εμφανίζονται δυο υπηρέτες μ’ ένα δίσκο ξέχειλο με δερμάτινα πουγκιά γεμάτα νομίσματα. Τα αδειάζει στο πιάτο, αλλά αυτό […] έμεινε τόσο άδειο όσο ήταν.
Δοκιμάζει να ρίξει ένα σεντούκι κοσμήματα, αλλά και πάλι τίποτα∙ ό,τι πέφτει μέσα στη γαβάθα μοιάζει να το καταπίνει αυτοστιγμεί! Θυμωμένος ο πρίγκιπας ρίχνει ό,τι έχει και δεν έχει από φαγητό. Όμως, δεν αλλάζει τίποτα.
«Με νίκησες! Εγώ, ο πιο ισχυρός πρίγκιπας δεν μπορώ να γεμίσω το πιατάκι σου. […] Μα πού βρήκες αυτή τη μαγική γαβάθα;» «Πριν λίγους μήνες», του απαντάει ο ζητιάνος «έσπασε το παλιό μου πιατάκι και ψάχνοντας να βρω άλλο, είδα μπροστά μου ένα πτώμα πεταμένο που το έτρωγαν τα σκυλιά. Σίγουρος ότι δεν κάνω κανένα κακό, έκοψα το κρανίο του, το έπλυνα και το χρησιμοποιώ σα πιατάκι. Αυτό που είδες άρχοντα, δεν είναι μαγικό, απλώς το κρανίο διατηρεί τις ιδιότητές του. Και το κεφάλι, υψηλότατε, είναι πάντα αχόρταγο».
…το κεφάλι είναι αχόρταγο
Κάθε μέρα καταναλώνουμε όνειρα και προσδοκίες. Είναι τόσα πολλά αυτά που θα μπορούσαν να μας κάνουν να γεμίσουμε και να νιώσουμε ψυχικά πλήρεις. Αδιάκοπα προβάλλονται πρότυπα προς αποδοχή και μίμηση, παρέχονται “ευκαιρίες” και “δυνατότητες”.
Τόσα πολλά, ώστε να γεμίσει το κεφάλι επιθυμίες. «Αν το θες πολύ» λένε, «θα το αποκτήσεις». Μα οι συνθήκες για να τις ικανοποιήσεις είναι τόσο κατάλληλες, όσο αυτές της νηστείας. Πόρτες κλειστές και εσύ ψάχνεις συνεχώς για κλειδιά και νέα κλειδιά και μετά, για αντικλείδια. Εσύ πεινάς και το κεφάλι είναι αχόρταγο∙ μα, είναι περίοδος νηστείας…
cityculture.gr/ γράφει η ami patsi