Σκηνοθεσία: Νταβίντ Ελoφέν
Πρωταγωνιστούν: Βίγκο Μόρτενσεν, Ρεντά Κατέμπ
Διάρκεια: 101′
1954. Αλγερία. Ο αντιαποικιακός αγώνας κατά των Γάλλων κατακτητών ξεκινά. Ο Νταρού (Βίγκο Μόρνεσεν) ο δάσκαλος του χωριού, καλείται να συνοδεύσει τον Μοχάμεντ (Ρεντά Κατέμπ) μέχρι την διπλανή πόλη όπου και θα δικαστεί. Περικυκλωμένοι από τους αντάρτες, μία ανάσα από την αρχή του τέλους του Γαλλικού βραχνά και κάπου ανάμεσα στην δικαιοσύνη με όρους παράδοσης και του δίκαιου με όρους ισονομίας (όσο μπορεί να το πει κάποιος αυτό) η σύγκρουση του παλιού με του νέου παραμονεύει και ελλοχεύει. Ο Νταρού είναι Γάλλος, μεγαλωμένος και γεννημένος στην Αλγερία. Άρα είναι ξένος και τον γαλλικό στρατό και τους ντόπιους. Ο Μοχάμεντ είναι θύτης. Εγκληματίας. Άρα ξένος στην υποτυπώδη ισορροπία δικαίου σε μία κοινωνία. Πως μπορούν αυτοί οι δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι κόσμοι να συνυπάρξουν σε ένα ταξίδι μέσα σε ξεροτόπους, σε μία έκρυθμη κατάσταση;
Η ψυχραιμία και ο στοχασμός πάνω στην συνθήκη δίνουν τελικά την απάντηση. Οι δυο άντρες επαναστατούν θέτοντας πλέον αυτούς τους όρους της συνύπαρξης με το υπάρχον και καθιστούν σαφές ότι η επιβίωση τους εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο απ’ αυτούς. Ο Ελοφέν δημιουργεί την έκρυθμα ήρεμη ατμόσφαιρα του ουέστερν μπολιάζοντας το με μία δραματική σιγή που του επιτρέπει να βουτήξει ή να ξεγυμνώσει τους χαρακτήρες του. Εξαιρετικά ισορροπημένες οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Εξαιρετικά ζυγιασμένη η φωτογραφία. Προσεγμένη και η μεταφορά του λιτού και περιεκτικού λόγου του Αλμπέρ Καμύ από το έργο του “Η φιλοξενία” στο οποίο στηριζεται η ταινία. Άγνωστες ιστορίες από μία γωνιά του πλανήτη που η φωτιά αποφάσισε να μην σβήσει ποτέ και οι ξένοι μέσα στην ακαταλαβίστικη πραγματικότητα τους συντηρούν την όποια αξιοπρέπεια τους και θέτουν όσο μπορούν τα όρια του ορθού και του δικαίου.