Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη σε μια από τις δυτικές συνοικίες. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που υπήρχε αγάπη. Ίσως και για αυτό έχει τόση σημασία να υπάρχει στη ζωή μου. Αγαπώ αυτά που κάνω ή να το πω καλύτερα, κάνω καλά μόνο αυτά που αγαπώ. Μεγάλο μειονέκτημα Μαρία Δαμάσκου μου λέει μια φωνή: Στη ζωή αναγκάζεσαι να κάνεις πράγματα που δεν αγαπάς. Και μόνο όσοι ξεπερνούν τα όρια τους μπορούν να αγαπάνε πάντα αυτά που κάνουν. Η αλήθεια είναι πως το παλεύω αλλά ακόμη δεν τα έχω καταφέρει να ενταχθώ σε αυτή την ομάδα

Βρέθηκα σ αυτό το χώρο τυχαία. Ξεκίνησα από μουσική. Ακούω πολύ. Τα βράδια με χαμηλά τα φώτα και ένα ποτήρι κρασί στο χέρι. Κάποτε έφθασα να γίνω σχεδόν εμμονική. Σε μουσική και ποτό. Να απαγγέλλεις Καβάφη και Ρίτσο έχοντας παραμάσχαλα Ντοστογιέφσκι και η τρομπέτα του Μάιλς Ντέιβις να βάζει σε τάξη τις σκέψεις. Παν μέτρον άριστον. Καμία σχέση με μένα. 

Το ίδιο συνέβη και με τα βιβλία. Κατα καιρούς παθιάζομαι με κάποιο βιβλίο. Αγάπη μεγάλη η ποίηση, αλλά και η λογοτεχνία. Κυρίως οι κλασικοί της παγκόσμιας λογοτεχνίας και της ποίησης.

Οι σπουδές μου είναι πάνω στο θέατρο. Λατρεύω τα καμαρίνια, τους καλλιτέχνες, τη σκηνή, τα φώτα, τους θεατές.  Να ζεις σε πολλούς κόσμους, να ανασαίνεις, να κοιτάς μέσα σου βαθιά και να ανακαλύπτεις εσένα τη ζωή και τους ανθρώπους. Και η ζωή είναι ένα θέατρο, που παίζει την ίδια τραγωδία βάζοντας διαφορετικούς τίτλους έλεγε ο Σοπενάουερ

Ξέρω πως δεν έχω αντοχές και ανοχές. Βαθιά ενοχικό άτομο δεν είναι του στυλ μου οι “γκρίζες ζώνες”. Μερικές φορές γίνομαι απόλυτη. Ίσως για αυτό και είμαι τόσο σκληρή στις απόψεις μου. Πρώτα απέναντι σε μένα  Και μετά στους άλλους. Δεν δέχομαι ερασιτεχνισμούς και ανθρώπους που κάνουν ότι παίζουν και δεν σέβονται το θέατρο.Αντιδρώ και στέκομαι εχθρικά απέναντι σε όσους κακοποιούν τη γλώσσα λέγοντας ότι γράφουν ποίηση. Αντιπαθώ αυτούς που παριστάνουν τους συγγραφείς. 

«Λάμπει μέσα μου εκείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει», έλεγε ο Οδυσσέας Ελύτης.

Διαβάστε κείμενα που έγραψε η Μαρία