«Από τότε που σε άφησα είμαι συνεχώς θλιμμένος. Η ευτυχία μου βρίσκεται κοντά σου. Συνεχώς σκέφτομαι και ζω ξανά και ξανά στη μνήμη μου τη φροντίδα σου, τα δάκρυά σου, την τρυφεράδα σου. Ιωσηφίνα, η γοητεία της συντροφικότητάς σου δίνει γέννηση σε μια φλεγόμενη και λαμπερή φωτιά στην καρδιά μου. Πότε, απελευθερωμένος από κάθε έγνοια, θα μπορέσω να περάσω δίπλα σου τον καιρό μου, να μπορώ να σε αγαπώ, να σκέφτομαι την ευτυχία μας και να σου την αποδεικνύω;». (Ναπολέων )
Το 1795, ο Ναπολέων γνώρισε την Ιωσηφίνα η οποία τότε ήταν 33 χρονών, χήρα, με δύο παιδιά. Ο Ναπολέων 6 χρόνια μικρότερός της κάτι που αποτελούσε σκάνδαλο για εκείνη την εποχή. Όμως ήταν ο μεγάλος του έρωτας, η γυναίκα που θα τον στιγμάτιζε. Ο Ναπολέων αρχικά γοητεύτηκε αλλά στη συνέχεια όσο η ώριμη και εξωτική Ιωσηφίνα δεν ανταπέδιδε τον έρωτα του, ο σεξουαλικός πόθος, θόλωνε τον κατοπινό αυτοκράτορα. Με μια παθιασμένη, θρυλική σήμερα ερωτική αλληλογραφία, ο Ναπολέων της κατέθετε γη και ύδωρ. Η Ιωσηφίνα ένα χρόνο μετά δέχτηκε να τον παντρευτεί. Λάτρευε την πολυτέλεια και τα πλούτη, που μπορούσε να της εξασφαλίσει.
Μια νύφη, χήρα, μεγαλύτερη, με δυο παιδιά από τον πρώτο γάμο της έκανε έξαλλη την οικογένειά του. Επιπλέον δεν ήταν καμιά μεγάλη καλλονή, ήταν πολύ εκλεπτυσμένη και λαμπερή μέσα στην πολυτέλεια. Μετρίου αναστήματος, καστανή και με κλειστό στόμα για να κρύβει το μειονέκτημα της, τα κακά δόντια της, μιλούσε με μελιστάλαχτη, απαλή φωνή και ήξερε να γίνεται συμπαθής.
Λίγες μέρες μετά τον γάμο τους, ο στρατηλάτης έφυγε για την εκστρατεία στην Ιταλία. Από εκεί έστελνε συνεχώς γράμματα ικετεύοντας τη. να τον ακολουθήσει. Εκείνη απολάμβανε την ξέγνοιαστη ζωή στο Παρίσι και περνούσε τον χρόνο της με διάφορους εραστές. Όταν έμαθε ο Ναπολέοντας για τις απιστίες της Ιωσηφίνας, κατέρρευσε. Έγραφε στον αδερφό του:
«Το πέπλο σκίστηκε. Είναι τόσο στενάχωρο, όταν η καρδιά κρατάει τόσο αντικρουόμενα συναισθήματα για ένα άτομο… Χρειάζεται να μείνω μόνος. Με κούρασαν τα μεγαλεία. Όλα τα συναισθήματά μου έχουν στεγνώσει. Δε με νοιάζει πια η δόξα. Στα 29, έχω εξαντλήσει τα πάντα».
Το γράμμα δημοσιεύτηκε στις βρετανικές εφημερίδες και ο Ναπολέων γελοιοποιήθηκε. Αποφάσισε να ζητήσει διαζύγιο, αλλά η Ιωσηφίνα κατάφερε να τον μεταπείσει. Όμως, ο γάμος τους δεν ήταν ποτέ όπως πριν. Ο Ναπολέοντας άρχισε να περηφανεύεται για τις ερωμένες του, ενώ μέχρι τότε ισχυριζόταν ότι καμία άλλη γυναίκα δεν μπορούσε να συγκριθεί με την Ιωσηφίνα του. Από τη πλευρά της η Ιωσηφίνα φρόντισε να μην προκαλεί καινούρια σκάνδαλα. Την 1η Δεκεμβρίου 1804, παντρεύτηκαν και με θρησκευτικό γάμο. Την επομένη, 2 του μήνα, ο Ναπολέων στεφόταν αυτοκράτειρας με τη Ιωσηφίνα , αυτοκράτειρα στο πλευρό του. Όμως, το ότι δεν του έκανε διάδοχο αλλά και μια παρατυπία στη θρησκευτική τελετή, έδωσε στον Ναπολέοντα τη δυνατότητα το 1810 να ακυρώσει τον γάμο του μαζί της, με το περιβόητο διαζύγιο λόγω ατεκνίας και να παντρευτεί (και για πολιτικούς λόγους) τη Μαρία Λουίζα, κόρη του αυτοκράτορα Φραγκίσκου Α’ της Αυστρίας. Αλλά ποτέ δεν ξέχασε τη μεγάλη του αγάπη, αφού ακόμα και στο νεκροκρέβατό του στην Έλβα, γι’αυτήν ήταν τα τελευταία του λόγια.
γράφει ο Α.Θ.