“Μένουν Θεσσαλονίκη” και κάνουν αισθητή την παρουσία τους, αφού στις τελευταίες δημοτικές εκλογές η νεοσύστατη αυτή πρωτοβουλία κέρδισε 1 έδρα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Ο λόγος για μια ομάδα νέων με επικεφαλή το Γιώργο Ρακκά, που επιμένουν, “δε φεύγουν, ούτε υποτάσσονται” και αντιδρούν. Εμείς με τη σειρά μας αναμένουμε να δούμε πως αυτή η πρωτοβουλία θα μας εκπλήξει ευχάριστα και θα φέρει έναν ‘καθαρό’ αέρα στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Ενδεικτικά παραθέτω ένα απόσπασμά από κείμενο της πρωτοβουλίας Μ. Θ:
Όλοι και όλες εμείς, συμμετείχαμε και συμμετέχουμε σε όλα τα μαζικά λαϊκά κινήματα της τελευταίας δεκαετίας-δεκαπενταετίας. Γνωρίσαμε από τα πρώτα βήματα της ενηλικίωσής μας ένα δεινοσαυρικό πολιτικό σύστημα, για το οποίο η πλειοψηφία παραμένει αόρατη. Και ζούμε δουλεύοντας όπως-όπως, με μισθούς στα όρια της πείνας ή μαύρα μεροκάματα. Είμαστε κάποιοι από τους χιλιάδες νέους που σήμερα δεν διαθέτουν κάποια φωνή στην δημόσια συζήτηση, και στην κεντρική πολιτική σκηνή…
Αποτελείτε μια ομάδα νέων ανθρώπων με όραμα, ελπίδα και όρεξη. Πείτε μου λίγα λόγια για το πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα; Κατ’ αρχάς υπάρχει μια ευαισθησία σε σχέση με την τοπική αυτοδιοίκηση που προκύπτει από την ίδια μας την οραματική τοποθέτηση. Με την έννοια ότι αποτελεί εκείνο το πεδίο το πολιτικό αν θέλετε, που επιτρέπει στην μεγαλύτερη ανάπτυξη αμεσοδημοκρατικών θεσμών. Ύστερα είναι και ο ιστορικός παράγοντας, δηλαδή, ότι υπάρχει μια βαθιά δημοκρατική παράδοση στην ελληνική αυτοδιοίκηση, που ξεκινάει από την αρχαιότητα, τις πόλεις-κράτη, και έπειτα μετασχηματίζεται στις κοινότητες που αποτέλεσαν αποφασιστικό κύτταρο για την ανασυγκρότηση του λαού μας στα νεώτερα χρόνια. Υπάρχει δηλαδή μια «προτίμηση» στην τοπική αυτοδιοίκηση εξαιτίας όλων αυτών, των δυνατοτήτων που εμπεριέχει.
Επομένως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι πάντα το είχαμε στο μυαλό μας, και μόλις εκδηλώθηκε η προοπτική, μόλις είδαμε ότι υπάρχει η ‘χαραμάδα’ για μια τέτοια κάθοδο στον Δήμο της Θεσσαλονίκης, το τολμήσαμε. Ήταν σχετικά εύκολη η απόφαση, γιατί δεν είχαμε προσδοκίες –με την έννοια που τις έχουν οι άλλες παρατάξεις. Θέλαμε, και ακόμη θέλουμε, απλώς να θέσουμε ζητήματα στην ατζέντα, ζητήματα κύρια που δυστυχώς μέχρι τώρα λίγο απασχόλησαν την δημόσια συζήτηση.
Πιο συχνά εμφανίζεστε τρεις άντρες και μια γυναίκα, θα μπορούσατε κάλλιστα να έχετε και μια μπάντα! Θα ήθελα πραγματικά να ακούσω λίγα πράγματα παραπάνω για τον καθένα σας, ποιος είναι η «φωνή», ποιος κάνει τις βαριές δουλειές, ποιος είναι ο «μάνατζερ»… Ποιος ο ρόλος του καθενός από εσάς; Α, δεν είμαστε μόνο τόσοι… Απλά οι υπόλοιποι ντρέπονται να βγουν φωτογραφίες… Υπάρχει μια αρχή που την ακολουθούμε πιστά, είναι στοιχείο του προτάγματος μας, ότι στην πολιτική πλέον δεν μπορεί να υπάρχει αυτή η διαίρεση μεταξύ αυτών που αποφασίζουν και αυτών που εκτελούν. Δηλαδή κοιτάμε να υπάρχει εναλλαγή των ρόλων, επομένως αυτός που συμμετέχει στο δημοτικό συμβούλιο, είναι υποχρεωμένος να κάνει και αφισοκολλήσεις, να σφουγγαρίζει, ενώ από την άλλη δεν γίνεται κάποιος που δεν συμμετέχει, να περιορίζεται απλώς σε πρακτικές δραστηριότητες. Γι’ αυτό και στο μέτρο του δυνατού κοιτάζουμε να έχουμε ευρεία συμμετοχή, για παράδειγμα στα ΜΜΕ, να πηγαίνουμε πολλοί κι όχι ένας κ.ο.κ.
Αυτό όμως θέλει εκπαίδευση, δεν γίνεται δια μιας. Γι’ αυτό, ένας από τους κεντρικούς στόχους της ομάδας είναι η πνευματική καλλιέργεια και η παιδεία των μελών της. Γι’ αυτό συζητούμε πολύ, διαβάζουμε, δίνουμε έμφαση στην ιδεολογική και την πολιτική επεξεργασία. Επίσης, θα κοιτάξουμε να υπάρξει κάποιας μορφής εναλλαγή στο δημοτικό συμβούλιο.
Η ονομασία του σχήματος σας αποτελεί καυτό θέμα σε συζητήσεις νεολαίων τα τελευταία 5 χρόνια, τουλάχιστον! “Mένουμε Θεσσαλονίκη” λοιπόν, μπορείτε να μου εξηγήσετε το γιατί; Γιατί το πνευματικό και το ιστορικό βάθος αυτής της πόλης είναι τεράστιο και αποτυπώνεται κατά κάποιο τρόπο στην ψυχοσύνθεσή της. Με συνέπεια να διαμορφώνει μια έλξη μυστήρια προς τους ανθρώπους που έχουν περάσει κάποια χρόνια εντός της. Μια έλξη τόσο δυνατή, που σε καλεί να γυρίσεις πίσω, ακόμα κι αν έχεις φύγει για κάποια χρόνια –όπως και αρκετοί από εμάς. Από την άλλη, θεωρούμε αδιανόητο πως αυτή η έλξη δεν μπορεί να εξορθολογιστεί σε ένα πολιτικό πρόταγμα για την πόλη. Πως αντιδιαστέλλεται τόσο βάναυσα με την καθημερινή πραγματικότητά της που έχει πέσει σε τόσο μεγάλο τέλμα. Αυτή η αντίφαση, μεταξύ μιας υποσυνείδητης έλξης και μιας συνειδητής απώθησης είναι που κατά βάθος σε ενεργοποιεί πολιτικά και σε ωθεί να πεις «φτάνει πιά!». Από την άλλη, δίχως αυτήν την «υπόγεια έλξη» η Θεσσαλονίκη θα ήταν ένας «ού τόπος»….
«Ούτε φυγή, ούτε υποταγή»… Τι σημαίνει υποταγή για εσάς; Ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε αυτούς που διαχειρίζονται (αδίκως) τις ζωές μας, να μας τρέψουν σε φυγή από τον ίδιο μας τον τόπο. Κι επίσης, ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ζήσουμε σαν δούλοι –όπως επιθυμεί η κυρίαρχη πολιτική που έχει καταστρέψει την χώρα μας.
Γνωρίζω πως το στέκι του Κινήματος Άρδην υπήρξε η αρχή αυτού του βήματος σας. Τι πρεσβεύει το Κίνημα Άρδην, ποια η ταυτότητα του και σε τι επηρεάζει το «Μένουμε Θεσσαλονίκη»; Eίναι ένας χώρος ανοιχτός σε νέα άτομα και συλλογικότητες; Ναι, υπήρξε η αρχή, και συνεχίζει να είναι σημείο αναφοράς για τους περισσότερους από εμάς. Το Άρδην είναι η μήτρα της ιδεολογικής και πολιτικής μας επεξεργασίας: Αποτελεί το σημείο αναφοράς μιας ιδεολογικής και πολιτικής δραστηριότητας τεσσάρων δεκαετιών, από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 –με μια πολύ μακριά διαδρομή σε αυτό που λέμε κινήματα, λαϊκές κινητοποιήσεις, αλλά και σε επίπεδο ιδεολογικό και πνευματικό, πάντοτε από την σκοπιά της χειραφέτησης αυτού του λαού, και της δημιουργικής «συνομιλίας» με τα αντίστοιχα διεθνή ρεύματα. Το Άρδην βασίζεται σε ένα τετράπτυχο, που είναι καρπός αυτής της πολιτικής διαδρομής –εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική χειραφέτηση, οικολογία και άμεση δημοκρατία. Ο χώρος είναι ανοιχτός σε οποιονδήποτε προσεγγίζει θετικά αυτές τις αξίες, σε οποιονδήποτε θέλει να συμβάλει στην αναγέννηση αυτού του τόπου και στην υπέρβαση της παρακμής του. Λειτουργεί πανελλαδικά, διαθέτει στέκια σε Αθήνα, Πάτρα και Θεσσαλονίκη, φίλους και μέλη σε πολλές άλλες πόλεις.
Στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης, εχουμε και (κατά κάποιο τρόπο) αδελφές παρατάξεις: Στην Κομοτηνή, την Πάτρα, τον Αστακό και αλλού. Βέβαια έχουμε μια διαφορετική προσέγγιση από τις άλλες συλλογικότητες σε ό,τι αφορά στους κοινωνικούς χώρους, είτε αυτό λέγεται συνδικάτο, είτε τοπική αυτοδιοίκηση. Σεβόμαστε πάντοτε την σχετική αυτονομία των επιπέδων, δηλαδή, με λίγα λόγια, ότι στο κοινωνικό πεδίο πρέπει να είσαι πιο ανοιχτός και να δουλεύεις μέσα σε ευρύτερες συλλογικότητες.
Πότε δημιουργήθηκε η ανάγκη για συμμετοχή στα κοινά της πόλης ΕΝΤΟΣ πλαισίου τοπικής αυτοδιοίκησης; Θεωρείτε πως η αλλαγή σε έναν τόπο μπορεί να γίνει μόνο μέσα από το υπάρχον πολιτικό πλαίσιο; Θεωρούμε πως αυτή η κοινωνία, και άρα και η Θεσσαλονίκη, βρίσκεται σε βαθύτατη παρακμή, σε ένα τέλμα. Πιστεύουμε πως μόνο μιας μεγάλης πολιτιστικής και πολιτικής επανάστασης μπορούμε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας. Το θεσμικό πλαίσιο, τώρα, για μας δεν είναι κάτι ξέχωρο από το εξω-θεσμικό, δηλαδή τα κινήματα, τις ιδεολογικές ζυμώσεις που συντελούνται στα σπλάχνα της κοινωνίας μας. Αντίθετα για εμάς, αυτή η ‘εξωθεσμική σφαίρα’ είναι απολύτως απαραίτητη, διότι δίνει ‘βάθος’ και πραγματικό περιεχόμενο σε μια θεσμική παρουσία –δηλαδή στην παρουσία μας στο δημοτικό συμβούλιο. Αν περιοριστούμε μόνο σε αυτό… καήκαμε. Θα καταντήσουμε μια γραφειοκρατική συνιστώσα της αντιπολίτευσης –ενώ το πραγματικό στοίχημα παίζεται έξω, στο εάν αυτή η κοινωνία αποφασίσει να επαναστατήσει –που ετυμολογικά σημαίνει ακριβώς ‘να σταθεί ξανά στα πόδια της’.
Τώρα η συμμετοχή στο δημοτικό συμβούλιο, μας επιτρέπει να γίνουμε ενοχλητικοί και σε ένα άλλο επίπεδο. Να υπάρχει δηλαδή κάποιος έλεγχος της διοίκησης και μέσα από την θεσμική διαδικασία. Κατά τους επόμενους μήνες θα προσπαθήσουμε να συνδυάσουμε αυτά τα δύο, δηλαδή την κοινωνική παρέμβαση και την θεσμική. Θα χρησιμοποιήσουμε, δηλαδή, την θεσμική παρέμβαση ως βήμα για να εκφράσουμε αυτές τις ανάγκες που υπάρχουν μέσα στην κοινωνία και που μέχρι σήμερα αποτελούν, αν θέλετε, έναν βουβό της καημό.
Δηλώσατε πως πρόκειται να ασκήσετε «…σκληρή αντιπολίτευση στον δήμαρχο…», με τι διαφωνείτε κάθετα και με τι θα μπορούσατε να συμφωνήσετε με τον κ. Μπουτάρη; Είναι αλήθεια ότι σε σχέση με τις προηγούμενες διοικήσεις, οι διοικήσεις του Μπουτάρη συμμάζεψαν τα οικονομικά του Δήμου. Αλλά αυτό είναι αυτονόητο, και δεν είναι πολύ κολακευτικό να συγκρίνεται κανείς με τις προηγούμενες διοικήσεις. Από εκεί και πέρα, η στρατηγική του Γιάννη Μπουτάρη για την πόλη είναι «περσινά ξινά σταφύλια». Τι θέλουμε να πούμε; Βασίζεται σ’ ένα τρίπτυχο παρασιτική ανάπτυξη-εκσυγχρονισμός– φιλελεύθερος κοσμοπολιτισμός, στο οποίο βασίστηκαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1996 ως το 2009. Αυτό το τρίπτυχο, είναι που βούλιαξε τη χώρα μας στην χρεοκοπία. Έχει εξαντληθεί ιστορικά, και είναι υπεύθυνο για την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Ο Δήμαρχος μας μιλάει συνέχεια για τουρισμό, ότι έτσι θα έρθουν λεφτά στην πόλη και θα αναζωογονηθεί η αγορά της κ.ο.κ. Τουριστική ανάπτυξη έχουμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όπως και αύξηση της ανεργίας, επιτάχυνση του ρυθμού που κλείνουν οι επιχειρήσεις της πόλης –ιδιαίτερα οι βιοτεχνίες. Αυτό είναι μόνο από πρώτης όψεως παράδοξο. Τα ίδια συνέβησαν σε όλη τη χώρα κατά την δεκαετία του 2000, η οποία θεωρείται «χρυσή δεκαετία» της τουριστικής βιομηχανίας. Αυτό, βέβαια, δεν μας απέτρεψε από το να χρεοκοπήσουμε. Μια κριτική αξιολόγηση του πιο πρόσφατου παρελθόντος, δηλαδή, απαντάει στο ερώτημα που θέσατε.
O κόσμος φαίνεται να συμπαθεί ιδιαιτέρως τον κ. Μπουτάρη και ιδιαίτερα οι νέοι, πως θα σχολιάζατε αυτή του τη δημοτικότητα; Πιστεύετε πως προβαίνει σε κινήσεις εντυπωσιασμού, πχ η εμφάνιση του με το άστρο του Δαυίδ στην ορκωμοσία του; Θα σταθούμε στο πρώτο το οποίο επισημαίνεται, και θα ρωτήσουμε: «για ποιόν είναι δημοφιλής»; Ο Γιάννης Μπουτάρης εξελέγη την πρώτη φορά με μερικές εκατοντάδες ψήφων διαφορά, και την δεύτερη με αισθητά μεγαλύτερη, ωστόσο, και στις δύο αναμετρήσεις υπήρξε τεράστια αποχή. Αυτό που λέμε εμείς, είναι ότι υπάρχει μια τεράστια «μαύρη τρύπα» εκπροσώπησης στην πόλη. Αν δούμε τα πραγματικά δεδομένα πιστεύουμε ότι δεν είναι παραπάνω από 3 στους 10 που θεωρούν τον Γιάννη Μπουτάρη δημοφιλή. Ωστόσο αυτοί οι 3, προέρχονται από κοινωνικά στρώματα που διατηρούν πολιτική και οικονομική επιφάνεια στην πόλη –είναι δηλαδή κοντά στους σύγχρονους πόλους εξουσίας, της οικονομικής, της πολιτικής ή ακόμα και της μηντιακής. Εξ ου και αυτή η εικόνα του δημοφιλούς Γιάννη Μπουτάρη. Στα ‘υπόγεια’, όμως, της κοινωνίας μας, στην εργαζόμενη πλειοψηφία που είναι «αόρατη» για τα ΜΜΕ, και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική.
Ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο στοιχείο. Όντως, ο τρόπος που ασκεί πολιτική ο Γιάννης Μπουτάρης είναι εξόχως μηντιακός. Εδώ όμως υπάρχει ένα ουσιαστικό πρόβλημα δημοκρατίας. Δηλαδή, ακόμα και στο δημοτικό συμβούλιο κυριαρχούν τα τεχνικά ζητήματα, και τα ζητήματα διοίκησης –ο δήμαρχος πολύ συχνά αρνείται να μπει σε οποιαδήποτε συζήτηση περί στρατηγικής για την πόλη, κεντρικών επιλογών κ.ο.κ. Την ίδια στιγμή, προτιμάει να μιλάει για αυτήν στα ΜΜΕ και όχι στους θεσμούς, όπου μπορεί να υπάρξει κάποιος έλεγχος.
Πως θα σχολιάζατε το έργο του κ. Κουράκη, στενό συνεργάτη του δημάρχου μέχρι τώρα, ως Αντιδήμαρχου Αστικού Περιβάλλοντος στο Δ. Θεσσαλονίκης; H ερώτηση αυτή γίνεται σε συνδυασμό με αρκετά έργα διαμόρφωσης της πόλης που συμβαίνουν τώρα και έχουν θετικό αντίκτυπο, όπως η πεζοδρόμηση της Αγ. Σοφίας, η διαμόρφωση της ευρύτερης περιοχής Βαλαωρίτου κλπ. Ασκούμε μια συνολική κριτική σε αυτήν την πολιτική. Αυτή η επιμονή σε μια εκδοχή στρεβλότατης τουριστικής ανάπτυξης, που ευνοεί το μεγάλο κεφάλαιο και μπλέκει την πόλη σε γεωπολιτικές περιπέτειες, έχει κάποιες έμμεσες συνέπειες. Όταν έχεις τέτοιο όραμα για την πόλη, αναγκαστικά επικεντρώνεσαι στο ιστορικό της κέντρο, και σε έργα που θα βελτιώσουν την «τουριστική της βιτρίνα», ενώ οι υπόλοιπες γειτονιές της πόλης σχεδόν εγκαταλείπονται ή εν πάσει περιπτώσει παραμελούνται. Δεν έχουν άδικο όσοι υποστηρίζουν ότι αυτός ο δήμαρχος και η διοίκησή του συμπεριφέρεται ως «διοίκηση ιστορικού κέντρου». Ύστερα υπάρχει και κάτι άλλο: Πιστεύουμε πως η λογική των αναπλάσεων στην πόλη πρέπει να υπηρετεί έναν κεντρικό σχεδιασμό: Πρώτα συμμαζεύεις το κυκλοφοριακό, κι έπειτα προχωράς σε πεζοδρομήσεις, όχι άναρχα και σύμφωνα με τις επιταγές της βιομηχανίας του τουρισμού ή της εστίασης, αλλά βάσει των αναγκών των κατοίκων της. Ειδάλλως, βρίσκεσαι ενώπιον του κυκλοφοριακού χάους που συναντούμε σήμερα στην πόλη.
Tι ελπίδες έχετε για την τοπική αυτοδιοίκηση της Θεσσαλονίκης; Εάν δεν απαλλαγούμε από την φριχτή συγκέντρωση στην Αθήνα που ακρωτηριάζει ολόκληρη την χώρα, από τον διοικητικό στραγγαλισμό του Καλλικράτη, από όλους τους φραγμούς που θέτει το μνημόνιο στην τοπική αυτοδιοίκηση και εάν δεν αμφισβητήσουμε έμπρακτα τις κατευθύνσεις που προσπαθεί να επιβάλει στους δήμους μας η ελληνογερμανική συνέλευση συνεργασίας –κατευθύνσεις ακραία νεοφιλελεύθερες– δυστυχώς η ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχει καμία ελπίδα. Παρ όλο που διαθέτει μερικές από τις πιο βαθιές και μακραίωνες δημοκρατικές παραδόσεις στην Ευρώπη. Η ελπίδα μας, λοιπόν, συναρτάται με την αποκατάσταση αυτών των παραδόσεων σε βάρος του «διοικητικού ιμπεριαλισμού» και της παράνοιας της επιχειρηματικότητας και της ακραίας κερδοφορίας η οποία καθοδηγεί αυτήν την στιγμή τις τύχες της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το πρόταγμα σας για παραμονή στην πόλη και πάλη για αυτά που μας ανήκουν θα αγγίξει πολλούς νέους, ταυτόχρονα θα αφήσει αδιάφορους πολλούς μεγαλύτερους ανθρώπους. Πως σκοπεύετε να εντάξετε στην ατζέντα σας τις μεγαλύτερες ηλικίες, που δεν παύουν να αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης μας. Δυστυχώς, και εδώ ας είμαστε ειλικρινείς, μάλλον συμβαίνει το αντίθετο. Οι νέοι που μπαίνουν μπροστά είναι λιγότερο σε σχέση με τους μεγαλύτερους εκείνους που δείχνουν διατεθειμένοι να μπουν μπροστά και να ακολουθήσουν. Εδώ πρέπει να κάνουμε μια κριτική στην δική μας την γενιά, όπου επί της ουσίας είναι και κριτική στις προηγούμενες γενιές, γιατί μας άφησαν να μεγαλώσουμε σε ένα περιβάλλον ακραία εγωκρατικό, με μόνη θρησκεία το χρήμα, ουσιαστικό μας δάσκαλο την άθλια τηλεόραση, με ελάχιστες ουσιαστικές αξίες και ιδανικά –πόσο μάλλον αντιστασιακά ιδανικά. Ωστόσο δεν το βάζουμε κάτω, γιατί βλέπουμε πως το μέλλον μας ως γενιά, αλλά και το μέλλον των επόμενων γενεών είναι «σφραγισμένο» από τις πολιτικές που επιβάλονται στην χώρα μας, και που οδηγούν τον λαό αυτόν σε μια βελούδινη γενοκτονία. Φυγή λοιπόν ή υποταγή από τη μια μεριά, ο δρόμος της αντίστασης από την άλλη. Ως ρεαλιστές, πρέπει να διαλέξουμε τον δρόμο της αντίστασης για το «ζην» και το «ευ ζην». Ειδάλλως, θα καταλήξουμε είλωτες ή μέτοικοι στις δυτικές μητροπόλεις.
Περιγράψτε μου την ιδανική πόλη, από άποψη υποδομών, ευκαιριών, κουλτούρας και δράσεων. Δύσκολη ερώτηση για να απαντηθεί σε μερικές γραμμές. Μια ιδανική πόλη κατ αρχάς, βρίσκεται σε μια ιδανική χώρα που είναι ανεξάρτητη, ελεύθερη και δημοκρατική. Δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει ιδανική πόλη σε καθεστώς εθνικής και κοινωνικής εξαχρείωσης. Από εκεί και πέρα, μια ιδανική πόλη θα έχει περιορίσει αισθητά την σφαίρα του εμπορεύματος, σε συγκεκριμένες ζώνες, και από εκεί και πέρα θα υφίσταται ως ένα πεδίο των «κοινών». Θα έχει δηλαδή πολύ πράσινο, εξισορροπώντας την αντίθεση δομημένου αστικού χώρου και υπαίθρου. Θα έχει πολλούς δημόσιους χώρους, κλειστούς και ανοιχτούς, όπου θα επιτρέπουν να συντελείται ελεύθερα, δηλαδή δίχως την μεσολάβηση της αγοράς, όλες οι σημαντικές κοινωνικές δραστηριότητες (από το παιχνίδι, και την επικοινωνία, μέχρι την παιδεία, τον πολιτισμό και το… φλέρτ, που σήμερα είναι φυλακισμένα στο πλαίσιο της βιομηχανίας της διασκέδασης και του θεάματος). Θα έχει «κύτταρα πολιτισμού» σε κάθε γειτονιά, δηλαδή χώρους όπου θα ενθαρρύνεται η ελεύθερη πολιτιστική δημιουργία των ίδιων των κατοίκων. Θα έχει πανεπιστήμια όχι εσώκλειστα στον εαυτό τους, αλλά που θα ακτινοβολούν σε όλη την πόλη –θα ασκούν τις λειτουργίες που ασκούν σήμερα, και ταυτόχρονα θα λειτουργούν ως κέντρα ευρύτερης Παιδείας, Μόρφωσης, Πολιτικών και Πολιτιστικών Ζυμώσεων. Θα έχει ένα άρτιο σύστημα δημόσιας συγκοινωνίας, τέτοιο ώστε να θεωρείται μεγάλη ανοησία η χρήση ΙΧ μέσα στην ίδια την πόλη. Θα έχει πολλά ποδήλατα και πεζούς. Θα έχει, επίσης, αξιοσημείωτη παραγωγική δραστηριότητα, μόλο που αυτή θα αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες και δεν θα μολύνει το περιβάλλον όπως στο παρελθόν… Και πολλά, πολλά άλλα.
Ποια τα σχέδια σας για το μέλλον; Tόσο πολιτικά όσο και ατομικά; Να γίνουμε ενοχλητικοί. Πολύ ενοχλητικοί. Να θέσουμε αυτά τα ζητήματα στην ατζέντα, και να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην μεγάλη μορφωτική, πολιτιστική, κοινωνική και πολιτική επανάσταση που χρειάζεται αυτός ο τόπος για να σταθεί στα πόδια του.
Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά.
O επίσημος ιστότοπος του Μένουμε Θεσσαλονίκη: menoumethess.wordpress.com
Η συνέντευξη Τύπου του Μένουμε Θεσσαλονίκη: https://www.youtube.com/watch?v=C9wdDdepMek