Ένας από τους αγαπημένους μου δρόμους στην Αθήνα. Η Κολοκοτρώνη. Ζωντανός, οικείος, μοντέρνος, παραδοσιακός, εναλλακτικός, μαγικός. Για μένα η βόλτα της είναι και μια άλλη έκπληξη. Σαν να ανοίγω το μαγικό μπαούλο που από μέσα ξεπηδάνε κάθε φορά καινούριοι θησαυροί. 
Από τους πιο παλιούς δρόμους της Αθήνας, μετράει, μετά τη λαίλαπα της αντιπαροχής και των κατεδαφίσεων, 22 νεοκλασικά κτίρια με πιο σημαντικά τα υπέροχα εκλεκτικιστικά κτίρια στη γωνία με τον οδό Σταδίου, που ανήκουν στο Μετοχικό Ταμείο.
Ξεκινάει επίσημα και μεγαλοπρεπώς. Από την οδό Σταδίου. Με την Παλιά Βουλή και όλη την ιστορία που αυτή κουβαλάει, καθώς εκεί στεγάστηκε η κοινοβουλευτική μας ιστορία από το 1875 έως το 1935. Σήμερα στεγάζει βέβαια το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, εντυπωσιακό και με μνήμες. Στην όμορφη πλατεία του θα θαυμάσετε τον ανδριάντα του Κολοκοτρώνη αλλά και τα αγάλματα του Χαρίλαου Τρικούπη και του Θεόδωρου Δεληγιάννη, ο οποίος δολοφονήθηκε στα σκαλιά του Μεγάρου (ταραχώδης η νεοελληνική ιστορία). Μάλιστα η οδός Κολοκοτρώνη ονομάστηκε κάποτε και οδός Ανακτόρων καθώς ο Όθωνας χρησιμοποίησε το κτίριο ως κατοικία (αμάν και αυτός βρε παιδί μου πόσα κτίρια άλλαξε). Η ανερχόμενη αστική τάξη που κατέκλυσε την περιοχή έφτιαξε υπέροχα κτίρια για κατοικίες. Σιγά σιγά άρχισαν στα ισόγεια των κτιρίων τους να στεγάζονται καταστήματα.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά είναι το κτίριο που στεγάζει το Μετοχικό Ταμείο Στρατού. Η ιστορία του Ταμείου αυτού ξεκινά το 1853 ως Ταμείο Χηρών και Ορφανών του Στρατού, της γραμμής της Χωροφυλακής και Οροφυλακής. Από το 1926 είναι γνωστό ως Μετοχικό Ταμείο 
Στρατού. Το κτίριο κτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και συνδέεται με τη στοά του Κεντρικού Θεάτρου. Στη στοά αυτή θα βρείτε το εστιατόριο Κεντρικόν. Ιστορικό και αυτό καθώς ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1935 ως καφενείο. Σήμερα παραμένει ένα καλό αστικό εστιατόριο σαν αυτά που έχει ανάγκη κάθε μεγάλη πόλη. Ακόμα εκεί θα βρείτε και το Μπαρ 42 με καλές επιλογές σε ποτά.
Ένα εντυπωσιακό μπαράκι στην αρχή της Κολοκοτρώνη είναι το Bank Job. Και αν αναρωτιέστε από πού προήλθε το όνομα, ο λόγος είναι η Γενική Τράπεζα που στεγαζόταν εδώ. Το ντεκόρ και τα ποτά αντλούν την έμπνευσή τους από εκεί. Χρηματοκιβώτια, ονόματα ληστών, πλέγματα φυλακών. Το Shakespeare ανήκει βέβαια στην Πλατεία Καρύτση αλλά ακουμπά και σε αυτήν την πλευρά του δρόμου. Εξάλλου η γειτνίαση της Κολοκοτρώνη με την Πλατεία Καρύτση της δίνει ζωή και κίνηση.
Από τα πιο ωραία, νοσταλγικά και παραδοσιακά μαγαζάκια το Άνθος. Μετά το Δίπορτο το δεύτερο ίσως αγαπημένο μου. Μια άλλη εικόνα παλιάς Αθήνας και ελληνικού σινεμά. Εξαιρετικά μαγειρευτά, σαν της μαμάς…Δοκιμάστε τα και δεν θα χάσετε.
Κολοκοτρώνη 9 στέκι για τους βιβλιοφάγους καθώς εκεί μπορείτε να χαλαρώσετε αγκαλιά…με ένα βιβλίο. Πάτε στον επάνω όροφο και το μεγάλο ξύλινο τραπέζι με τις βιβλιοθήκες, δεν μπορεί θα σας επηρεάσουν θετικά ως προς την ανάγνωση βιβλίων. Τα μπαράκια βέβαια έχουν την τιμητική τους πλέον στην Κολοκοτρώνη: Αμπάριζα, Μonk, Barley Cargo , Bontalbano με τη δική του όμορφη αισθητική. Όλα καλόγουστα, με τον δικό τους κόσμο, που προτιμάει αυτές τις ψαγμένες γωνιές καθώς τα στέκια στο Γκάζι ή στο Κολωνάκι τραβάνε πλέον άλλο κόσμο.
Αλλά και τα μαγαζάκια, ετερόκλητα, μικρά, μου θυμίζουν γειτονιές του Λονδίνου, λίγο κάτι σαν ένα δικό μας ελληνικό Soho. Για παράδειγμα το Gshop στο 15 θα σας εντυπωσιάσει με τις πολύχρωμες μπάλες του. Οι προτάσεις του δια τη διακόσμηση ευφάνταστες και παιχνιδιάρικες. Από τα πιο παλιά μαγαζιά είναι το μαγαζί των Σακαλάκ με μαλλιά εδώ και τρεις γενιές. Μου φαίνεται ότι επανήλθε στη μόδα το πλέξιμο. Και αγχολυτικό είναι και μάδα είναι και φθηνό. Παραδίδονται και μαθήματα πλεξίματος. Βρε λέτε; 
Σικάτο και ιδιαίτερο μαγαζί το Elephant & Castle του κυρίου Σταύρου με σπουδές κομμωτικής εκ Λονδίνου. Μην νομίζετε ότι ο χώρος επιλέχθηκε τυχαία. Ιστορικό το κτίριο καθώς το 1850 ήταν το γραφείο του Όθωνα και στο υπόγειο βρίσκονταν τα κελιά όπου φυλακίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Θα πάτε και μόνο για την ατμόσφαιρα εγγλέζικου κομμωτηρίου.Το μαγαζί με δώρα και ξύλινα παιχνίδια μου θύμισε την σπηλιά του Αλαντίν. Δεν ξεκολλώ από εκεί. Κοριτσάκι με τα σπίρτα μου θυμίζω. Αλλά και ταχυφαγεία, και σφραγίδες και υφάσματα και θρησκευτικό βιβλιοπωλείο και το ποδήλατο μην το ξεχνάμε.
Ο δρόμος έχει και το δικό του ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο Καρολίνα. Αρχίζει να λειτουργεί από το 1936 σε ένα νεοκλασικό κτίριο στο νούμερο 55. Εδώ τοποθετήθηκε και το πρώτο ασανσέρ. Δίπλα στη στοά το Booze.
Γιατί στην Κολοκοτρώνη θα βρείτε και θα χαζέψετε με τις στοές. Τέσσερις από τις πιο ωραίες στοές του κέντρου της Αθήνας (τις άλλες θα στις αποκαλύψω την άλλη φορά). Στον αριθμό 25 θα βρείτε τη Στοά Πραξιτέλους και ένα υπέροχο νεοκλασικό κτίριο. Εδώ έζησε το τελευταίο διάστημα της ζωής του ο Κολοκοτρώνης εξού και η ονομασία του δρόμου. Σήμερα στη στοά στεγάζεται το εναλλακτικό underground Βartessera. Από τα πιο must σημεία που μαζί με το Booze πιο κάτω έδωσαν στον δρόμο μια άλλη διάσταση πιο κουλτουριάρικη και 
πιο εναλλακτική με τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και τα events που διοργανώνουν. Αλλά και η στοά με τα Κύθηρα ωραία, όπου θα πιείτε και το καφεδάκι σας και το τσιπουράκι σας αφού διαθέτει παραδοσιακό καφενέ στολισμένο με πολύ μεράκι.
Για το Booze τι να πούμε; Εδώ είναι η στοά Κουρτάκη, εδώ συνυπάρχουν μπαράκια, εστιατόρια, εκδοτικός οίκος, χώρος παρουσιάσεων και εκδηλώσεων. Στην πολυκατοικία του 1928 στεγαζόταν κάποτε η Κουρτάκη εξού και το όνομα της στοάς. Τα γραφεία της επιχείρησης. Μέσα η στοά είχε μικρομάγαζα. Η κυρία Τσιακίρη Τζούλια, ψυχή του χώρου από το Διδυμότειχο της Θράκης η καταγωγή της, μας μίλησε για το νέο ξαναζωντάνεμα του χώρου με αυτή τη μορφή. “Εκτός από μπαράκια, που έδωσαν ζωή στην περιοχή, είναι ωραίο που το ιστορικό κέντρο αρχίζει να αποκτά και κάτι άλλο όπως αυτά τα ωραία μικρομάγαζα, τα βιβλιοπωλεία, τους εναλλακτικούς χώρους”. 
Όμως στον χώρο στεγάζεται και το εστιατόριο Γκελ , ενώ η στοά εξυπηρετεί πολλαπλώς. Τραπέζια του Γκελ, μπαράκι αλλά και βιβλιοπαρουσιάσεις το βράδυ. Η στοά συνδέεται με το νεοκλασικό του Booze και τον υπέροχο χώρο του. To popaganda.gr έχει και αυτό εδώ τη θέση και τον χώρο του.
Νομίζω ότι η Κολοκοτρώνη είναι ένας δρόμος που δεν θα σας αφήσει να πλήξετε. θα τον περπατήσετε ξανά και ξανά ώσπου να βρείτε τα δικά σας αγαπημένα στέκια, τις δικές σας γωνιές, ήρεμες ή φασαριόζικες, ανάλογα με την ώρα. Η κίνηση του πρωινού θα δώσει τα σκήπτρα στην κίνηση της νύχτας γλυκά και εσείς δεν θα καταλάβετε καν πως πέρασε η ώρα. Γιατί το κέντρο της Αθήνας έχει αυτή τη γλύκα. Κουβαλά ιστορία, μνήμες, χρώματα, γεύσεις, αρώματα που ανακατεύονται απαλά και χαδιάρικα. Περπατήστε την, γευθείτε την ξανά και ξανά μέχρι το τελείωμά της στην Αιόλου. Εκεί ξεκινά μια άλλη ιστορία που θα τη διηγηθούμε μια άλλη φορά.
