Μια Θεσσαλονικιά στην Αθήνα: Ανακαλύψαμε την ταβέρνα του Βάρναλη

Written by

Σαν από σκηνικό παλιάς ταινίας. Κατεβαίνεις τα σκαλάκια του ερειπωμένου νεοκλασικού και ξαφνικά βρίσκεσαι στο χθες. Σταμάτησε ο χρόνος θαρρείς. Ο μαρμάρινος πάγκος, τα παλιά ξύλινα βαρέλια, ο βασιλικός, τα ασβεστωμένα σκαλοπάτια.

ba1

 

Μια υπόγεια ταβέρνα που λειτουργεί από το 1957 κάπου στην κεντρική αγορά της Αθήνας. Η λειτουργία της ξεκίνησε όταν η περιοχή εδώ ήταν πολύ διαφορετική. Τότε εκεί από έξω μαζεύονταν οι αμαξάδες που έκαναν τα’ αγώγια. Ψυχή του μαγαζιού και cult φιγούρα ο κυρ Μήτσος. Ο κυρ Μήτσος με το «αετίσιο μάτι». Έτσι να το γράψεις μου είπε. Και ναι το μάτι του κυρ Μήτσου είναι ανήσυχο και παντού. Αεικίνητος, θα σερβίρει, θα σκουπίσει, θα πιει μαζί σας το κρασάκι του, θα σας φέρει ότι βγάλει η κατσαρόλα.

 

 

Ξεκίνησε εδώ σαν παραγιός του κυρ Μιχάλη στα 12 του χρόνια και τώρα ιδιοκτήτης. Θα σας πει πολλές ιστορίες αν βρει το χρόνο να καθίσει μαζί σας. Από τα παλιά εκείνα πραγματικά δύσκολα χρόνια που ερχόταν ο κόσμος πεινασμένος να ζητήσει ζουμί για το τενεκεδάκι  του ώστε να βουτήξει το ψωμάκι του.

ba2Τα κτίρια δίπλα σιγά σιγά ερήμωσαν. Τα υπέροχα νεοκλασικά, η ιστορία μας, κρίθηκαν διατηρητέα μεν, γκρεμίζονται δε. Όπως σε όλο το κέντρο της Αθήνας η περιοχή γέμισε παραβατικά στοιχεία. Άλλο μεγάλο έγκλημα αυτό που συντελέστηκε στην Αθήνα. Ο κόσμος έφυγε. Μα η ταβέρνα εκεί σταθερή να προσφέρει το φαγητό της καρδιάς σε αυτούς που μένουν και εργάζονται κοντά. Μετά τις 13.30 συνήθως αρχίζει και γεμίζει. Οι καταστηματάρχες από δίπλα, μόλις τελειώσουν τη δουλειά, πανεπιστημιακοί και καλλιτέχνες αλλά και πολύ ψαγμένοι τουρίστες που διάβασαν και ήρθαν να  αισθανθούν αυθεντικότητα. Τυχαία δεν την είχαν πρώτη την ταβέρνα τούτη οι οδηγοί των Ολυμπιακών Αγώνων  της Αθήνας. Όχι τα άλλα τα εστιατόρια με τη θέα, με το σέρβις, με τη διακόσμηση..

ba3

Οι περισσότεροι πελάτες εδώ είναι σταθεροί και φίλοι από τα παλιά. Σαν την παρέα του Σπύρου του Κοράκη. «Ερχόταν εδώ οι πατεράδες μας» , λέει «και τώρα εμείς». Σαν Πρόεδρος της Κεντρικής Ιχθυαγοράς Βαρβακείου το έμαθε από τον πατέρα του και συνεχίζει την παράδοση. Και δίπλα του, από την ιχθυαγορά ο κ. Δημήτρης Κολοβίνος συμπληρώνει: «Κάποτε ερχόμασταν για να ευθυμήσουμε εδώ τώρα για να ξεχαστούμε» Γιατί η κρίση χτύπησε παντού και στην ιχθυαγορά που ο κόσμος βλέπει αλλά δεν αγοράζει.

Λέγεται ότι εδώ σε αυτήν την ταβέρνα σύχναζε και ο Βάρναλης και εδώ έγραψε το περίφημο και γνωστό του ποίημα: «Μες στην υπόγεια ταβέρνα μες σε καπνούς και σε βρισιές». Μάλιστα είχε το τραπέζι του ίδιο πάντα. Εκείνο απέναντι από τον μαρμάρινο πάγκο.   Ένα γεροντάκι με σακάκι ριγωτό, με σπαστά ψαρά μαλλιά και πρόσωπο σκαμμένο από τις βαθιές ρυτίδες κρατώντας πάντα ένα άφιλτρο τσιγάρο στο χέρι.

Το μαγαζί θα κλείσει μόλις σταματήσει η άδεια του. Και θα είναι μεγάλο κρίμα. Ήδη υπάρχουν προβλήματα γιατί δεν τηρούνται οι συνήθεις όροι υγιεινής. Και ο παραγιός, ο Ανέστης, ίδιος ο μπακαλόγατος ο Χατζηχρήστος δεν θα πάρει τη σειρά του κυρ Μήτσου; Θα σβήσει όπως έσβησαν όλες οι μνήμες μας και η αλήθεια της ζωής μας;

Γιατί κάποιες φορές η ομορφιά είναι η μυρωδιά του βασιλικού, η ανθρώπινη καλημέρα, η σιωπή  που μιλά πίνοντας το κρασί σου.

ba4

Σημείωση: Μην κάνετε το λάθος και παραγγείλετε καμιά μπύρα. Το μαγαζί σερβίρει μόνο κρασάκι. Τι τα έχει τα βαρέλια εξάλλου; Θα φάτε ότι βγάζει κάθε μέρα. Αλλά θα φάτε σπιτικά. Γιατί το φαγητό θέλει “χάιδεμα” όπως έλεγε η μάνα μου. Και ο κυρ Μήτσος το χαϊδεύει!