Λίγο το φεγγάρι, λίγο η ζέστη, λίγο και η καλοκαιρινή έξαψη οδήγησαν πολλούς από εμάς έξω από τα σπίτια μας και κάτω από την ολόγιομη Αυγουστιάτικη πανσέληνο. Η “σούπερ σελήνη” αποτέλεσε και φέτος την αφορμή για να πραγματοποιηθούν πολλαπλά δρώμενα στην πόλη μας. Από διάφορα σημεία της πόλης απολαύσαμε τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα που δημιουργεί, την εκρηκτική επίδραση που έχει στη ψυχοσύνθεση των ανθρώπων αλλά και το όμορφο θέαμα που προσφέρει. Ένα από αυτά τα σημεία ήταν και το επιβλητικό Επταπύργιο μαζί με την ιστορία που κουβαλάει.
Η 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων διοργάνωσε την προβολή μιας βραβευμένης ταινίας του Γκρέγκ Τάλλας το «Ξυπόλητο Τάγμα» στο μνημείο Επταπύργιο(αλλιώς Γεντί Κουλέ), όπου και εξελίσσεται ένα μεγάλο μέρος της ταινίας!
Το «Ξυπόλητο Τάγμα» αποτελεί την ιστορία εκατόν εξήντα ορφανών, που κατά τη διάρκεια της κατοχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εκδιώχθηκαν από τα ορφανοτροφεία που διέμεναν και όντας πλέον στους δρόμους δημιούργησαν το δικό τους “αντάρτικο”. Η δράση τους πήρε μυθικές διαστάσεις, αφού συντέλεσαν με το δικό τους τρόπο στην αντίσταση ληστεύοντας τα γερμανικά καμιόνια που κουβαλούσαν τρόφιμα αλλά και τους μαυραγορίτες. Με ιεραρχία και πειθαρχία λειτουργούσαν σαν ένας μυστικός στρατός και βοηθούσαν όσο μπορούσαν οικογένειες στη Θεσσαλονίκη που δεν τα έβγαζαν πέρα.
Τα “Ξυπόλυτα παιδιά” ονομάζονταν αλλιώς και «σαλταδόροι». Ο θρύλος λέει, πως πέρα από τη βοήθεια που προσέφεραν στον απλό κόσμο της Θεσσαλονίκης κατάφερναν με την πονηριά και το θάρρος τους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, για να ενωθούν με τους συμμάχους που βρίσκονταν εκεί.
Η όλη ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην προβολή της ταινίας ήταν μαγική αφού και μόνο η γνώση ότι αυτά που έβλεπες διαδραματίστηκαν κατά ένα μεγάλο ποσοστό στο ίδιο μέρος ήταν αρκετή για να σε κάνει να ανατριχιάζεις. Η προσέλευση του κόσμου ήταν αρκετά μεγάλη, αλλά και η διαδρομή μέχρι τον αίθριο χώρο που πραγματοποιούταν η προβολή ήταν μυστικιστικά γοητευτική. Διασχίσαμε στοές και τείχη, που το καθένα κουβαλούσε τη δική του ιστορία, ενώ ακουμπήσαμε σημεία που χρόνια πριν στέγαζαν όμορφες και τραγικές στιγμές ταυτόχρονα.
Κορυφαία στιγμή στο τέλος της προβολής όταν κατά την έξοδο μας από το κάστρο, ακούσαμε κλεφτά έναν ηλικιωμένο κύριο να διηγείται στην εγγονή του πως μέσα από αυτά τα σίδερα που βλέπετε παραπάνω γινόταν το επισκεπτήριο. Ο συγκεκριμένος, αν και μικρός σε ηλικία, θεωρήθηκε πολιτικός κρατούμενος. Αστειευόμενος ανέφερε πως όταν αιχμαλωτίστηκε φορούσε ροζ πάνα και οι φύλακες τον κοροϊδευαν λέγοντας πως είναι σαν κοριτσάκι. Επίσης, σε αυτά τα κάγκελα γνώρισε πρώτη φορά τη γυναίκα που έμελλε να γίνει η σύζυγος του.
κ
Αμπαρωμένες πόρτες με χιλιάδες ιστορίες να πούνε, οι οποίες θα μείνουν για πάντα κρυφές.
Και η πανσέληνος εκθαμβωτική και τεράστια. Σε καμία περίπτωση δε μπορεί να απαθανατιστεί το μεγαλείο του να τη βλέπεις ζωντανή.
Πανέμορφα τα κτίρια που απαρτίζουν το μνημείο Επταπύργιο, αλλιώς Γεντί Κουλέ, το οποίο γύρω στο 1890 χρησιμοποιήθηκε ως ανδρικές, γυναικείες και στρατιωτικές φυλακές. Οι πύργοι της βόρεια πλευράς αποτελούσαν τμήματα του παλαιοχριστιανικού τείχους της Ακρόπολης, ενώ αυτοί της νότιας προστέθηκαν κατά τους μεσοβυζαντινούς χρόνους, σχηματίζοντας έτσι τον κλειστό πυρήνα του φρουρίου.
Ο κόσμος έφυγε ικανοποιημένος και όσοι δεν είχαν δει την ταινία είχαν να πουν μόνο καλά λόγια. Την ταινία για την οποία είχε ακουστεί πως ο Βιτόριο Ντε Σίκα είχε πει στον Γρεγκ Τάλλας στο Φεστιβαλ του Εδιμβούργου το 1955: «Αν είχες γυρίσει αυτή την ταινία προτού γυρίσω εγώ τον “Κλέφτη των ποδηλάτων” τότε σήμερα θα ήσουν εσύ ο Ντε Σίκα!».
Μια όμορφη βραδιά, υψηλού πολιτιστικού ενδιαφέροντος που μας προσέφερε μια εναλλακτική νύχτα στην πόλης μας. Μακάρι να γίνονται και άλλα τέτοια!
Δείτε ολόκληρη την ταινία “Ξυπόλυτο Τάγμα” εδώ.