Μόλλυ Σουήνυ, ΚΘΒΕ στο φουαγιέ ΕΜΣ, 2η κριτική παράστασης

Written by

Σε  έναν κήπο  με λουλούδια, σε αγροτικό περιβάλλον, σε μια αντανάκλαση νερού, ένας ιριδισμός φωτός πόσες εικόνες ζωής μπορεί να γεννήσει για την τυφλή ηρωίδα του θεατρικού έργου Μόλλυ Σουήνυ…

Τρία τα πρόσωπα του θεατρικού έργου, συνδέονται μεταξύ τους με κοινωνικούς  και συναισθηματικούς δεσμούς. Γύρω από αυτά περιπλέκονται και άλλοι άνθρωποι και άλλες ιστορίες σημαντικές και ασήμαντες. Ιστορίες  που ακουμπούν στους τυχαίους χρόνους όπως διασταυρώνονται στις τροχιές της ζωής των τριών προσώπων, διαμορφώνοντας χαρακτήρες και σχέσεις, επηρεάζοντας καταστάσεις,  σε μια αλληλεπίδραση άλλοτε ανεπαίσθητη κι άλλοτε καθοριστική, ανατρεπτικά μετατοπιστική, που βιώνεται και ως τραυματική εμπειρία.  

Χαμηλόφωνη αίσθηση προσέγγισης -πάνω στον άξονα της τυφλότητας- μιας ευρείας θεματολογίας σχετικά με το θέμα της ελευθερίας, των επιλογών, των στόχων, των αποφάσεων που λαμβάνονται στο όνομα της ευτυχίας του ατόμου και της αποκατάστασης της ισορροπίας, εξ αιτίας μιας ατέλειας της φύσης την οποία μπορεί να  υποκαταστήσει η ιατρική επιστήμη προσφέροντας ποιότητα ζωής. Παράλληλα διαφαίνεται ένας προβληματισμός σχετικά με τον ρόλο και τη θέση της  γυναίκας σε μια ιδιαίτερη περιοχή και στο πλαίσιο μιας  αγροτικής κοινωνίας που μετασχηματίζεται και αλλάζει.

Αυτός ο παλαιός κόσμος  και οι αξίες που διαμορφώνουν οι νέες συνθήκες ζωής, δίνεται υποδόρια, κυρίως μέσω των εξομολογητικών σκέψεων-διηγήσεων της κεντρικής ηρωίδας του έργου. Ενός έργου με επαναλαμβανόμενα μοτίβα και μια στατική και θεωρητική προσέγγιση που αφήνεται θεατρικά στην αναφορικότητα και όχι στην σχέση των άμεσων αντιπαραθέσεων.

Η παράσταση που παρακολουθήσαμε αναπτύχθηκε ως μια θραυσματική σύνθεση παράλληλων ταυτόχρονων μονολόγων, έμμεσων διαλόγων, εξομολογήσεων,  που τέμνονται  σε χαρακτηριστικά  συγκρουσιακά σημεία σε συνθήκη αποστασιοποιημένης εγγύτητας. Μονολόγων, διηγήσεων και εξιστορήσεων σχετικών  με το νήμα της κεντρικής αφήγησης,  ή και άσχετων φαινομενικά, δίνοντας από διάφορες οπτικές, το κοινωνικό ψυχογραφικό στίγμα και τις  διαφορετικές ψυχοσυνθέσεις των  τριών προσώπων.  Οι  διαφορετικές χρονικές αφετηρίες των εκμυστηρεύσεων διεύρυναν  τις εσωτερικές σκέψεις   με μια αίσθηση θεατρικής αμεσότητας της  απεύθυνσης, σε μια έκθεση πολυφωνίας ενός κλειστού κόσμου.

Οι τρεις ηθοποιοί έδωσαν καλά δείγματα γραφής, φωτίζοντας όψεις των χαρακτήρων που υποδύθηκαν: την ζεστή αίσθηση της ταπεινής ευτυχίας της Μόλλυ με την ήρεμη καθησυχαστική φωνή, του χαρακτήρα του γιατρού, εγκλωβισμένου στον ρόλο του επιστήμονα, συνεργάτη, συζύγου και πατέρα, του ανθρώπου  που αναγνωρίζει την ομορφιά και προβληματίζεται για το αξιακό φορτίο της γνώσης στον αγώνα  της καταξίωσης και της επιτυχίας, του λαϊκού και πρωτόγονου και  με εξάρσεις περιέργειας  συζύγου, που εκπλήσσεται από τον μακρινό κόσμο που τον περιβάλλει και αντιλαμβάνεται την πρόκληση ως ζωτική  ευκαιρία εξέλιξης.

Οι φωτισμοί έδωσαν στο παιχνίδισμα του νερού μια αφαιρετικότητα εστιάζοντας στα πρόσωπα καθώς μονολογούν, η μουσική ακούστηκε σαν μπερδεμένες γρατζουνιές κάπως δυνατά σε σχέση με το ύφος της γραφής και το σκηνικό έδειξε -περιορίζοντας κάπως το όριο της φαντασίας  των θεατών-  το περιβάλλον του φυσικού αγροτικού τοπίου, μικρογραφία εικόνων  ηχητικής-οσφρητικής-απτικής αντίληψης του ρευστού κόσμου- κήπου  της ηρωίδας.

Μόλλυ Σουήνυ

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Γλυκερία Καλαϊτζή
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρία Καραδελόγλου
Μουσική: Κωστής Βοζίκης
Φωτισμοί: Δήμητρα Αλουτζανίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Καραμανίδου
Οργάνωση παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη

Παίζουν: Ιωάννα Δεμερτζίδου (Μόλλυ)
Γιώργος Κολοβός (Κύριος Ράις)
Βασίλης Χατζηδημητράκης (Φρανκ)