Νεκρές αγάπες σε ηλιόλουστους τάφους
Ύστερα σταμάτησες να με αγαπάς.
Άνοιξαν γύρω μου τάφοι από σάπιες καρδιές και μια μυρωδιά θανάτου πλανιέται μέρες στο δωμάτιο μου.
Γέμισε ο ουρανός μαύρα σύννεφα και η θάλασσα ξέρασε νεκρά πουλιά στην επιφάνεια.
Οι παιδικές χαρές άδειασαν, ξαφνικά τα παιδιά έπαψαν να παίζουν στον δρόμο.
Μία γριά ζητιάνα με μαύρα, σταμάτησε στο πεζοδρόμιο και με κοίταξε με συμπόνια.
Φαίνονται οι άνθρωποι που δεν αγαπιούνται.
Έχουν την χαρακτηριστική όψη του αγριμιού την ώρα που θέλει να καταπιεί λίγο αίμα και καραδοκεί πίσω από τις φυλλωσιές των δέντρων.
Έχουνε αντί για μάτια δύο μαύρες τρύπες και αντί για χείλια σκοτωμένα χέλια.
Ύστερα σταμάτησες να με αγαπάς.
Δίχως να με προετοιμάσεις για αυτήν την κηδεία, με έντυσες, με στόλισες και με έβαλες μέσα σε ένα φέρετρο ζωντανή.
Μέρες χτυπούσα τα πόδια μου, τα χέρια μου για να με λυπηθείς.
Όχι για να με αγαπήσεις πάλι.
Ούτε για να με βγάλεις από εκεί. Ήθελα να μου δώσεις την χαριστική βολή.
Σου είπε κανείς ότι οι άνθρωποι μόνο όταν πεθαίνουν, σταματάει να ματώνει η ψυχή τους;
Όχι δεν το ήξερες.
Άκουγες παραμύθια για την λησμονιά και τον χρόνο και πίστεψες ότι εάν με αφήσεις ξεσκέπαστη εκεί που με έριξες θα σταματήσω να πονάω.
Λάθος στα έχουνε πει.
Δεν σταματάς να πονάς. Σε αλλάζει ο πόνος. Σε κάνει από θύμα, φονιά, από ένα χελιδόνι πληγωμένο, μαύρο κοράκι. Από ένα φοβισμένο λαγό, σε κάνει μια τρομερή ύαινα.
Ύστερα σταμάτησα να σε αγαπάω εγώ.
Τα χιόνια έλιωσαν. Τα πρώτα πουλιά ξανά τραγουδούσαν στο παράθυρο μου. Ο ήλιος άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και η παγωνιά μέσα στην καρδιά μου έδωσε την θέση της στην ελπίδα.
Φαίνονται οι άνθρωποι που δεν αγαπάνε.
Έχουν τα μάτια καρφωμένα στον γαλάζιο ουρανό, έχουν δίπλα τους αγγέλους να τους φυλάνε.
Έχουν φτάσει στον Θεό μήπως νιώσουν μια στάλα αγάπη κοντά τους, αφού δίπλα στους άλλους ανθρώπους δεν ένιωσαν ποτέ.
cityculture.gr/ Νεκρές αγάπες σε ηλιόλουστους τάφους / Μπέττυ Κούτσιου