Είκοσι αφηγήσεις συνθέτουν το βιβλίο αυτό, που συνομιλεί, με έναν παράδοξο, σκοτεινό και ποιητικό τρόπο, με την ανάμνηση ιδωμένη από το μέλλον.
Ιδιαίτερο, προσωπικό στυλ αφήγησης, ζωηρή φαντασία υπερρεαλιστικού τύπου, στο υλικό πεδίο μιας τεθλασμένης βιωματικής ανάλυσης, βιβλίο κατανεμημένο σε σύντομες αφηγήσεις, όπου οι διάλογοι μεταφέρονται και ο κόσμος περιγράφεται σε μιαν υπονόηση με εικόνες από τη ζωή των ανθρώπων, των ζώων και των πτηνών.
Με τίτλους απρόσμενους, που κεντρίζουν την περιέργεια του αναγνώστη, άλλοτε κυριολεκτικά και άλλοτε ως μεταφορά, περιγράφεται μια μελαγχολική εποχή απροσδιοριστίας και κρίσης . Με κοφτές και άλλοτε μεγάλες φράσεις, υπαινιγμούς και μιαν αυτοσαρκαστική ειρωνεία, ο συγγραφέας, ξεδιπλώνει τις σκέψεις του, μιλώντας για σχέσεις ανθρώπων, σε έναν χωροχρονικό μετατοπισμό ανοιχτής εμβέλειας.
Το τέλος των ιστοριών, ανοιχτό σε συνέχειες, αφήνει μια μετέωρη αίσθηση και γεννά συνειρμούς αλλόκοτους σε ένα άπειρο σχήμα. Παιδική ηλικία, εφηβεία, στρατός, έρωτες, γάμοι, συναντήσεις, προδοσίες, φόβοι, ταξίδια, ο θάνατος, επιστημονικές θεωρίες, επιστολές, παρατηρήσεις, εμπειρίες, αντιπαραθέσεις, αναδιηγήσεις, αναμνήσεις και αναστοχασμοί, σε ένα παραισθητικό πλαίσιο κινούμενων εικόνων, άγρας του παράδοξου, άλογου στοιχείου, ως οπτικοποίηση των συνειρμών και των μορφών των πλασμάτων της νύχτας, με το ύφος μιας προσωπικής ονειρικής ανάμειξης.
Από το αινιγματικό εξώφυλλο των συμβόλων, με την ματιά του άνδρα με την ρεντικότα στραμμένη στον παρατηρητή-αναγνώστη, αισθητική άλλων εποχών σε σύζευξη με την υπερρεαλιστική ποίηση. Κόκκινο νήμα και στην καταχώριση του τίτλου, ως ξόρκι ή μαγγανεία καλοτυχίας, ως εισαγωγή στη λογο-τεχνία μαθητείας σε βόρειους άξονες και σε πόλεις που εξέθρεψαν σπίθες επαναστάσεων περιπλανώμενων Ελλήνων, εμπόρων και λογίων, σε περασμένους αιώνες.
«Η φραγκοσυκιά είχε το σχήμα δεινόσαυρου».σελ.79
«…για να δει αν πιάνουν σε κενό κοινό , όπως ισχυριζόταν». σελ.54
«…στο βάθος, το θαμπό Σίτυ, με τους ουρανοξύστες στην ομίχλη».σελ.65
«για πεθαμένος καλά τα έλεγε». σελ.21
«…το χρυσάνθεμο του αστραφτερού μυαλού της άνθιζε μπροστά μου , και τα εντός μου σημειωματάρια κατέγραφαν». σελ.61
«…κι άκουσα να κλειδώνει το κάνιστρο της γης αποκάτω, να ισορροπεί η ροή με το έδαφος». σελ.119
«Με πόση προσοχή άλλωστε βαδίζει, με πόση ντροπαλότητα , για να μην αντιληφθεί την ίδια του τη ματιά να τον παρακολουθεί, να διαπιστώνει πως δεν μπορεί να πετάξει , πως δεν έχει νόημα να προσπαθήσει ποτέ, καν».σελ.112
«Σεις, λοιπόν, μπορείτε να πιστεύετε στην πρωτογένεια των θηλαστικών, στο ότι προέρχεστε από το διαλεχτό είδος της φύσης. Μα εγώ γνωρίζω: και αποτίω φόρο τιμής στα πουλιά, στο παρεξηγημένο διάτρυμα, που, το ξέρω, είμαστε όλοι, εσείς κι εγώ, υποτελείς στη φιλευσπλαχνία του, στην απόφασή του να εξαφανιστεί, αφήνοντας το λοιπό βασίλειο των ζώων να συνεχίσει την προδιαγραφείσα εξέλιξή του. Κι ελπίζω πάντα πως εκατομμύρια χρόνια έπειτα θα ζήσουμε κοντά στα φτερά, πως δεν θα φοβηθούμε πάλι την πιθανότητα της πτήσης». σελ.118
Θοδωρής Ρακόπουλος
Νυχτερίδα στην τσέπη
121 σελ.
ISBN 978-960-504-139-7
Τιμή € 9,30
Διηγήματα
Εκδόσεις Νεφέλη
Αθήνα 2015