Με αφορμή το φετινό 17ο Φεστιβάλ Γαλλικού Κινηματογράφου που αρχίζει στον Κινηματογράφο ΟΛΥΜΠΙΟΝ από την Πέμπτη 14/4 έως και την Τετάρτη 20/4 θα θέλαμε να παρατηρήσουμε την συρρίκνωση που υφίσταται εδώ, σε σχέση με την προηγηθείσα εκδήλωση των Αθηνών όπου προβλήθηκαν 39 ταινίες, ανάμεσά τους και οι άκρως ενδιαφέρουσες MARYLAND και BOOMERANG, ενώ στην Πόλη μας θα προβληθούν μόνο 14. Και φυσικά δεν υπάρχουν παράλληλες εκδηλώσεις, ούτε προβολές ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (1949) του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ και ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΝΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΟΥ (1951) του Ρομπέρ Μπρεσόν. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πως η κατ’ όνομα Έδρα του Φεστιβάλ, θα περιοριστεί για άλλη μια φορά στα ¨αποφάγια¨ των Αθηνών.
Η 40άρα Μεϊγουέν, πρώην σύζυγος του Λυκ Μπεσόν, γνωστή περισσότερο σαν Ηθοποιός, εντυπωσίασε το 2011 τις Κάννες και τον υπόλοιπο κόσμο, με την σκληρή ταινία της POLISSE. Η σκηνοθετική επιδεξιότητά της ήταν έκδηλη. Φέτος επανήλθε στις Κάννες με το αισθηματικό «Ο Βασιλιάς μου», όπου επιβεβαίωσε τις ικανότητές της. Η ιστορία, φαινομενικά, απλή και χιλιοειπωμένη : Η δικηγόρος Τονί γνωρίζει κι ερωτεύεται τον εκρηκτικό και γυναικά Τζόρτζιο, ιδιοκτήτη εστιατορίου. Δύο άνθρωποι αντίθετοι, που στην πορεία όμως της σχέσης τους καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για δύο προσωπικότητες που μπορούν να συμπληρώσουν ο ένας τον άλλον, ή να εκμηδενίσουν ο ένας τον άλλο. Τα δέκα χρόνια είναι αρκετά για να βιώσει η σχέση τους όλα τα πιθανά σκαμπανεβάσματα. Η μεγάλη ρωγμή, όμως, συμβαίνει όταν η Τονί μένει έγκυος στο γιό τους, κάτι που της ζητούσε επιτακτικά ο Τζόρτζιο. Είναι όμως ο ίδιος έτοιμος να αναλάβει μια τέτοια ευθύνη που θα τον βγάλει από την καθημερινή του βόλεψη; Ποια τα όρια μεταξύ μποεμισμού και ανευθυνότητας; Όταν τα πράγματα θα φτάσουν στα άκρα, η Τονί θα αρνηθεί την εύκολη λύση του διαζυγίου λέγοντας : «τα σημερινά ζευγάρια χωρίζουν πολύ εύκολα, δεν έχουν καμία διάθεση να προσπαθήσουν μπροστά στις πρώτες δυσκολίες». Μέχρι πού και ως πότε μπορεί να προσπαθεί κανείς ; Το ατύχημα της Τονί στο σκι, μήπως είναι άλλη μια υποσυνείδητη απόπειρα αυτοκτονίας, όπως αφήνει να υπονοηθεί η Ψυχολόγος στο Κέντρο Αποκατάστασης, όπου θα νοσηλευτεί η Τονί; Και όλη αυτή η επίπονη Αποκατάσταση, μήπως είναι ένα είδος αυτοτιμωρίας γιατί η Τονί δεν επέδειξε μεγαλύτερη υπομονή και επιμονή; Ο Τζόρτζιο αγαπάει την Τονί και θέλει να είναι μαζί της, αλλά με τους δικούς του όρους. Η Τονί αγαπάει τον Τζόρτζιο, αλλά δεν θέλει να είναι μαζί του αφού δεν μπορεί να του επιβάλλει τους δικούς της όρους. Προτιμάει μια ζωή flat, χωρίς σκαμπανεβάσματα. Μα αυτά είναι και τα καρδιογραφήματα της Ζωής, της εξηγεί ο Τζόρτζιο. Το flat σημαίνει Θάνατος. Το «ανοικτό» τέλος της ταινίας, απλά εκπληκτικό στη σύλληψή του και στη λεπτομερή του εκτέλεση, όπου κάθε πλάνο και βλέμμα έχει το νόημά του. Από τις καλύτερες και πιο οξυδερκείς ταινίες πάνω στις σύγχρονες σχέσεις. Ο Βενσάν Κασσέλ σαν Τζόρτζιο εξαιρετικός, αλλά είναι τα χίλια πρόσωπα της Εμανουέλ Μπερκό που δίνουν απίστευτο βάθος στο ψυχογράφημα της Τονί. Κέρδισε το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στις προηγούμενες Κάννες, με το σπαθί της. Σπεύσατε.
Αχιλλέας Ψαλτόπουλος
Σκηνοθέτης, Ηθοποιός, Κριτικός
Γαλλία | France, 2015
Σκηνοθεσία / Réalisation : Maïwenn
Σενάριο / Scénario : Maïwenn, Etienne Comar
Φωτογραφία / Photographie : Claire Mathon
Mοντάζ / Montage : Simon Jacquet
Mουσική / Compositeur : Stephen Warbeck
Hθοποιοί / Avec: Vincent Cassel, Emmanuelle Bercot, Louis Garrel
Παραγωγή / Production: Les Productions du Trésor, StudioCanal, France 2 cinéma
Παγκόσμια εκμετάλλευση / Distribution Internationale: StudioCanal
Διανομή στην Ελλάδα / Distribution pour la Grèce : Spentzos Film
Έγχρωμο / Couleur, DCP, 124’.