Ω Βενετία, πόλις από χρυσάφι κι από σμάλτο,
κορόνα στη λαμπρότητα της Αδριατικής,
Μέγα Κανάλι, Γέφυρα των Στεναγμών, Ριάλτο,
ω θύμηση ανεξάλειπτη μιας εκθαμβωτικής
νύχτας, που περιπάτησα στη μυθική πλατεία
του Αγίου Μάρκου, μπρος εις το παλάτι των Δουκών,
ακούοντας να σφυρηλατούν τις ώρες μία-μία
τα χάλκινα ομοιώματα των δύο στρατιωτών-
πόσο πλάγι σου φαίνονται μικρά και χωρίς βάθος
τα αισθήματα που μας κρατούν ακόμη εδώ στη γη,
εφήμερος η λύπη μας, αταίριαστο το πάθος,
ω αιωνία παράδοση του κάλλους και πηγή!
Κώστας Καρυωτάκης (1896- 1928)
[Ω ΒΕΝΕΤΙΑ…]
Ποιήματα και πεζά
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Γ.Π. Σαββίδης
Εκδόσεις Ερμής
cityculture.gr/γράφει η Άγγελα Μάντζιου – Ποιήματα για πόλεις