Όλα μας τα θέλω, ένα φοβάμαι δρόμος

Written by

«Φοβόμαστε τα πάντα. Φοβόμαστε τους ανθρώπους. Το παρόν, το μέλλον μας. Το παρελθόν φοβόμαστε. Τα σκεφτόμαστε και φοβόμαστε. Για μας. Για το πώς μας βλέπουν. Φοβόμαστε για το τι θα συμβεί. Ότι δεν θα τα καταφέρουμε. Ότι δεν μας αγαπούν. Ότι δεν είμαστε άξιοι. Όλο φοβίες….Κι έρχεται μια λέξη και τα σβήνει όλα: Αγάπη.»
(Μάρω Βαμβουνάκη)

Το ρήμα «θέλω» κρύβει μέσα του πάθος, ένταση, δημιουργία, κινητήριο δύναμη. Αποτελεί για μας ένα έναυσμα για να πραγματοποιήσουμε τις επιθυμίες μας. Είναι σαν να έχουμε μέσα μας μια ζυγαριά που από τη μία βρίσκονται τα θέλω μας και από την άλλη, οι φόβοι μας. Ξέρετε πόσα όνειρα καταστρέφουν αυτοί οι φόβοι; Πόσους αγώνες τερματίζουν, πόσους έρωτες καταπατούν, πόσα σ’ αγαπώ βουλιάζουν στη σιωπή, πόσες ενοχές δημιουργούν;; Δεν πρέπει να σας ενδιαφέρει αυτό. Και να σας πω και κάτι, μην τους δίνετε σημασία, προσπαθούν πάντα να ανατρέψουν τις αποφάσεις σας.

Η διεκδίκηση των επίδοξων στόχων μας είναι ο δρόμος για την εσωτερική ικανοποίηση και την ευτυχία. Ο επιτυχημένος άνθρωπος στον επαγγελματικό και προσωπικό στίβο, είναι ευτυχισμένος, γιατί έχει καρπωθεί την ανταμοιβή των κόπων του. Όταν τα παρατάς, δεν προσπαθείς, σε ρίχνουν κάτω τα εμπόδια, δεν ξανασηκώνεσαι, αλλάζεις διαδρομή και κατεύθυνση, αποπροσανατολίζεσαι, δεν πετυχαίνεις ποτέ τον στόχο σου, δεν επικεντρώνεσαι στα «θέλω» σου και όλο αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια ατελέσφορη και αιματηρή δημιουργία ενός φαύλου κύκλου αποτυχημένων επιλογών.

Τις περισσότερες φορές η ευτυχία καθορίζεται από εμάς τους ίδιους. Τι εννοώ.. από τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα. Αν θέλεις κάτι ή κάποιον πάρα πολύ, μην απογοητεύεσαι από την πρώτη δυσκολία. Δεν είναι όλα εύκολα σ’ αυτή τη ζωή… ο καθένας έχει να διανύσει ένα δρόμο μέχρι να διασταυρωθεί με τον δικό σου. Το κάρμα μας πολλές φορές είναι δύσκολο, μας φέρνει πόνο, ωστόσο η μόνη λύτρωση είναι η αγάπη.

Όταν αγαπάς και έχεις πίστη στον εαυτό σου και στις δυνάμεις σου, τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει στην υλοποίηση των στόχων σου. Αργά ή γρήγορα, θα τα καταφέρεις! Αρκεί να το θέλεις και να βάλεις τους φόβους σου στο mute.

Οι φόβοι μας είναι κατασκεύασμα είτε του περιβάλλοντός μας, είτε της κουλτούρας μας, είτε της ανασφάλειάς μας. Οι φίλοι μας παίζουν καθοριστικό ρόλο στις επιλογές μας, όπως και η οικογένειά μας. Το να είναι αποδεκτή η επιλογή μας από το κοντινό μας περιβάλλον, είναι σαν ανάβει για εμάς το πράσινο φως. Όταν το περιβάλλον σου είναι αντίθετο με τις επιλογές σου, μέσα από τη συγκρουσιακή οδό, περνάς στην άλλη όχθη, που είναι η επιλογή. Αλλάζεις στόχο ή περιβάλλον; Η κουλτούρα και οι καταβολές είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της μεταμόρφωσης του «είναι» μας κι αυτό συμβαίνει λόγω της βαθιά ριζωμένης αντίληψης του τι «πρέπει», τι είναι «σωστό» να κάνω. Όταν ξεκινάς έναν πόλεμο, θα χρησιμοποιήσεις καλώς ή κακώς όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, πάντα στο πλαίσιο της αξιοπρέπειας βεβαίως. Το ψυχολογικό εκείνο κομμάτι μας, που καθορίζεται από το υποσυνείδητό μας και βγάζει στην επιφάνεια ανασφάλειες και κόμπλεξ που θεωρούσαμε ότι δεν είχαμε, είναι εκείνο το απαίδευτο κομμάτι του εαυτού μας, εκείνο το μικρό παιδί που ο καθένας βλέπει μέσα του και φοβάται να το περάσει απέναντι, να το ωριμάσει, να φτάσει στο στάδιο της ενηλικίωσης.. το αφήνει για πάντα παιδί, επειδή φοβάται να πατήσει το γκάζι και προτιμά το φρένο.

Ο άνθρωπος δεν έχει φτιαχτεί για να βρίσκεται μονίμως στο ίσιωμα ή σε κατηφόρες. Ο άνθρωπος έχει φτιαχτεί για τις δυσκολίες, μόνο έτσι ανακαλύπτει τον εαυτό του, ανασυγκροτεί τον κόσμο του, ανασυντάσσει τις δυνάμεις του, επαναπροσδιορίζει τις αξίες του και είναι έτοιμος για νέες μάχες. Μπροστά στα πρέπει και στα θέλω για μένα δεν υπάρχει δίλημμα. Ακόμα και στην ακουστική τους το δεύτερο μου είναι πιο οικείο. Δεν νοείται να μην δώσεις μάχη όταν θέλεις κάτι με την καρδιά σου!! Γι’ αυτό μην μένεις στην ίδια θέση περιμένοντας να αλλάξει κάτι μόνο του…ελευθερώσου από τους φόβους σου. Ακόμη και στο δρόμο όταν περπατάς… «θέλω»  αντικρίζεις.

Άλλωστε μην ξεχνάς:

Μια ευχή δεν αλλάζει τίποτα, μια απόφαση αλλάζει τα πάντα.

Αποφάσισε σήμερα κιόλας, να διεκδικήσεις τα «ΘΕΛΩ» σου!!

γράφει η Αναστασία Νάννου