Ψυχραιμία… O Richard Linklater επιστρέφει! Και επιστρέφει με μία ακόμη μαραθώνια «σχέση» μεταξύ δημιουργού και ταινίας με την ιδέα για το Everybody Wants Some!! να ξεκινά το 2005 όταν και ο Linklater γράφει ένα πρώτο πλάνο και κάνοντας μία αποτυχημένη στάση χρηματοδότησης το 2009 για να κυκλοφορήσει τελικά την ταινία στην Αμερική σε “limited release” status την άνοιξη του 2016. Το limited release σήμαινε για την ταινία- που άνοιξε κινηματογραφικά στις 18 Αυγούστου στη χώρα μας- περιορισμένη προβολή σε σινεμά της Αμερικής κάτι που καταλαβαίνετε οδηγεί σε πολύ πολύ πολύ περιορισμένα έσοδα. Δεν θα μας απασχολήσουν τώρα όμως τέτοια πεζά θέματα, γιατί ο Linklater ζωγράφισε και πάλι!
Για τους φαν να πω ότι ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος/δημιουργός/παραγωγός/ποιητής του κινηματογράφου Linklater, θεωρεί το «Όλοι θέλουν από λίγο!!» το sequel του “Boyhood” καθώς ξεκινά ακριβώς εκεί που τελειώνει το Οσκαρικό του αριστούργημα, σε ένα κολέγιο. Για τους σκληροπυρηνικούς φαν να πω ότι ο Linklater θεωρεί το «Όλοι θέλουν από λίγο!!» το πνευματικό sequel του “Dazed and Confused” (1993). Θα ήθελε να το γνωρίζετε.
Η ταινία με κέρδισε από την πρώτη σκηνή όπου ο Jake οδηγάει το Oldsmobile 442 του ενώ παίζει το “My Sharona” και η κάμερα ζουμάρει σε βινύλια και πικ απ που μάλλον είναι οι μόνες αποσκευές που χρειάζεται ένας φοιτητής των 80s. Μέσα από μία αυτοβιογραφική αλλά τριτοπρόσωπη αφήγηση ο Linklater βάζει ένα group πανεπιστημιόπαιδων, παικτών του baseball να ακολουθούν την κάμερα του ανάμεσα στις ελευθερίες και τις ευθύνες της πρώτης ενηλικίωσης. Και ακολουθούν οι ίδιοι την κάμερα και όχι το αντίστροφο, καθώς τόσο αβίαστα έχει στυλιζάρει και επιμεληθεί ο Richard αυτό το κλίμα και την ατμόσφαιρα της κολεγιακής νιότης και δη το κλίμα και ατμόσφαιρα των 80s το οποίο αποθεώνει οπτικοακουστικά μέσα από ένα καταπληκτικό soundtrack που συνοδεύει κατάλληλα τα φιλτραρισμένα από νοσταλγία πλάνα του.
Στα συν της ταινίας το διαλεχτό cast ταλαντούχων γνωστών ή και μη ηθοποιών κυρίως από τηλεοπτικές τους εμφανίσεις σε νεανικά shows- ίσως γνωρίζετε τον Tyler Hoechlin από το Teen Wolf, τον Blake Jenner από το Glee και τον Glen Powell από το Scream Queens. Το παρόμοιο βιογραφικό τους καθόλου τυχαίο για τον τελειομανή auteur σκηνοθέτη που χρησιμοποιεί στο έπακρο το μείγμα νεανικής λάμψης, τηλεοπτικής επιτυχίας και κινηματογραφικής απειρίας των ηθοποιών του και αφού προσθέσει τα απαραίτητα μαλλιά, φαβορίτες και υποχρεωτικά μουστάκια τους αφήνει να αποδώσουν αυθόρμητα τον αγορίστικο ενθουσιασμό της κολεγιακής ζωής των 80s.
Πιο στυλιζαρισμένη ταινία από την τριλογία του Πριν, όπως απαιτεί και η εποχή που τοποθετείται, το ίδιο όμως σκεπτική και υπογείως σοφή ντυμένη με μία κωμική ελαφρότητα που αντιμετωπίζει με χιούμορ θέματα ενηλικίωσης, μουσικής, έρωτα, φιλίας και φιλοσοφίας που τόσο αρέσουν στον αγαπημένο Richard. Ο Linklater «διδάσκει» άλλη μία φορά το μη συμβατικό κινηματογραφικό φορμάρισμα που ο θεατής όμως δέχεται εύκολα και δεν απορρίπτει σαν «κουλτουριάρικο» χάρη στην οικειότητα των θεμάτων και των γήινων χαρακτήρων που υπερτονίζονται από κάθε μικρή σκηνοθετική απόφαση.
Κρατώ και σας την προτείνω ανεπιφύλακτα τον πάντα προσεκτικό ρεαλισμό του Linklater που έχει ελέγξει με ακρίβεια στην ταινία του προφορές, μουσικές και θέματα 80s κάνοντας σε να ξεχνάς πότε τη γύρισε. Κρατώ και σας την προτείνω τη δύναμη του σκηνοθέτη να σου ξυπνά όλες τις αισθήσεις και να μεταφέρει ζωντανά σχεδόν στο πανί τις υφές της ανθρώπινης εμπειρίας ζουμάροντας στην ανθρώπινη συμπεριφορά, αδυναμία και ισχύς που θέλει να σχολιάσει. Κρατώ και σας την προτείνω το χιούμορ της που εύκολα σε κάνει μέχρι και να μην παρατηρήσεις την σοφία πίσω από τα πλάνα του Linklater. Εσύ την παρατηρείς όμως. Κρατώ τη διάθεση ελευθερίας με την οποία με άφησε στο τέλος. Δείτε την γιατί ως γνωστόν… όλοι θέλουν από λίγο!!
cityculture.gr / γράφει η η Άντα Λειβαδά