Πολλά χαρτομάντιλα χρειάστηκα αυτές τις ημέρες, βλέποντας την ταινία Κάποτε στην Αμερική (Once Upon A Time in America). Η ταινία παραγωγής 1984, αποτελεί την κορυφαία κινηματογραφική συνύπαρξη του Sergio Leone και της μουσικής ευφυΐας του Ennio Morricone. Η μουσική της ταινίας είναι, πραγματικά, μία πηγή κάθε ανθρώπινου συναισθήματος, η οποία μπορεί να σου λέει τα πάντα και μέσα στην ίδια τη σιωπή. Είναι μία ταινία η οποία, αναμφίβολα, μπορεί να γεννήσει μέσα σου δυνατά συναισθήματα και να σου προκαλέσει μεγάλες συγκινήσεις. Δικαίως, θεωρείται ένα από τα καλύτερα αστυνομικά/γκανγκστερικά φιλμ όλων των εποχών, με τον Robert De Niro στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το Κάποτε στην Αμερική είναι η ιστορία ενός Εβραίου γκάνγκστερ στα χρόνια της ποτοαπαγόρευσης, ο οποίος κάνει μία αναδρομή στα χρόνια της ζωής του και σκέφτεται όλα τα βιώματα που τον σημάδεψαν μέχρι την τωρινή του ηλικία. Καλείται πλέον να κάνει μία αναδρομή, να βρει ξανά τους φίλους, τον μεγάλο του έρωτα, να επαναπροσδιορίσει τις αξίες στη ζωή του.
Μέσα στην ταινία βλέπουμε τη ζωή μίας παρέας στα παιδικά τους χρόνια, να μοιραζόμαστε μαζί τους τις ανησυχίες, τους φόβους και τους πρώτους έρωτες στη ζωή τους. Τα δύο κύρια πρόσωπα της ταινίας, είναι οι φίλοι David “Noodles” Aaronson και Maximilian “Max” Bercovicz . Βλέπουμε τις διαμάχες τους με άλλη συμμορία, τις υποσχέσεις τους για παντοτινή φιλία και τους κινδύνους στη ζωή τους. Η ταινία εμβαθύνει στο φαινόμενο των γκάνγκστερ οι οποίοι εκείνη την περίοδο είχαν κυριαρχήσει στην Αμερικάνικη κοινωνία.
Η ταινία είναι σημαντική, διότι παρά την έντονη βία που περιέχει, καταφέρνει να αναδείξει σημαντικές πτυχές της ανθρώπινης ζωής: τη φιλία, την απώλεια, την προδοσία, τον έρωτα, τον αποχωρισμό. Εμπεριέχει βία, αρκετές σκηνές σεξουαλικού περιεχομένου και εμβαθύνει στα πρόσωπα των ηρώων που προδίδουν όλο τους τον εσωτερικό κόσμο.
Το Κάποτε στην Αμερική, αποτελεί μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Είναι συγκινητική, η μουσική τους είναι ανυπέρβλητη, η σκηνοθεσία μοναδική. Αξίζει να τη δεις..
cityculture.gr/γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη