Λένε ότι το χαμόγελο δεν μπορεί να στο δημιουργήσει κάποιος.
Λένε ότι το χαμόγελο βγαίνει από τα βάθη της ψυχής σου.
Λένε ότι η ψυχή είναι μέσα στην ευδαιμονία, χαρούμενη, αγνή, χαμογελαστή, ζει μέσα σε ένα χρυσαφί φως, όπως αυτό του ήλιου.
Λένε ότι είναι τυλιγμένη μέσα σε ευαίσθητα πέταλα, όπως ένα χιλιόφυλλο τριαντάφυλλο.
Λένε ότι είναι ακριβοθώρητη και ότι αξίζει να κοπιάσεις, να κάνεις το επικίνδυνο ταξίδι για να την βρεις.
Λένε ότι αν ποτέ την δεις, η ζωή σου θα πλημμυρίσει με γαλήνη, ηρεμία, ευδαιμονία, ότι χαλαρώνει τα πέταλά της και ανοίγει όπως ένα λουλούδι στον ήλιο για να ρουφήξει το φως.
Λένε ότι είναι εξαιρετικά ευαίσθητη, η παραμικρή σκιά μπορεί να την ξανακάνει να κλείσει, πιο σφιχτά…
Και τότε; Τι;
Λένε ότι πρέπει να ξαναρχίσεις το ταξίδι από την αρχή.
Να αρχίσεις την πάλη ενάντια στις σκιές και στο κρύο, να βρεις ξανά την εμπιστοσύνη στο φως.
Στο φως που σε μια στιγμή σε πρόδωσε και κρύφτηκε στην σκιά.
Στο φως που σε κάνει δειλά να ξεχαστείς, να μαγευτείς από την ζεστασιά του.
Στο φως που σου φέρνει ξανά ένα ντροπαλό χαμόγελο στα χείλη.
Στο φως που τελικά σε διαπερνά και σε κάνει να λάμπεις ολόκληρη.
Στο φως που χαλαρώνει το σφιχταγκάλιασμα των πέπλων της ψυχής, για να βυθιστείς στην ευδαιμονία.
Μέχρι πότε;
Μέχρι την επόμενη σκιά, μικρή ή μεγάλη.
Μέχρι να αντιμετωπίσεις ξανά το κρύο, το γκρίζο, που δεν σου αρέσει, που τόσο μισείς.
Μέχρι να ξαναρχίσει το παιχνίδι από την αρχή.
Μέχρι να ερωτευτείς ξανά το φως.
Και πόσο κρατάει αυτό το παιχνίδι;
Μα…..
Από ένα δέκατο του δευτερολέπτου, μέχρι μία αιωνιότητα.
Πόσο θα κρατηθείς μέσα στο φως και στην γαλήνη της ψυχής σου;
Μα…..
Από ένα δέκατο του δευτερολέπτου, μέχρι μία αιωνιότητα.
Γιατί;
Γιατί η ψυχή δεν γνωρίζει τον χρόνο.
Το πόσο θα κρατηθείς στο φως ή στην σκιά, είναι τελείως σχετικό.
Εξάλλου, τα ευχάριστα πάντα μοιάζουν να τελειώνουν γρήγορα, ενώ τα άσχημα νομίζεις ότι δεν θα τελειώσουν ποτέ.
Το μοναδικό μέτρο μέτρησης, είναι το πόσο γρήγορα βγαίνει ξανά ένα αβίαστο χαμόγελο.
Ένα χαμόγελο χωρίς προφανή λόγο.
Ένα χαμόγελο αισιοδοξίας.
Ένα χαμόγελο στο φως.
Ένα χαμόγελο στην ζωή.
Όταν φεύγει το χαμόγελο μην φοβηθείς….
Ένα σκανταλιάρικο μικρό παιδάκι είναι, που παίζει κρυφτό.
Θα το βρεις σίγουρα…
Να….
Εκεί, κάτω από το τραπέζι…
Όταν φεύγει το χαμόγελο μην φοβηθείς…
Έχει λόγο που χάνεται.
Βρες τον, αποδέξου τον και χαμογέλα πιο πλατιά.
Όταν χάνω το χαμόγελό μου δεν φοβάμαι, μπορεί να κλάψω, να μην θέλω να μιλήσω σε κανέναν, να μην θέλω να δω ή να ακούσω τίποτα, να μην βλέπω τον ήλιο που λάμπει, έστω και αν τον κρύβουν μαύρα σύννεφα.
Πόσο εύκολα βρίσκω το χαμόγελό μου;
Δεν ξέρω να σας πω, δεν ξέρω αν είναι εύκολο ή δύσκολο.
Πόσο γρήγορα;
Μπορεί σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου, μπορεί μετά από μια μέρα, μπορεί να περάσουν μήνες, μπορεί να χρειαστεί να γράψω μερικές αράδες, που ίσως και να μην βγάζουν νόημα…..
Το θέμα είναι ότι, ίσως και να μου αρέσει αυτό το κρυφτό, γιατί καταλαβαίνω την διαφορά, στην ποιότητα ενός αβίαστου χαμόγελου.
Και γιατί βρε αδελφέ, και οι γωνίες της ψυχής θέλουν συχνό ξεσκόνισμα..
Όταν φεύγει το χαμόγελο μην φοβηθείς, γίνε παιδί και παίξε ένα κρυφτό…….