Όταν το μυαλό θέλει να ξεφυγει δεν το εμποδιζει τίποτα. Και αυτό είναι κάτι που συχνά το συναντάμε και το νιωθουμε.
Ο άνθρωπος είναι γεννημένος για ταξίδια και για νέα πράγματα. Έχει γεννηθεί για να μαθαίνει και να εξερευνά. Αν δεν υπήρχε αυτό το στοιχείο μπορεί ο άνθρωπος να περνούσε όλο το μέρος της ζωής του σ’ενα μικρό χωριό. Μπορεί ο Κολόμβος να μην ανακάλυπτε την Αμερική, οι αρχαίοι Έλληνες να μην προχωρούσανε στον αποικισμό νέων περιοχών, φτάνοντας σε κάθε άκρη της γης και γενικότερα να μη βλεπαμε τόσες φωτογραφίες από ωραία μέρη στο διαδίκτυο.
Πολλές φορές βλέποντας φωτογραφίες απο εξωτικά μέρη στις διάφορες ομάδες στο διαδίκτυο αναρωτιέμαι διάφορα πράγματα. Αρχικά ενθουσιάζομαι όπως και όσοι βλεπουν τα υπέροχα τοπία με τις θάλασσες, τα φανταστικά δάση και τα βουνά. Στη συνέχεια σκέφτομαι πώς θα είναι άραγε να μένει κάποιος εκεί καθώς και το ότι κάποιοι από τον δυτικό κόσμο έφτασαν σε αυτα τα θαυμαστά μέρη που μοιάζουν συνήθως τόσο μαγικά. Στο τέλος έρχεται το χαστούκι, – εγώ τι κάνω εδώ;
Το επόμενο βήμα μας, είναι να νιώσουμε θλίψη όταν ανοίξουμε τα μάτια και αναλογιστούμε το είδος της ζωής που κάνουμε. – Ε, δε βαριέσαι ευτυχώς πάμε και καμιά εκδρομή κανένα σαββατοκύριακο. Και αν ερθουν καλα τα πραγματα μπορει να φυγω 3 μερες τα Χριστουγεννα…σκέφτεσαι.. Συνειδητοποιείς όμως, πως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ξεπερνάνε τα όρια και αγγίζουν το όνειρο. Υπάρχουν ανάμεσά μας εκείνοι που δε διστάζουν να αγγίξουν τις προσωπικές και ουσιαστικές τους επιθυμίες. Να μη διστάσουν να επιδιώξουν και να ονειρευτούν.
Σήμερα ο καθένας μοχθεί σκληρά για να κερδίσει τα προς το ζην. Όμως τι νόημα έχουν όλα αυτά όταν δε θα κάνεις ποτέ κανένα μακρυνό ταξίδι και δεν θα βρεθείς κάτω από την στέγη άλλων ουρανών. – που λογικά δεν θα γίνονται εκεί ψεκασμοί- και όλα θα είναι ήρεμα.-; Πού είναι η ζωή όταν χάνεται μέσα στο άγχος της στιγμής και που μοναδικό φως είναι η προσδοκια κάποιας απόδρασης τρεις φορές τον χρόνο, με όποιο κόστος, για να μη ξεχνάμε ότι είμαστε και άνθρωποι.;
Τι κάνεις όταν βλέπεις οτι τα χρόναι περνάνε και μενεςι στην ίδια θέση; Ποιά μπορεί να είναι η αιτία που στον καθρέφτη γκριζάρεις αργά και βασανιστικά;
Απόδραση άραγε είναι μόνο ένα ταξίδι ή και γενικότερα απόδραση από όσα κάνουεμ στοχεύοντας σε όσα η καρδιά μας λαχταράει;
Το θέμα της απόδρασης δεν είναι πρωτίστως θέμα χρημάτων όσο και αν φαίνεται αυτό ως αιτία.
Εκείνος που θέλει να αποδράσει αλλά τα χρήματα είναι το πρόβλημα, θα ψάξει να βρει τρόπους για εξεύρεση πιθανών λύσεων ώστενα μη θυσιάσει το όνειρο του. Αν χρειαστεί θα αγγίξει την τρέλα ψάχνοντας τρόπο για να ικανοποίησει την επιθυμία του, γνωρίζοντας πως η δεύτερη είναι κάτι πέρα από οτιδήποτε. Θα πει οτι τωρα δε μπορω να φυγω ενα ταξιδι αλλα θα μπορεσω σε 3 μήνες κάνοντας το πλάνο του και τα σχέδιά του. Δεν θα το ξεχάσει. Θα ξενυχτίσει βράδια με το να σκέφτεται τις μακρυνές παραλίες και μέσα από τα όνειρά του θα ανατροφοδοτισει τα σχέδια της απόδρασης.
Εκείνος που δε τολμάει θα ονειρευτει και αυτός με τα σειρά του τα όμορφα μέρη, αλλά θα τα αφησει σαν ένα απωθημενο μέσα του. Θα σκεφτεί τα χρήματα που δεν υπάρχουν και θα βουλιάξει στην μιζέρια των ημερών. Θα πνίξει την λάμψη μέσα στα μάτια του πριν δοκιμάσει να βρει ένα τρόπο για να εκπληρώσει την απόδρασή του. Θα παραμείνει στη θλιμμένη του γωνιά ατενίζοντας τα πλοία και αεροπλάνα που φεύγουν. Και στο τέλος μπορει να τα βάλει και μαζί τους που του χαλάνε το τοπίο.
Όταν ο πείσμων ονειροπόλος τελικα επιτυχει το όνειρο του και βγαλει φωτογραφιες από τα όμορφα μερη θα τον δει ο συμβιβασμενος ονειροπόλος και θα πληγωθεί μέσα του επειδή κάποιος άλλος καταφερε αυτό που ο ίδιος επιθυμούσε αλλά η άτιμη η ζωή δεν του έδωσε. Γιατί συνήθως για τις πράξεις μας είναι πολύ αισιόδοξο να πιστεύουμε πως φταίει ο θεος, οι αμαρτίες γονέων, τα άστρα και οι αεροψεκασμοί, αλλά όχι εμείς οι ίδιοι.
Για να μη μακρυγορούμε λοιπόν τα πράγματα είναι απλά.
Το να δεις μια φωτογραφια και να φοβηθεις να ονειρευτεις οτι μπορεις να πας στο απεικονιζόμενο μέρος δεν είναι καλό. Μπορεί να δείχνει μια γενικότερη δειλία απέναντι στα πράγματα. Ξεχνάμε πολλές φορές τον αστάθμητο παράγοντα που υπάρχει μέσα στην ζωή, τον παράγοντα τρέλα που πάντα ανοίγει νέους δρόμου και το στοιχείο της ισχυρής επιθυμίας που είναι στην ουσία η καλύτερη οδοσήμανση στις πράξεις μας.
Θα ήταν πολύ όμορφο να μας λείπουν μόνο τα χρήματα για να τολμίσουμε αλλά δεν είναι αυτό. Απουσιάζει πολλές φορές η ουσιαστική γνώση και η σφαιρική αντίληψη της ζωής. Ζούμε έχοντας πεθάνει μὲσα μας κυρίως λόγω των επιλογών μας και του τρόπου ζωής. Λόγω των συμβιβασμών μας και της ατολμίας μας.
Θέλει κότσια να τολμήσεις να πετάξεις σε άλλους ουρανούς. Θέλει πιο πολλά από οσα θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Όμως το απεραντο γαλαζιο του ουρανού και της θάλασσας πατώντας σε πραγματικές παραλίες και εδάφη μπορεί να μας αποζημιώσει και να μας θυμίσει πως η ζώη είναι κάτι άλλο..
Εσείς αντέχετε να την ανακαλύψετε;