Δεν είναι θέατρο με την κλασική έννοια του όρου είναι performance, όπως περιγράφεται και στο δελτίο τύπου. Μια performance που ξετυλίγεται στους 7 ορόφους ενός παλιού ξενοδοχείου κοντά στον Βαρδάρη. Και αυτό από μόνο του μας ιντριγκάρισε καθώς μας αρέσει που τέτοιοι χώροι μεταμορφώνονται και αποκτούν νέες χρήσεις.
Καθώς ανοίγεις την πόρτα του ξενοδοχείου αρχίζουν οι πρώτες εκπλήξεις. Η παράσταση έχει μόλις αρχίσει! Στο lobby, θα κληθείς να απαντήσεις σε ένα ερωτηματολόγιο ενώ θα χαζεύεις τα ατμοσφαιρικά έπιπλα πίνοντας το κρασάκι που θα σου προσφέρει η «Βουλγάρα» καθαρίστρια του ξενοδοχείου. Θα σε ανεβάσει η ηθοποιός με το κόκκινο καπέλο στον 1ο όροφο και εκεί θα μάθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα ψυχιατρείο και με βάση το ερωτηματολόγιο που συμπλήρωσες θα προσπαθήσουν να σε θεραπεύσουν (αλήθεια θα θέλαμε το ερωτηματολόγιο να χρησιμοποιείται περισσότερο ως μέσο αλληλεπίδρασης με τους θεατές).
Και από εκεί και πέρα οι εκπλήξεις και οι ανατροπές, θα είναι συνεχείς. Από όροφο σε όροφο, από δωμάτιο σε δωμάτιο θα αναγκαστείς να υποδυθείς ρόλους, θα γελάσεις, θα απορήσεις, θα παίξεις, θα μπεις σε έναν μαγικό κόσμο που δεν ξέρεις αν υπάρχει ή είναι παιχνίδι της φαντασίας σου.
Ο κάθε όροφος, το κάθε δωμάτιο διακοσμημένο διαφορετικά. Εξαιρετική η δουλειά από όλη την ομάδα, καθώς δημιούργησε ένα ονειρικό και απρόβλεπτο παιχνίδι. Η σκηνογραφία είναι της Λέλας Ράμογλου, στην οποία οφείλεται βέβαια και η σκηνοθεσία και η παραγωγή και του Στρατή Ταβλαρίδη ενώ η εκτέλεση της σκηνογραφίας οφείλεται στους Μαρία Καλαθάκη, Μαρία Καραθάνου, Στεφανία Κώστογλου, Βασίλης Λαζαρίδης, Ειρήνη Λαμπίρη, Χρύσα Σερδάρη, Γιάννης Σωτηρίου, Κατερίνα Ζούρα.
Τα δρώμενα είναι πολλά και εναλλάσσονται ανάλογα με τον όροφο και τη θεματική. Το αστυνομικό τμήμα, το ψυχιατρείο, το τσίρκο, το δάσος. Οι θεατές ανεβοκατεβαίνουν, ρωτούν ο ένας τον άλλο, οι ηθοποιοί αλλάζουν ρούχα, υποδύονται και άλλους ρόλους και ο καταιγισμός νέων συναισθημάτων και εικόνων είναι συνεχής.
Στο τέλος όλοι μαζί θα συγκεντρωθούμε ξανά στο lobby και εκεί θα έρθουμε αντιμέτωποι ξανά με ένα μαγευτικό happening από όλη την ομάδα.
Είναι μια παράσταση πέρα από τα συνήθη ελληνικά δεδομένα. Σουρεαλιστική και ρηξικέλευθη. Συγχαρητήρια στη Λέλα τη Ράμογλου που τόλμησε κάτι τέτοιο αν και η ανταπόκριση είναι, όπως φαίνεται, πολύ θετική. Μακάρι οι παραστάσεις να συνεχιστούν όχι μόνο γι’ αυτή τη χρονιά αλλά και για την επόμενη και πιστεύω ότι μπορεί η συγκεκριμένη παράσταση να αποτελέσει πόλο έλξης για την πόλη μας. Μετά από χρόνια συντηρητισμού και καθήλωσης φαίνεται ότι νέες, πρωτοποριακές ιδέες κατακλύζουν αυτή την πόλη. Μεγάλο μπράβο και σε όλους τους ηθοποιούς- performers, και δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κανέναν. Η δουλειά τους σε αυτή την παράσταση είναι όχι μόνο δύσκολη και απαιτητική αλλά και πολύ κουραστική. Θα φύγουμε με την απορία ακόμα χαραγμένη στο μυαλό μας.
Τα είδαμε όλα αυτά ή τα φανταστήκαμε; Μάλλον πρέπει να πάμε και άλλη φορά για να το επιβεβαιώσουμε.