Πέτρος Γραμμενίδης

Να συστηθώ, Πέτρος Γραμμενίδης

Με βάφτισαν Πέτρο, δεν το ήθελα. Υπογράφω αναγκαστικά ως Γραμμενίδης ήταν τυχαίο, οι συγκυρίες που λέμε.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Και όπως φαίνεται από εδώ θα παραμείνω, εκτός αν συμβεί κάτι πολύ καλό ή πολύ κακό στη ζωή μου.

Γράφω

Γράφω γιατί μ αρέσει. Είναι ξεμπούκωμα, αλλά είναι και ασκήσεις ύφους. Κάποια είναι προσωπικά πολύ, κάποια άλλα μούφα. Συμβατικά ψέματα και ασυμβίβαστα πιστεύω. Κάποια κείμενα που έγραψα έγιναν κατά παραγγελία για να διαβαστούν. Άλλα, γιατί έτσι το ήθελα. Κάποια επέλεξα και δεν θα δημοσιευτούν ποτέ. Είναι για μένα, για να θυμάμαι. Σε κάποια από αυτά που δημοσιεύτηκαν στρογγύλεψα, τις απόψεις,  μετρίασα την ένταση, γλύκανα το δια ταύτα,  γιατί βαριέμαι τις άσκοπες αντιπαραθέσεις. Κάποιοι μπορεί να έχουν τα προσόντα αλλά συμβαίνει να μην είναι χρονικά έτοιμοι να δεχθούν άλλες απόψεις. Αποφεύγω αντιπαραθέσεις με βλάκες ή ατάλαντους.

Διαβάζω και λέω ψέματα

Διαβάζω πολύ περισσότερο από ότι γράφω. Νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο μου, να διαβάζω   Είμαι κυρίως αναγνώστης και μάλιστα καλός. Και νομίζω πως έχω πολύ καλό κριτήριο για το καλό και το κακό

Λέω ψέματα. Σχεδόν καθημερινά. Αυτό το κάνω πάντα για να μη πληγώσω, ή  για να κάνω να αισθάνονται καλύτερα. Δεν έχω πει ποτέ μέχρι σήμερα, κάποιο ψέμα για να αποκτήσω, ή να κερδίσω, ή να μη χάσω κάτι.

Μουσική απόψεις και όνειρα

Άκουγα πολύ μουσική. Τώρα ελάχιστα. Κυρίως ελληνική και τζαζ. Αλλά λατρεύω τις φωνές και τον στίχο. Κυρίως τις γυναικείες. Σιχαινόμουν τα δημοτικά, δεν είχα ποτέ καμία σχέση με χωριό, παράδοση και κλαρίνα.  Και κάπου στο εντελώς άσχετο άκουσα ηπειρώτικα μοιρολόγια. Άλλαξα άποψη.

Απόψεις αλλάζω. Κάθε φορά που θα διαπιστώσω πως είχα άδικο.

Έκανα όνειρα. Χρησιμοποιώ παρατατικό γιατί τα  έχω κόψει εδώ και χρόνια. Αναγκαστικά, αλλά κάποια μέρα θα τα επαναφέρω.

Αρκεί να μην είναι πολύ αργά.

 

Επιμύθιο

Κάπου το 2000 και κάτι  σε ένα βιβλίο του αγαπημένου Κωστή Παπαγιώργη εντόπισα το παρακάτω απόσπασμα, το αντέγραψα. Ακούστε το θρήνο του Φλομπέρ στη Μαντάμ Μποβαρί

«Η αλήθεια είναι ότι η πληρότητα της ψυχής μπορεί μερικές φορές να υπερχειλίσει σε μια απόλυτη κενότητα της γλώσσας, γιατί κανένας μας δεν μπορεί ποτέ να εκφράσει ακριβώς το μέτρο των αναγκών ή των σκέψεων ή των θλίψεων του. Κι η ανθρώπινη ομιλία είναι σαν στραβωμένος τέντζερης, που πάνω του χτυπάμε πρωτόγονους ρυθμούς κατάλληλους μόνο για να χορεύουν αρκούδες, ενώ λαχταράμε να παίξουμε μια μουσική που να λιώσει τ’ αστέρια.»

 

Διαβάστε εδώ κείμενα που έγραψε ο Πέτρος