Τον έχουμε γνωρίσει ως Κίμωνα στο 50-50, ως Παύλο στην Κλεμμένη ζωή και πρόσφατα ως Γιώργο στην σειρά Με τα παντελόνια κάτω. Βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη με αφορμή το πανευρωπαϊκό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στο θέατρο Κολοσσαίο. Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, κουβέντιασε μαζί μου και ήταν για εμένα ιδιαίτερη τιμή.
-Πριν λίγο καιρό,ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις με το ”Κατάδικός μου”.Τι αποκόμισες τόσο από το έργο καθεαυτό, όσο και από την επαφή σου με το θεατρικό κοινό; Είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου, που η επιλογή ενός έργου έγινε σ’έναν ρόλο αντίθετο από εμένα σαν άνθρωπο. Ένας χαρακτήρας δύσκολος, ήταν ο ”κακός”αλλά και ο ”καλός” του έργου, γιατί χρειάζεσαι έναν κακό για να φτάσεις στην καλοσύνη. Ήταν μια υπέροχη συνεργασία τριών χρόνων με την Ελένη Ράντου, που μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι πρωταγωνιστής στο θέατρό της και σ’ένα τόσο όμορφο έργο που έγραψε μαζί με την Σάρα Γανωτή και τον Νίκο Σταυρακούδη. Ο κόσμος αγκάλιασε την παράσταση μέσα σε τόσο δύσκολους καιρούς και την αγάπησε. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι την τελευταία μας χρονιά,από τις 8 Δεκέμβρη, δεν υπήρχε κενό κάθισμα μέχρι την τελευταία μας παράσταση. Είμαστε όλοι ευγνώμονες γι’αυτό.
-Όσον αφορά τον κινηματογράφο, συμμετείχες στην ταινία promakhos και τηλεοπτικά πρόσφατα στην σειρά με τα παντελόνια κάτω. Επόμενα επαγγελματικά σχέδια; Στην ταινία promakhos έχω μια πολύ μικρή συμμετοχή. Είναι τέσσερις σκηνές εκ των οποίων στις δυο,μιλάω αγγλικά. Είναι αμερικάνικη παραγωγή, η οποία θα κάνει τώρα πρεμιέρα στις Κάννες, αλλά και εδώ,καθώς το θέμα της είναι καθαρά ελληνικό. Τηλεοπτικά, με τα παντελόνια κάτω,ολοκληρώσαμε τα γυρίσματα τον Μάρτη και ήταν η τελευταία χρονιά της σειράς. Με το έργο Κατάδικός μου, θα γίνει περιοδεία τώρα το καλοκαίρι, σαράντα παραστάσεις από 1 Ιουλίου, μέχρι 5 Σεπτέμβρη.
-Ποια είναι η γνώμη σου για τους πολιτικούς και την πολιτική,στο σημείο που έχει φτάσει η Ελλάδα σήμερα; Δεν είναι όλοι για όλα. Υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με την πολιτική μόνο από τις προσωπικές τους πεποιθήσεις και είναι ένας βασικός παράγοντας έλλειψης παιδείας. Η πολιτική είναι ένα κομμάτι, όπου ο άνθρωπος ο οποίος ονειρεύεται,στοχάζεται να κάνει πράγματα για τον τόπο του, αφήνει συνήθως τον εαυτό του απ’έξω. Στην Ελλάδα,ακόμη και τώρα ο εαυτός μπαίνει μέσα,ο εγωισμός μπαίνει μέσα κι έτσι τα πράγματα χαλάνε. Η πολιτική χρειάζεται γνώσεις,θέλει μια τοποθέτηση,θέλει πληρότητα, σκέψη. Δεν είναι κάτι το οποίο το πετάς ή το ισοπεδώνεις. Δεν είναι κάτι τυχαίο. Ο καλύτερος φούρναρης κάνει το παιδί του τον καλύτερο φούρναρη.Αν καταφέρει όμως, να του μεταδώσει τις γνώσεις και την παιδεία,σαφώς και έχει την επιλογή το κάθε παιδί, με την προσωπικότητα που αναπτύσσει να επιλέγει και ίσως φτάσει και μέχρι την βουλή. Στο σήμερα όμως, είναι απίστευτο αυτό που έχει συμβεί και γι’αυτό το έχουμε γυρίσει και στ’ανέκδοτα!
-Θα ήθελες κάποια στιγμή να συμμετάσχεις στην πολιτική ζωή; Σε αφορά; Όχι.Μπορεί να μου γίνονται προτάσεις, αλλά θεωρώ ότι η παιδεία, η σκέψη και η συμπεριφορά μου, απέναντι σ’αυτό το κομμάτι είναι επαρκώς λειτουργικές για να μπορέσω να προσφέρω ένα καλύτερο αύριο στην οικογένειά μου και στους ανθρώπους μου. Προσπαθώ να είμαι λίγο πιο συγκροτημένος στο κεφάλι μου,σε αυτά που μου συμβαίνουν. Πολιτικά,νομίζω ότι αυτή την στιγμή τουλάχιστον δεν μπορώ,δεν το έχω και δεν είναι κάτι που θέλω. Πρέπει να θέλω κάτι για να το κάνω.
-Με φόντο την οικονομική κρίση, ποια η γνώμη και η συμβουλή σου, στους νέους που θα ήθελαν ν’ασχοληθούν με την υποκριτική, καθώς αποτελεί πόλο έλξης για την νεολαία. Δεν μπορείς να γίνει ηθοποιός γιατί το βλέπεις σαν επάγγελμα. Ηθοποιός θες να θες να είσαι κάθε μέρα στην ζωή σου,κάθε ώρα. Γεννιέσαι με αυτό. Είναι καθαρά στο θέμα προσωπικότητας και παιδείας που φέρει ο καθένας. Δυστυχώς έχει γίνει ένα τεράστιο άνοιγμα που δεν θα έπρεπε να είναι τόσο. Θα έπρεπε να υπάρχει παντού η θεατρική παιδεία,η έννοια της υποκριτικής στα σχολεία, γιατί βοηθάει τρομερά νομίζω, ψυχοθεραπευτικά και σαν γνώμονας ζωής,το να μπορεί ο άλλος να βρει τρόπους επικοινωνίας, αν π.χ.είναι εσωστρεφής με τους ανθρώπους γύρω του. Η συμβουλή είναι η εξής: Αν ξυπνάς το πρωί και κοιμάσαι το βράδυ και η πρώτη και η τελευταία σκέψη, είναι κάτι διαφορετικό απ’αυτό που αγαπάς,τότε κάνε την δεύτερη ή την τρίτη σκέψη.
-Φαντάζομαι στα πρώτα σου βήματα είχες συναντήσει αντίστοιχα κι εσύ δυσκολίες.Τι διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο τελικά για να είσαι καλός τόσο σαν ηθοποιός,όσο και σε οποιοδήποτε επάγγελμα; Όλοι συναντάμε δυσκολίες. Εγώ, όταν το 1995 αποφάσισα ν’ασχοληθώ,υπήρχε το ίδιο ποσοστό ανεργίας. Ρόλο διαδραματίζει το γνώθι σαυτόν,το γιατί θες να κάνεις κάτι. Κάποιοι δεν το έχουνε και τους έρχεται μετά από χρόνια. Η αυτογνωσία είναι πολύ σημαντικό πράγμα.
-Σίγουρα!Το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί. Συμφωνώ. Δεν αρκεί. Έχω δει σπουδαίους ηθοποιούς,που ήταν τόσο κακά πειθαρχημένοι, κακομαθημένοι και με συμπεριφορές περίεργες, βάζοντας έτσι οι ίδιοι ένα χρόνο να κυλάει αντίστροφα γι’αυτούς. Η ηθοποιία η ίδια, βασίζεται στον άνθρωπο και όταν ο άνθρωπος δεν έχει αξίες και αρχές,όσο ταλαντούχος κι αν είναι, πηγαίνει σπίτι του.
-Σου αρέσει να διαβάζεις; Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο; Μ’αρέσει. Διαβάζω σχεδόν τα πάντα μέχρι και ιστορία. Κυρίως αγαπώ τα παραμύθια. Μ’αρέσουν όλοι οι μύθοι του Αισώπου και ουσιαστικά όλα τα κλασικά βιβλία, είτε είναι Ιούλιος Βερν, είτε Έλληνες, όπως Μενέλαος Λουντέμης και Πηνελόπη Δέλτα. Αγαπώ πολύ τον Μικρό Πρίγκηπα, που όσο μεγαλώνω αρχίζω και το καταλαβαίνω καλύτερα.
-Υπάρχει σε κάποιο μέρος του μυαλού σου σκέψη για οικογένεια στο μέλλον; Αγαπάς τα παιδάκια; Πολύ! Αλλά είναι κι αυτό ένα πράγμα σαν την πολιτική που αναφέραμε πριν.Δεν είναι όλοι για όλα. Πρέπει κάποια πράγματα να έρθουνε δίπλα μας και να είμαστε ανοιχτοί. Ό,τι γίνεται με αγάπη, κάποια στιγμή συμβαίνει. Είναι δύσκολοι οι καιροί, αλλά αυτό δεν σταματάει κάποιον που θέλει να κάνει οικογένεια. Αν κάνεις το παιδί για τα λεφτά, το κάνεις για λάθος λόγους,θα γεννηθεί λάθος άνθρωπος. Γι’αυτό και λέω ότι αν θα έχω παιδιά, θα είναι για τους σωστούς λόγους και θα ήθελα να είμαι δίπλα τους ως συνειδητή επιλογή, όχι από ανασφάλεια. Δεν θα το έκανα έτσι.
-Κλείνοντας, ποιο είναι το μότο σου,το οποίο ακολουθείς στην ζωή; Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος. Δεν ήμουν ποτέ της καβάτζας, του ”αυλικού”, του πλάγιου δρόμου. Το κατακρίνω. Υπάρχει, όχι ο δύσκολος δρόμος, αλλά ο δρόμος, ο οποίος εμπεριέχει δουλειά, αγάπη και αφοσίωση.
-Σ’ευχαριστώ από καρδιάς Πυγμαλίων! Εις το επανιδείν
Λένα Τόττα-φιλόλογος.