Ο Πινόκιο (ιταλικά.:Pinocchio) είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας. Πρωτοεμφανίστηκε το 1883, ως κεντρικός ήρωας στο ιταλικό παραμύθι “Οι Περιπέτειες του Πινόκιο” του Κάρλο Κολόντι. Από τότε εμφανιστεί σε πολλές προσαρμογές της ιστορίας και στο θέατρο και στον κινηματογράφο (από το 1940). Σκαλισμένος από τον ξυλογλύπτη Τζεπέτο σε ένα μικρό ιταλικό χωριό, ο Πινόκιο δημιουργήθηκε ως ξύλινη μαριονέτα. Ονειρεύτηκε να γίνει πραγματικό αγόρι.
Ο Πινόκιο χρησιμοποιείται συχνά ως όρος για να περιγράψει κάποιον ο οποίος είναι επιρρεπής στα ψέματα, την μυθοπλασία και την υπερβολή. Το έργο «Ο Πινόκιο» ανέβηκε σε διασκευή – σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη στο θέατρο «Κολοσσαίον» της Θεσσαλονίκης.
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν ήταν ένα κομμάτι ξύλο. Δεν ήταν κανένα ξύλο πολυτελείας. Ένα απλό κούτσουρο ήτανε…
Έτσι ξεκινά η γοητευτική περιπέτεια μικρού και ανυπάκουου ψεύτη με την υπέροχη ζεστή καρδιά και το κοφτερό μυαλό.
Ο μαστρο-Τζεπέτο, από αυτό το κούτσουρο φτιάχνει έναν ξύλινο κούκλο που κλαίει και γελάει σαν παιδί. Ο Πινόκιο, κατεργάρης και ανυπάκουος, το σκάει και βρίσκεται στο δρόμο που είναι γεμάτος πειρασμούς. Εκεί με όρεξη να μάθει τη ζωή και να χαρεί την ελευθερία του, θα περάσει σταυροδρόμια κι ανηφόρες.
Κι όλα αυτά έχοντας στο πλάι του τη φωνή της λογικής και της συνείδησης, ένα Γρύλλο. Κάθε του βήμα δίνει στους μικρούς θεατές και ένα μάθημα ζωής. Το πάθημα, θ’ αργήσει να γίνει, αλλά τελικά γίνεται μάθημα. Σ’ αυτό τον κόσμο θα συναντήσει πονηρούς και ύπουλους χαρακτήρες όπως τον Γάτο και την Αλεπού και γονεϊκές φιγούρες γεμάτες καλοσύνη, γενναιοδωρία και ειλικρίνεια, όπως τον Τζεπέτο κι την Γαλάζια Νεράιδα.
Η παράσταση μας διασκέδασε και μας συγκίνησε. Τα παιδιά γελούσαν και παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον την εξέλιξη. Η μουσική και τα τραγούδια της παράστασης μας άρεσαν πολύ, ήταν από γνωστούς και σπουδαίους Ιταλούς Μουσουργούς (Verdi, Paganini, Bellini, Puccini) αλλά και παραδοσιακά τραγούδια από τη Νάπολη μέχρι και την Κάτω Ιταλία .
Κάθε παιδί έχει ανάγκη την περιπέτεια και το παιγνίδι, καθώς και την άνευ όρων αγάπη και συμπόνοια εκ μέρους του γονιού του. Η ιστορία θυμίζει όλα τα παιδιά που παραστράτησαν είτε απ’το ξερό τους (ξύλινο) κεφάλι είτε απ’την έλλειψη κατανόησης των γονιών τους. Μας θύμισε επίσης όλους τους γονείς που δεν είναι άκαμπτοι αλλά καταφέρνουν να συγχωρούν, τους γονείς που αγαπάνε άνευ όρων ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Είναι συγκινητική και η πάλη που γίνεται μέσα στον Πινόκιο ανάμεσα στο Καλό, το οποίο θεωρητικά το επιζητά και το θέλει, και στο Κακό που με περισσή ευκολία πάντοτε ακολουθεί. Τα παιδιά -θεατές ταυτίζονται με τον ήρωα διαθέτει μέσα του και την αγάπη και το μίσος και παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό ώστε να επικρατήσει αυτό το μοναδικό στοιχείο που θα τον κάνει ένα «πραγματικό αγόρι» ή αλλιώς έναν ήρωα με καρδιά και ψυχή.
Η κάθαρση έρχεται όταν θα πάρει στις πλάτες τον πατέρα του για να τον βγάλει απ’τη φυλακή του στομαχιού του Σκυλόψαρου και να τον οδηγήσει με κίνδυνο της ζωής του στη στεριά. Η ανωτερότητα της κίνησης αυτής παραγράφει τον πρότερο, ανέντιμο βίο του, τον καθιστά ικανό για αλτρουιστική αγάπη και συγχώρεση και τον ανταμείβει με την αληθινή ανθρώπινη υπόσταση. Τότε γίνεται άνθρωπος κι ενήλικας !
Πινόκιο – συντελεστές
Οι νεαρές πολύ ταλαντούχες ηθοποιοί Αλεξάνδρα Κασσιούμη και Μαρία Λαφτσίδου απέδωσαν τους ρόλους τους με σκηνική άνεση και μπρίο! Δε μας ενθουσίασαν τα σκηνικά και τα κοστούμια, τους έλλειπε η πρωτοτυπία.
Η αγέραστη κλασική ιστορία του μικρού ανυπάκουου ψεύτη μας άρεσε σε αυτή την λιτή παράσταση του Αδάμη. Ο Δημήτρης Αδάμης φαίνεται να κινείται με άνεση και χιούμορ στον κόσμο του παιδικού θεάτρου.
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αδάμης
Σκηνικά: Νίκος Δεντάκης
Κοστούμια: Βέρα Αναστασάκου
Kίνηση: Αντιγόνη Γύρα
Ενορχήστρωση-Διασκευή: Γιώργος Κωνσταντινίδης
Μάσκες – Κατασκευές: Ιφιγένεια Κωφού
Μουσική Επιμέλεια: Δημήτρης Αδάμης
Φωτισμοί: Τρύφων Κεχαγιάς
Παίζουν οι ηθοποιοί: Κασιούμη Αλεξάνδρα, Λαφτσίδου Μαρία, Τσολερίδης Νίκος, Προκοπίου Κορνηλία, Δημήτρης Δάγκαλης, Λευτέρης Πεϊτζίκας
cityculture.gr/ γράφει η Αλεξάνδρα Τσουκάτου
Ψυχολόγος-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια-Μαμά!