Ο Πύρρος, ο βασιλιάς της Ηπείρου γεννήθηκε το 319 προς το 318 πΧ. περίπου εφτά χρόνια μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ανήκε στην βασιλική οικογένεια των Μολοσσών, πατέρας του ήταν ο βασιλιάς Αιακίδης και μητέρα του η Φθία.
Ήταν συγγενής του Μεγάλου Αλεξάνδρου καθώς η μητέρα του Ολυμπιάδα, ήταν πριγκίπισσα των Μολοσσών. Οι οποίοι θεωρούσαν πως η καταγωγή τους προέρχεται από τον θρυλικό Αχιλλέα.
Ο Πύρρος είχε δύσκολα παιδικά. Σε ηλικία δώδεκα χρονών βρέθηκε εξόριστος στην αυλή του βασιλιά Γλαυκία, ο οποίος τον προστάτευσε και το 307 π.Χ στον αποκατέστησε στο θρόνο. Οι Μολοσσοί ωστόσο, τον ανέτρεψαν και το 302 π.Χ σε ηλικία δεκαεπτά ετών, βρέθηκε ξανά εξόριστος στην Ασία κοντά στον γαμπρό του το Δημήτριο τον Πολιορκητή.
Εκεί διδάχθηκε την στρατιωτική τέχνη γνωρίζοντας την στρατιωτική τακτική της Μακεδονικής φάλαγγας, τους ελέφαντες ως πολεμικό όπλο και ορισμένες πολιορκητικές μηχανές.
Η πρώτη του μάχη ήταν στην Ιψό της Φρυγίας όπου απέκτησε την φήμη του έξοχου πολεμιστή. Όμως, επειδή έχασαν αναγκάστηκε να σταλεί ως όμηρος στον βασιλιά Πτολεμαίο της Αιγύπτου. Αφού εντυπωσίασε το βασιλικό ζεύγος, έγινε γαμπρός τους και με την εύνοια τους κατόρθωσε να ανακτήσει τον θρόνο του το 296 π.Χ.
Ακολούθησαν οι πιο λαμπρές σελίδες της ζωής του. Μετέφερε την πρωτεύουσα του κράτους του στην Αμβρακία και έχτισε λαμπρά οικοδομήματα. Αρχίζει, λοιπόν, να παίζει σπουδαίο ρόλο η αφανής Ήπειρος και παρατηρείται μεγάλη οικονομική άνθηση. Το βασίλειό του εκτείνονταν από τα Κεραύνια βουνά και την Αυλώνα έως τον Αχελώο.
Το 280 π.Χ. ξεκίνησε εκστρατεία στην Ιταλία. Κατατρόπωσε τους Ρωμαίους σε αρκετές μάχες και έφτασε να απέχει μόνο έξι χιλιόμετρα από τα ρωμαϊκά τείχη.
Η ζωή του έλαβε τέλος ο 272 π.Χ. όταν σε μια μάχη στο Αργος μια μητέρα που παρακολουθούσε από μια ταράτσα, στην προσπάθεια της να σώσει το γιο της, του πέταξε ένα κεραμίδι στο κεφάλι. Ο ίδιος λιποθύμησε και ένας στρατιώτης που τον αναγνώρισε του έκοψε το κεφάλι.
Δεν έχει γίνει γνωστό ποιος τον αποκάλεσε «αετό». Ο Πλούταρχος επισημαίνει πως τον ονόμασαν έτσι οι Ηπειρώτες σε μια μονομαχία με τον Πάνταυχο.
Υπήρξε μια ηγετική μορφή της ελληνιστικής περιόδου. Ο ίδιος μαζί με τον Καρχηδόνιο βασιλιά Αννίβα πολέμησαν τους Ρωμαίους στα εδάφη τους. Μετέτρεψε την μικρή χώρα των κτηνοτρόφων σε μια δύναμη που αγωνίστηκε μόνη της να σταματήσει τη γέννηση του ρωμαϊκού κράτους.
Φανταστείτε, λοιπόν, πόσο θα άλλαζε η ιστορία του κόσμου αν τα είχε καταφέρει ο «αετός» της Ηπείρου.
γράφει η Κωνσταντίνη Παναγιώτα