Οδηγός προσωπικότητας vol. 1: Για να φανεί κανείς λίγο παραπάνω “κουλτούρα” απ’ ότι οι άλλοι −δε θα κρίνω εγώ αν είναι ή δεν είναι− επιλέγει διακόσμηση vintage, ρούχα vintage, μουσική vintage, φωτογραφίες τύπου vintagee.
Α! και τα απτά βιβλία −ξέρεις αυτά με τις χάρτινες σελιδες− είναι πολύ vintagee! Γενικά διανύουμε την εποχή της επιστροφής στο vintage. «Αχ φιλενάδα τι v i n t a g e που είσαι!» λέει η μια στην άλλη με ενθουσιασμό για να την κολακέψει.
Τί εννοούμε όμως μ’ αυτόν τον πολυσύχναστο όρο; Ξέρω καίγεσαι να μάθεις!
Ως vintagee ορίζουμε ιδέες, όπως αυτές εκφράζονται από τα απτά αντικείμενα και τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Ουσιαστικά, όταν θαυμάζουμε αισθητικά δημιουργήματα vintage, θαυμάζουμε παράλληλα ένα ολόκληρο τρόπο ζωής και σκέψης, μια ολόκληρη φιλοσοφία. Πρόκειται για επιστροφή στην ποιότητα. Το θέμα είναι αν όλοι όσοι υιοθετούν και εξυμνούν το στυλ αυτό, κατανοούν και ασπάζονται πραγματικά τη φιλοσοφία του ή απλά ακολουθούν την τάση που έχει δημιουργηθεί.
V for Vintage
Το vintage είναι μια επαναστατική πράξη για την εποχή που ζούμε. Eναντιώνεται στην επικράτηση της ποσότητας έναντι της ποιότητας, στο αναλώσιμο, το πρόχειρο, το υβριδικό και το ασταθές.
Εναντιώνεται στον μετανεωτερικό κόσμο, ή αλλιώς μεταμοντέρνο, που επιβάλλει την κατάργηση κάθε μορφής ταυτότητας και την επικράτηση της ρευστότητας.
Σε έναν κόσμο άμορφο, που συνεχώς μεταβάλλεται και κινείται σα ρευστή λάβα, σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν έχουν νόηση, συνείδηση του κόσμου και αυτοσυνείδηση∙ το vintage φωνάζει για επιστροφή σε μια προηγούμενη κατάσταση.
Σε έναν κόσμο όπου η ελαφρότητα της ύπαρξης μας, μας επιτρέπει να αιωρούμαστε και να πλανόμαστε αιώνια, το vintage είναι εκεί σαν υπενθύμιση του νόμου της βαρύτητας.
Viva la Vintage?
Ζει, όμως, πραγματικά;
Όταν οι άνθρωποι ακολουθούν μια τάση που εναντιώνεται στο σήμερα και στην έλλειψη συνείδησης, απλά και μόνο επειδή είναι τάση∙ αυτό αποτελεί επαρκή αιτία για την κατάργηση της επαναστατικής διάστασης και της ουσίας του.
Λίγο “επαναστάτης χωρίς αιτία” ή καλύτερα “ο κομφορμισμός μιας επανάστασης”.
cityculture.gr/ γράφει η Ami Patsi