Mια ταινία, τρίτη στη σειρά. “Πριν τα μεσάνυχτα”. Tριλογία: Πριν το ξημέρωμα, Πριν το ηλιοβασίλεμα και τώρα η τελευταία; “Πριν τα μεσάνυχτα” και γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα. Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά καλό. Για την Ελλάδα μια χαρά είναι να γίνονται τέτοιες παραγωγές εδώ. Τζάμπα διαφήμιση είναι και μάλιστα γερή. Θα πρέπει να το επιδιώκουμε με κάθε τρόπο και μέσο. Ειδικά όταν στις παραγωγές συμμετέχουν ελληνικά συνεργεία και δικοί μας ηθοποιοί και μάλιστα πολύ επιτυχημένα όπως η Ξένια Καλογεροπούλου, η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη και ο Πάνος Κορωναίος. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον διευθυντή φωτογραφίας Χρήστο Βουδούρη που έκανε εξαιρετική δουλειά.
Στην ταινία πρωταγωνιστούν το γνωστό δίδυμο, ένα δίδυμο που βγάζει χημεία, η Ζουλί Ντελπί και ο Ίθαν Χωκ, σκηνοθετημένοι από τον Λινκλέιτερ. Στο καστ συμμετέχει και ο Γουόλτερ Λασάλι, ο βραβευμένος με Όσκαρ διευθυντής φωτογραφίας του Αλέξη Ζορμπά.
Το ζευγάρι, που στην προηγούμενη ταινία, ήταν στην αρχή μιας σχέσης, τώρα είναι παντρεμένο με δυο δίδυμες κόρες. Το όλο στόρυ εξελίσσεται μέσα σε μια μόνο μέρα.
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ότι τα ζευγάρια έχουν τριβές; Ότι οι γυναίκες άμα μεγαλώσουν και φθάσουν στην κρίσιμη μέση ηλικία γίνονται ξινές και γκρινιάρες; Ότι όλοι στα τραπέζια με φιλικά μας πρόσωπα κάνουμε εξυπνακίστικες χαριτωμενιές; Ή ότι όλα αυτά τα υπερμεγεθύνουμε όταν δεν έχουμε με κάτι άλλο σοβαρότερο να ασχοληθούμε;
Βάζουμε και λίγο Μάνη και λίγο θάλασσα- το σπιτάκι πράγματι του φιλέλληνα συγγραφέα Πάτρικ Λι Φέρμορ στην Καρδαμύλη πολύ καλό- (μου θύμισε λίγο και το δικό μου που τόδα με πιότερη συμπάθεια) και ενώ το όλο πράγμα θα μπορούσε να τελειώσει σε κανένα δεκάλεπτο το γυροφέρνουμε ωσότου να γεμίσει την κινηματογραφική ώρα.
Όχι ότι δεν είναι τεχνίτης ο σκηνοθέτης. Όχι ότι δεν έχει ωραίες λήψεις (αλλά περιμέναμε πιο Ελλάδα βρε παιδί μου, την αδικεί) όχι ότι σε κάποια σημεία δεν έχει και έξυπνους και γρήγορους διαλόγους αλλά στα περισσότερα σημεία κάνει κοιλιά. Ειδικά το πρώτο μέρος μέσα στο αυτοκίνητο τραβάει πολύ και χωρίς λόγο με διαλόγους άνευ ουσίας που τάχα μου θέλουν να δείξουν την οικειότητα που έχει αποκτήσει πλέον το ζευγάρι. Άσε που μας ισοπέδωσαν και τα αρχαία. Χάθηκε μωρέ να κάνουνε μια στάση, να τα διαφημίσουμε και αυτά; Γενικά το πιάσαμε το υπονοούμενο μέσα στα πρώτα λεπτά.
Μάλλον κατανοητό γιατί πήρε τόσες καλές κριτικές: είναι μια αμερικάνικη ταινία με ευρωπαϊκό αέρα και αυτό μάλλον τους ιντριγκάρισε καθώς θέλουν να δείξουν ότι η αμερικάνικη βιομηχανία ξέρει να κάνει και άλλες ταινίες-ιδιαίτερα τώρα που ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος –παίρνει ρεβάνς με πρωτοπόρο τον γαλλικό. Άλλα ο παλιός είναι αλλιώς και απέχουν μάλλον παρασάγγες…
Η ταινία είναι γυρισμένη στο σπίτι του φιλέλληνα συγγραφέα Πάτρικ Λι Φέρμορ, που θεωρείται ο μεγαλύτερος ταξιδιωτικός συγγραφέας και αυτό είναι ένα από τα ωραία στοιχεία της ταινίας. Προσωπικά για μένα οι σκηνές στο σπίτι αυτό ήταν οι καλύτερες.
Εκείνες τις μέρες που είδα την ταινία έτυχε να δω στην τηλεόραση και μια άλλη ταινία: «Το υστερόγραφο μιας σχέσης». Μια καναδική παραγωγή της Σάρα Πόλεϋ με Τζούλι Κρίστι, Ολυμπία Δουκάκη, Γκόρντον Πίνσετ. Δυστυχώς έκανα τις συγκρίσεις καθώς η ταινία διαπραγματευόταν επίσης τη σχέση ενός ζευγαριού. Και εκεί σταματούν οι ομοιότητες. Εκεί θα δείτε πώς διαπραγματεύεται τη σχέση του ζευγαριού και τι θα πει σκηνοθεσία, πλάσιμο χαρακτήρων, ερμηνεία, μυθοπλασία. Όλα τα άλλα είναι να είχαμε να λέγαμε!
Να είναι καλά που ο κινηματογράφος ήταν θερινός και είχε αστέρια και φεγγάρι, είχε και μπύρες και χοτ ντογκ και το περάσαμε μάλλον ανώδυνα!!!!