Εφτά το πρωί..
Ξύπνησα πάλι από ανάγκη η ώρα εφτά το πρωί.. και σήμερα χωρίς έτοιμο καφέ, χωρίς κουλουράκια να μοσχοβολάνε, χωρίς κέικ να με περιμένει κι εγώ να απαξιώ, γιατί το είχα και χθες και θα το έχω και αύριο, αν θέλω.. κι εγώ δεν ήθελα.. αμάν ρε μάνα! που με άφησες να φύγω! Δούλευε τώρα να πληρώσεις το νοίκι και να μην φτάνουν τα υπόλοιπα για ολόκληρη τη συνταγή του κέικ.. ντάξει έχω φτάσει κακάο, ζάχαρη δεν είμαι και μακριά..
Προχωράμε..
Την ίδια ώρα σε κάποια άλλη μεριά της πόλης..
Μμμμ μισανοίγω τα μάτια μου και σκέφτομαι τι όμορφη που θα είναι η μέρα σήμερα, καθώς τρυπάει τα ρουθούνια μου η μυρωδιά του καφέ στο κομοδίνο.. Δεν απλώνω πολύ δεξιά το χέρι μην ρίξω τα κουλουράκια που σίγουρα είναι εκεί στο πιατάκι το πορσελάνινο με αυτό το αστείο το κοριτσάκι πάνω, που το χω από δέκα χρονών.. Μόλις πάω να πιω ξετρελαμένη την πρώτη γουλιά, την ηρεμία και την γαλήνη διακόπτει μια φωνή.. « Καλημέρα! Ξύπνησες?» Ππφφφφ αμάν ρε μάνα! Δηλαδή έναν καφέ δεν μπορώ να χαρώ αμέσως καλημέρες. Πότε θα πάω σπιτάκι μου να τον ευχαριστηθώ!
Διδαχή προς το παιδί!
Δεν σε χαλάει αγάπη μου το ποιος θα φτιάξει τον καφέ, δεν σ αγγίζει το αν θα σου πάρουν κουλουράκια ή όχι. Εμφανέστατα σε χαλάει το πρωινό ξύπνημα.. σε όποια κατάσταση εσύ παραμένεις γουρσούζης και κατηφής. Ψάξε για βραδινή εργασία !
Διδαχή προς τις μανούλες!
Τις μανούλες του κόσμου τούτου του ελληνικού, τις τυχερές μανούλες! Θα φταίτε πάντα!! ( όχι όπως η Μαρούσκα για την Ντέννη , λίγο χειρότερα..) Αν το παιδί ήταν δική σας συνειδητή απόφαση, καλά να πάθετε! Αν σας έτυχε, θα χαίρεστε αιωνίως την αμέριστη συμπαράστασή μας.
Με αγάπη στον συνάνθρωπό,
cityculture.gr / γράφει η Σωτηρία.