Είναι το σύνολο των διακρίσεων στο χρώμα, την εθνικότητα, τη θρησκεία, την οικονομική κατάσταση, την κοινωνική θέση, την κατάσταση υγείας, κα. Ο ρατσισμός έχει πολλές μορφές.
Το επικρατέστερο είδος είναι ο λεγόμενος φυλετικός, ο οποίος έχει δώσει το όνομα στη λέξη. Προέρχεται από την ιταλική λέξη razza:φυλή και από εκεί ως παράγωγο το razzismo: φυλετικός.
Με την .έννοια του ρατσισμού λοιπόν συνδέεται η έννοια της φυλής. Ως φυλή ορίζεται μια ομάδα ανθρώπων που έχουν κοινή καταγωγή και διαφοροποιούνται σε ορισμένα ευδιάκριτα χαρακτηριστικά, όπως για παράδειγμα το χρώμα του δέρματος.
Ωστόσο, οι φυλετικές διακρίσεις είναι σχετικές, διότι μετά την αποκωδικοποίηση του γενετικού υλικού (DNA) πληροφορούμαστε πως για την γενετική σύνθεση του ατόμου οι φυλετικοί δείκτες δεν παίζουν σπουδαίο ρόλο.
Βέβαια, δεν πρόκειται για σημερινό φαινόμενο, αλλά μάστιζε τις ανθρώπινες κοινωνίες και παλαιότερα, απλώς τους τελευταίους αιώνες(17ο κ 18ο) απέκτησε ιδεολογικό υπόβαθρο. Έχει τις ρίζες του στον εθνικισμό και στην άποψη ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι ανώτεροι, επειδή ανήκουν σ’ ένα συγκεκριμένο έθνος. Διάφορες προκαταλήψεις και στερεότυπα μεταφέρθηκαν έτσι από γενιά σε γενιά και να διαιωνίστηκαν ιστορικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές ανισότητες.
Οι οποίες προκαλούν ακραίες συμπεριφορές σε βάρος ορισμένων ατόμων ή ομάδων. Από τον κοινωνικό ρατσισμό για παράδειγμα πηγάζει η εχθρική αντιμετώπιση διάφορων ομάδων, όπως τα άτομα με ειδικές ικανότητες, οι γυναίκες, τα φτωχότερα στρώματα κλπ.
Οι συνέπειες του ρατσισμού, όπως γνωρίζουμε όλοι προκαλούν διατάραξη της ομαλής κοινωνικής συνύπαρξης. Καλλιεργείται ένα κλίμα ανασφάλειας, άγχους, αβεβαιότητας και ιδεολογικής σύγχυσης που οδηγεί στην ξενοφοβία.
Όμως όλοι είμαστε ίδιοι ανεξαρτήτως του χρώματος, της φυλής, της θρησκείας κα. Επειδή όλοι έχουμε την ικανότητα να αγαπάμε και να μισούμε να χαιρόμαστε και να πονάμε, να σκεφτόμαστε ή όχι.
γράφει η Κωνσταντίνη Παναγιώτα