Υπογράφει τη σκηνοθεσία, το σκηνικό και τη κίνηση της παράστασης “Golfo directors cut” στην οποία παίζει ο ίδιος και η Δήμητρα Κούζα και η Έλενα Μαυρίδου, παράσταση που έρχεται στο θέατρο Αυλαία. Ο Σίμος Κακάλας έδωσε συνέντευξη στον Σωτήρη Ζήκο.
Γιατί η “Golfo” επιστρέφει πάλι; Είχαμε υποσχεθεί ότι η Γκόλφω θα επιστρέψει για μια τελευταία σειρά παραστάσεων από πέρυσι στο πάρτι του Μύλου.
Θύμισέ μας πώς γεννήθηκε η δική σας “Golfo”, ποια ήταν και πώς πορεύτηκε θεατρικά μέχρι τώρα; Με τη Γκόλφω ως κύριο έργο του ρεπερτορίου μας περιοδεύσαμε στην Ελλάδα και έξω. Παίχτηκε σε πλατείες θέατρα, ανοιχτούς και κλειστούς χώρους, σε φεστιβάλ και χωριά. Μας ταξίδεψε και μας μεγάλωσε. Ήταν το κύριο όχημα για την υλοποίηση της ιδέας ενός χαμηλού προϋπολογισμού περιοδεύοντος θιάσου.
Τι αφηγείται το κείμενο και τι αφηγούνται τα σώματα και ο λόγος επί σκηνής; Όλο αυτό είναι μια ενότητα που δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Ο λόγος προέρχεται απο τη σύζευξη νου και σώματος. Οι χειρονομίες η μορφή η φωνή και η κίνηση ερμηνεύουν η προσπαθούν να ερμηνεύουν πάντα το κείμενο. Σε ένα καλό κείμενο όλα είναι εκεί. Μαζί αφηγούνται την αυτή την τόσο αγαπητή και ανθεκτική ιστορία αγάπης και προδοσίας.
Τι άλλαξε ουσιαστικά στην τελευταία εκδοχή; Έχουμε δοκιμάσει να παρουσιάσουμε το έργο αυτό με πολλούς τρόπους ανακατεύοντας τα υλικά και τις δυνατότητες που σου δίνει και η πολύ καλή πλοκή του έργου αλλά και η φόρτιση που έχει πάρει μέσα από το χρόνο και το τί κατέληξε τελικά να συμβολίζει για τον σύγχρονο Έλληνα. Η Γκόλφω πάντα για μας είχε σχέση με το παρόν της ελληνικής πραγματικότητας. Ξεκίνησε ως ένα σχόλιο πάνω στην φρενίτιδα αυταρέσκειας του 2004 και τελειώνει με ένα λυγμό για την ευκαιρία που χάθηκε. Πίστευα και γω ότι θα άλλαζαν τα πράγματα και ότι ήταν θέμα χρόνου. Είναι πλέον ένα ρέκβιεμ για την πλασματική αθωότητα που πουλήσαμε πρώτα στους εαυτούς μας και έπειτα σε όλους τους άλλους.
Γιατί δηλώνετε ότι αυτή θα είναι η τελευταία και τελική εκδοχή; Δεν θα μπορούσε να είναι μια παράσταση που θα “επέστρεφε” για πολλά χρόνια ακόμη; Η εποχή της Γκόλφως τέλειωσε για μάς. Θέλουμε να στραφούμε σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Το έργο βέβαια υπάρχει και ίσως να παιχτεί και πουθενά αλλού, όμως η δουλειά μας πάνω σε αυτό έχει τελειώσει.
Πώς βλέπεις τα θεατρικά πράγματα στην εποχή της κρίσης; Υπάρχει μια έκρηξη δημιουργικότητας εντός και εκτός συνόρων αυτή τη στιγμή που είναι πολύ ελπιδοφόρα. Οι άνθρωποι στρέφονται στο θέατρο και έχουμε ευθύνη να τους δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Είμαι περίεργος να δω πού θα οδηγήσει όλη αυτή η ιστορία, ελπίζω να μείνει κάτι στέρεο και να μην είναι άλλο ένα πυροτέχνημα συγκυριών.