Με αφορμή την παράσταση «UP ΟΛΑ Summer ΚΘΒEdition» που παίζεται στο Καφέ του Βασιλικού Θεάτρου κάθε Πέμπτη και Παρασκευή, ο Στάθης Ποχίδης μίλησε στο thessaloniki-portal.gr και την Ευαγγελία Κανταρτζή.
Δανείζομαι το δια χειρός του βιογραφικό του
Εκ Νικομηδείας και Κωνσταντινουπόλεως αλλά και επί τούτου Θεσσαλονικεύς.
Στη Νομική Θεσσαλονίκης αλλά και εσαεί εμπειροτέχνης μουσικός και παιχνιδιάτορας τραγουδοποιός, όπου και όταν η μουσική ζωντανεύει.
Άγαμος Θύτης εκ της ιστορικής ηγεσίας αλλά και σεχταριστής για κατά μόνας παραστάσεις και δισκογραφία.
Ραδιοφωνατζής υπερδεκαετούς θητείας αλλά και εραστής του γραπτού λόγου με διδακτορικό στο χαζεύειν και ειδικότητα στο τιποτολογείν.
Κύριε Παχίδη
Βουτάτε σε πολλά και σε βαθιά νερά ενίοτε. Μουσικός, τραγουδιστής, συνθέτης, συγγραφέας; Τι σας χαρακτηρίζει περισσότερο;
Αποποιούμαι πάραυτα την ιδιότητα «συγγραφέας», βαρύς τίτλος. Κάποια κειμενάκια γράφω, στο Protagon κυρίως, και παλεύω να τελειώσω εδώ και χρόνια ένα βιβλίο με ιστορίες ανώνυμων μουσικών, που αν δε τις πω εγώ, δε θα τις πει κανένας. Ό, τι με χαρακτηρίζει είναι η τραγουδοποιητική μου έφεση που περιλαμβάνει και τη μουσική και το λόγο. Η φόρμα του τραγουδιού είναι το πιο απλό και συμπυκνωμένο είδος τέχνης που ξέρω. Σε βρίσκει παντού κι, αν είναι καλό το άσμα, κυκλοφορείς μ’ ένα ταχυδράμα στο στόμα
Με συμμετοχή και στην Eurovision με το «Alcohol is free». Πώς το είδατε όλο αυτό και ποια η δική σας εμπειρία από τη συμμετοχή σας;
Είναι περιπετειώδες και δεν πλήττεις αν βουτάς σε ξένα ενυδρεία. Το ενυδρείο Γιουροβίζιον δεν τόχα αλλά όσο ζεις, μαθαίνεις. Με τη χαρά της συνύπαρξης τριών φουρνιών τραγουδιστών της Θεσσαλονίκης (Αγάθων, εγώ, Ηλίας Κόζας) αλλά και με τα παιδιά-βιολιά KOZA MOSTRA, με καμιά βοήθεια και υλική υποστήριξη, πήραμε διπλό (εκτός έδρας), που λένε στο ποδόσφαιρο και το χαρήκαμε. Πάμε γι’ άλλα τώρα…
Και από τους Άγαμους Θύτες; Υπάρχει περίπτωση συνεργασίας ξανά; Ή οι δρόμοι σας πλέον ακολουθούν τελείως διαφορετικές πορείες και επιλογές;
Η απάντηση σε στυλ κυβερνητικού εκπροσώπου απαιτεί να σας πω πως οι Άγαμοι βρίσκονται σε ανδρανάπαυση. Από πίσω κρύβονται ίντριγκες, πάθη, μίση, πολλά λεφτά, έρωτες, σεξ, παιχνίδια εξουσίας-φωσκολικό σενάριο κανονικό. Ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω…κτλ κτλ.
Πείτε μας για την παράσταση του «UP OLA» στο ΚΘΒΕ. Φαίνεστε ότι το διασκεδάζετε αυτό που κάνετε και αυτό μάλλον περνάει στο κοινό.
Είναι μια παράσταση το UP Όλα που αλλιώς δε γίνεται. Είσαι ο εαυτός σου, δεν υπάρχει ρόλος να κρυφτείς και οφείλεις να τιμήσεις όσες κι όσους άφησαν το σπίτι, τα παιδιά, δουλειές, έψαξαν για πάρκιγκ, πλήρωσαν κι ήρθαν να σε δουν. Ευχαριστούμε από καρδιάς για την αθρόα προσέλευση και σύντομα θ’ ανακοινωθούν οι νέες περιπέτειες του παρακάτω.
Ποια η δική σας συνεισφορά σε αυτή την παράσταση;
Επιμελήθηκα μουσικά το όλον, έγραψα νέα τραγούδια όπου χρειάστηκε, έβαλα ένα χεράκι στα συνδετικά κείμενα, ανέλαβα τραγουδιστικό και performer ρόλο κάνοντας το διαδραστικό μάθημα κρουστών στο κοινό στο δεύτερο μέρος της παράστασης – πέντε έξι πράγματα σε ένα…συμφέρω μάλλον.
Πώς βλέπετε τη σημερινή κατάσταση που βιώνει η χώρα;. Η μουσική και οι μουσικοί τι μπορούν να προσφέρουν; Η συνεισφορά της τέχνης γενικότερα;
Το χω γράψει και δημόσια από καιρό-πριν από την οικονομική κρίση, είχε προηγηθεί η μέσα κρίση, που άνοιξε την πόρτα σε τρόικες και λοιπά θηρία. Ωστόσο εξακολουθώ να πιστεύω σ’ αυτό το μεταιχμιακό ξεπέταγμα που κάνουμε από τον πάτο εμείς οι Έλληνες με το ιδιαίτερο ένστικτο μας επιβίωσης, σαν άνθρωποι των συνόρων και των σταυροδρομιών. Δεν πιστεύω στην Τέχνη του σηκωμένου δακτύλου—χαίρομαι πάντα την Τέχνη του υπαινιγμού και του πλάγιου βλέμματος, που είναι παρηγορία και λύτρωση, μέγιστη προσφορά σ’ όποιες κι όποιους την αναζητούν
Σχέδια για το μέλλον;
Όταν κάνεις σχέδια, ο Θεός γελάει συνήθως άσε που μ’ εμένα ξεραίνεται στα γέλια. Κάποια νέα τραγούδια μου ζητούν επίμονα να εκδοθούν αλλά η δισκογραφία απόθανε και κάναμε και τα σαράντα…Θα δούμε…H σταθερή αναφορά μου 2-4μμ κάθε μεσημέρι στον FOCUS 103.6 με Εύα Μπαλταγιάννη—το ραδιόφωνο είναι δεσμός κι επίδεσμος από χρόνια.
Σημείωση:
Είναι αλήθεια ότι ο κ. Παχίδης με δυσκόλεψε στη συνέντευξη. Άργησε τόσο πολύ που τελικά αναγκάστηκα να του στείλω μήνυμα. Φιλικό μεν δολοφονικό δε. Μέσα στον πανικό των παραστάσεων κάπου το είχε λησμονήσει. Βρήκαμε την ευκαιρία, με την αφορμή της συνέντευξης, να τα πούμε στον όμορφο και δροσερό κήπο του καφέ του Λαογραφικού Μουσείου.
Την παράσταση την είχα ήδη απολαύσει τρεις φορές και ήμουν έτοιμη και για άλλες. Ονειρευόμουν τα βράδια του Σεπτέμβρη, στο αίθριο του Βασιλικού Θεάτρου- τολμηρή, εξωστρεφής και έξυπνη κίνηση του ΚΘΒΕ-να πίνω το ποτάκι μου χαλαρά, απολαμβάνοντας πάλι την παράσταση αυτή. Μια παράσταση έντιμη, δροσερή, κεφάτη, ανεβαστκή και απόλυτα κατάλληλη και για τον χώρο και για την καλοκαιρινή περίοδο.
Με λύπη μου σήμερα πληροφορήθηκα ότι οι παραστάσεις τελειώνουν και δεν θα επαναληφθούν τον Σεπτέμβρη. Μήπως το ΚΘΒΕ θα πρέπει να το ξανασκεφτεί και να δώσει την ευκαιρία μιας βραδιάς χαλάρωσης στους Θεσσαλονικείς ,τόσο την έχουμε ανάγκη, που δεν πρόλαβαν να την απολαύσουν ή να την ξαναπολαύσουν;